هادی کیانی کارشناس ارشد ادبیات نمایشی و دانشجوی دکترای حکمت و هنر از خمینی شهر اصفهان نویسنده، کارگردان و بازیگر این نمایش کمدی – اجتماعی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: به دنبال این هستیم که اجرای خوبی داشته باشیم و مخاطب راضی باشد و بخندد.
وی خاطرنشان کرد: فضای نمایش برآمده از خاستگاه اجتماعی درونی مردم است و به فرهنگ عامه برمی گردد و سالهاست در این فضا شاگردی میکنم و یاد میگیرم. دیدم پرداخت به این فضا لازم و یک نیاز اجتماعی است که به ذهنیتهای گذشته آدمها و بک گراند فکری آنها برگردیم.
کیانی درباره حسن اساسی نمایش در فضای داغ نمایشهای ایرانی گفت: کاری که من انجام میدهم برگرفته از افسانههای کهن ایرانی و دراماتورژی (نمایشپردازی) شده این کارهاست که تاثیر خیلی بسزایی میگذارد مانند ضرب المثلها که هنوز هم در اذهان عمومی به یادگار مانده است و زبان به زبان جلو میرود.
وی افزود: کار، کاملا کمدی است و از لهجههای مختلف از جمله خمینیشهری و اصفهانی در دل اثر استفاده میشود. از تیپ لهجههای مختلف ایران هم در بین فضای نمایش داریم و به جای گز، خنده میدهیم.
کیانی یادآوری کرد: در اصفهان با آخرین کار گروه نمایش آیینی ۳۵۰ اجرا با ۸۰۰ هزار مخاطب داشتیم و سالهاست اجرا میرویم تا جاییکه ۶ شب آینده هم بلیط فروشی ما تمام شده است.
وی افزود: خدا رو شکر در سبد فرهنگی مردم خنده است. وقتی فضا مهیا باشد مردم دوست دارند استفاده کنند و به دیدن نمایش بیایند.
کیانی درباره چهل و یکمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر هم گفت: جشنواره تئاتر فجر ویترین تئاتر ایران است که امسال شرایط متفاوت تری داشته و اتفاق های خوبی هم در این دوره افتاده است.
چراغ تئاتر نباید خاموش شود
وی تصریح کرد: در هر شرایطی این فضا و چراغ نباید خاموش شود. به اعتقاد کارگردان تئاتر، این که یک سری آدم بیرون از فضای تئاتر تصمیم بگیرند که تئاتر فجر شکل نگیرد و نباشد خیلی چیپ و سردستی است.
کیانی افزود: ما اهالی تئاتر کار میکنیم و زحمت میکشیم و میخواهیم فعالیت خاص داشته باشیم تا مردم استفاده کنند و زندگی ما از این راه می گردد.
تعطیلی تئاتر بیانصافی در حق مردم و هنرمندان است
وی تاکید کرد: تعطیل کردن این فضا بی انصافی در حق مردم و هنرمندان است و فضای فجر فضای متفاوتی است.
کیانی درباره مضحکه عجایب المخلوقات گفت: این نمایش کار کمدی - اجتماعی در ژانر نمایشهای سنتی ایرانی ترکیبی از تعزیه، شادی آور و نقالی بوده و ترکیب کار در فضای طراحی صحنه از فضای چاپ سنگی ایران و کار بینا رشته ای میان نمایش و کارهای تجسمی در این فضاست.
وی درباره داستان نمایش هم خاطرنشان کرد: داستان سلطان شهری است که افسردگی گرفته و نمیخندد. سلطان سه روز به وزیر خود وقت میدهد تا او را بخنداند که در این میان سه لوطی به نامهای نخودی، بیخودی و خودبخودی شهر را به هم میریزند تا سلطان را بخندانند.