به گزارش ایرنا، استقلال ملی و رهایی کشور از سلطه بیگانگان در ابعاد سیاسی، فرهنگی و اقتصادی از مهمترین دستاوردهای نظام اسلامی است که در آن زمان جوانان، فعالان سیاسی و مبارزان برای رسیدن به این اهداف و ادامه دادن راه امام و رهبری دست به مبارزه با رژیم پهلوی زدند.
فعالان سیاسی و مبارزان دوران انقلاب نیز به پیروی از رهبر کبیر انقلاب اسلامی، برای حفظ استقلال کشور و خارج شدن از سلطه کشورهای بیگانه، در شهرها و روستاها دست به راهپیمایی و انقلاب زدند و توانستند به اهداف و آرمانهای انقلاب و امام راحل دست پیدا کنند.
خبرنگار ایرنا پیرامون زمینه‌های بروز انقلاب اسلامی و خاطرات آن زمان با " عباس پیکار" از مبارزان و فعالان سیاسی شهرستان بروجن چهارمحال و بختیاری گفت و گو کرده است.
عباس پیکار از مبارزان سیاسی دوران انقلاب است که در سال ۱۳۴۱ در شهرستان بروجن متولد شد و در زمان انقلاب در سن ۱۳ سالگی در مقطع سوم دبیرستان مشغول تحصیل بود و در کنار تحصیل در کلاس‌های قرآن، احکام و دینی شرکت داشت، lو از هم آنجا با آرمانهای امام آشنا شد و با انتخاب ایشان به عنوان مرجع تقلید ادامه‌دهنده راه امام شد.
ایرنا: جرقه فعالیت انقلاب اسلامی در ذهن شما از کجا شروع شد؟
عباس پیکار: در آن سالها دانش‌آموز مقطع سوم دبیرستان بودم، ظلم و ستم طاغوت را در دوران نوجوانی به چشم خود دیده بودم و از همان سالها با ورود به کلاس‌های کانون اسلامی جوانان و شرکت در کلاس‌های قرآنی، احکام دینی را آموختم و با دیدگاه‌های امام خمینی(ره) به عنوان مرجع تقلید آشنا شدم.
در این کانون، علاوه بر برگزاری کلاس‌های دینی و قرآنی که در روزهای پنجشنبه بعدازظهر برگزار می‌شد، جلساتی نیز با حضور حاج ابراهیم منصوری از بازاریان آن روزها برگزار می‌شد که آموزش‌های سیاسی، احکام و نماز و همچنین سیره و روش امام خمینی(ره) و تبعید ایشان به ترکیه و نجف و مبارزات سیاسی امام راحل به دانش‌آموزان ارائه می‌شد و از همان جا جرقه مبارزه با رژیم صهیونیستی در ذهن ما زده شد.
ایرنا: به نظر شما ویژگی مهم انقلاب اسلامی چیست؟
پیکار: در آن زمان، کشور ما ایران با قدمت تاریخی خود، از لحاظ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و سایر مسایل اوضاع بسیار ناگوار داشت و زیر سلطه کشور بیگانه و استعمارگر قرار داشت و همه جوانان و مردم آن زمان به دور از مسایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به دنبال حفظ ماهیت حکومت ایران و خارج شدن از سلطه دشمن بودند.
در آن زمان که ما در گروه سنی جوانان و نوجوانان بودیم مساله اصلی و اول ما حفظ ماهیت حکومت اسلامی و ایران و خارج شدن از سلطه کشور بیگانه و حکومت پهلوی بود تا از مستعمره کشور بیگانه خارج شویم.
در آن زمان انقلاب اسلامی ایران در قالب یک شعار با نام "استقلال" کشور مطرح شد و هدف استقلال سیاسی کشور بود که با رسیدن به آن، استقلال اقتصادی، فرهنگی کشور نیز تامین شد.
نخستین مساله در آن زمان، انقلاب و برقراری استقلال بود که با پیروزی انقلاب و حفظ استقلال کشور و به تبع آن استان ما که از فقر، نداری و کمبود امکانات ، رنج می‌برد رو به پیشرفت رفت و هم اینک بعد از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی پیشرفت‌های زیادی اتفاق افتاده که قابل انکار برای هیچ کس نیست.
ایرنا: نخستین مبارزات که در استان ما در زمان انقلاب چگونه بود، جرقه اول مبارزات در استان ما چگونه زده شد؟
دین کشور ما اسلام است و نخستین جرقه انقلاب در کشور ما با ماهیت دینی و مذهبی مردم زده شد که مردم با رهبری روحانیت بیدار و هوشیار که خط امام و تفکر امام راحل را دنبال می‌کرد در همه عرصه‌ها حضور داشتند و جرقه پیروزی انقلاب زده شد.
روحانیت پیرو امام، نخستین و تاثیرگذارترین قشر در تبیین و روشنگری راه و روش امام راحل بودند که به مناسبت‌های مختلف از جمله ماه‌های محرم و صفر در شهرها و روستاها به تبلیغ دین و آموزش‌های دینی و تبیین راه و روش زندگی راه امام راحل می‌پرداختند تا مردم را برای مبارزه با ظلم و بیداد آماده کنند و سخنرانی‌ها و اطلاعیه‌های امام راحل را توسط شبکه بسیار گسترده‌ای در ایران تشکیل شده بود بدون نام و نشان در اختیار مردم قرار می‌دادند.
دانشجویان نیز در آن زمان نقش مهمی در اطلاع‌رسانی و توزیع نوار کاست سخنرانی‌های امام و اطلاعیه‌ها و اخبار استان‌های بزرگ برای مناطق روستایی و شهرهای کوچک داشتند، در حالی‌که تعداد دانشجویان و دانشگاه‌ها در آن زمان در حد محدود بود اما همین تعداد محدود نیز ظرفیت خوبی برای روشنگری افکار عمومی بودند.
در آن زمان تنها یک دانشکده کشاورزی و ۲ واحد دانشگاه پیام‌نور در شهرکرد و بروجن فعال بود، اما ارتباط دانشجوان با مبارزان فعالان سیاسی و همچنین سایر اقشار در زمینه اطلاع‌رسانی و نشر اخبار و اطلاعات بسیار بالا بود.
فرهنگیان و دانش‌آموزان، بازاریان متدین، طلبه‌ها و دانشجویانی که از بیرون از استان از جمله استان‌های قم و اصفهان و تهران به استان سفر داشتند به عنوان شبکه تبلیغی خوب برای مردم بودند و در زمینه روشنگری افکار عمومی از همه ظرفیت‌ها استفاده می‌کردند.
ایرنا: به عنوان یک جوان در آن سالها با شرکت در مراسم‌های انقلابی چه آرمان‌هایی را دنبال می‌کردید؟
پیکار: تفکر همه مردم در آن زمان متاثر از تفکر امام بود و تفکر امام نیز در راستای استقلال و حفظ کشور بود و ایمان قوی نوجوانان و جوانان و اعتقادشان به اسلام ترس را از وجودشان گرفته بود و آمادگی و راه‌های مقابله با شکنجه و زندان‌های سیاسی در عالم بازی به آنان آموزش داده می‌شد و جوانان و نوجوانان با وجود آگاهی از سرانجام دستگیری و جزییات شکنجه‌ها با دلیری تمام به صحنه می‌آمدند و ترسی از شکنجه دشمن نداشتند و برای رسیدن به آرمانها خود و امام راحل که حفظ استقلال نظام و خارج شدن از سلطه بیگانه بود، به میدان مبارزه وارد می‌شدند.
شجاعت نوجوانان و جوانان همپا با سایر اقشار برگرفته از بیانات و موضع‌گیری‌های رهبر و بزرگ انقلاب بود که با الهام و الگوگیری از راه و روش امام ترس از وجود جوانان ریشه‌کن شده بود تا بتوانند کشور را از سلطه بیگانگان خارج کنند.
در آن زمان که بش از ۴۰ هزار مستشار آمریکایی در کشور ما حکومت داشتند و ساواک نیز به عنوان سازمان امنیت کشور انواع شکنجه‌ها را بر مردم داشت، مردم ایران خودشان تصمیم گرفتند تا بی عدالتی را از کشور خارج کنند که این امر یک مساله مهم و حیاتی برای کشور بود که به دور از شعارها و افکار شخصی و برای حفظ منافع ملی و استقلال کشور دست به قیام زدیم و بعد از آن نیز شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی را در کشور زنده کردیم و تاکنون نیز این شعار را زنده نگهداشتیم.
در شعار آزادی به دنبال این بودیم که مردم بتواند اظهارنظر کنند و جمهوری اسلامی نیز این آزادی را در قالب قانون اساسی که میثاق ملی و برگرفته از خون شهدای ماست، توسعه داد و مردم در سرنوشت خود آزاد شدند و حاکمان با رای و نظر مردم انتخاب شدند که قالب سه شعار اصلی "استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی" باشد.
ایرنا: نخستین حرکت رسمی مردم بروجن چه زمانی شروع شد؟
پیکار: از رمضان ۵۷ فعالیت‌های انقلابی مردم با برنامه‌ریزی آغاز شد و قرائت نماز با شکوه عید فطر در بروجن نخستین حرکت رسمی و تظاهرات مردمی بود که با قرائت اطلاعیه ۱۴ ماده‌ای توسط حاج عباس، حرکت مذهبی و سیاسی مردم آغاز شد و مردم با حضور پرشور در نماز عید فطر ۱۳ شهریور سال ۵۷ تظاهرات رسمی را تا میدان اصلی شهر ادامه دادند و شعار استقلال آزادی، جمهوری اسلامی می‌دادند.
در آن روز، نیروهای کمونیسم و مارکسیسم نیز برای ایجاد تفرقه و دودستگی بین مردم کنار نمازگزاران آمده بودند و می‌خواستند شعارهای مردم را به نفع خودشان تغییر دهند و شعار" نان، مسکن ،آزادی" را می‌دادند در حالی که مردم موضع خودشان را با آنها جدا کردند.
حرکت دوم در آن زمان ۱۵مهرماه بود که با اطلاعیه‌ای از حوزه علمیه قم آمده بود که دانش‌آموزان در صبحگاه حاضر نشوند و مدارس تعطیل شدند و راهپیمایی از مدرسه خشایار آن زمان که قبل از پیروزی انقلاب به دبیرستان شهید شریعتی تغییر نام داد و هم‌اکنون به دبیرستان شهدا معروف است شروع شد.
زمان بازگشایی مدارس، فرصت خوبی برای حضور دانش‌آموزان در راهپیمایی و تجمعات و سردادن شعارهای " زنده و جاوید باد یاد شهیدان، مرگ بر شاه و درود بر خمینی" در صبحگاه مدارس بود، اما به دلیل تعطیلی مدارس در ۱۵ مهرماه این شیرینی چندان طول نکشید و نفرت بیشتر دانش‌آموزان از رژیم پهلوی بیشتر نمود پیدا کرد.
دانش‌آموزان، جوانان و نوجوانان در آن زمان هدف و مسیر خاصی که همان راه امام و استقلال سیاسی بود را دنبال می‌کردند و بدور از احساسات ،در راه آرمانهای امام راحل و انقلاب حرکت می‌کردند و امروز نیز جوانان ، از جوانان و نوجوانان آن زمان درس بگیرند و مراقب باشند مورد سوء استفاده دشمنان قرار نگیرند.
بعد از فرار شاه از کشور، مردم شهر بروجن با هدایت و رهبری آیت‌الله سید محمد تقی شاهرخی در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی مجسمه شاه را پایین کشیدند و مجسمه را چندین تکه کردند و به ماشین بستند و برای چند روز تکه‌های مجسمه را با سر دادن شعار مرگ بر شاه در سطح شهرها و روستاهای شهرستان کشاندند و تظاهرات‌های ضد شاه در ایران و استان آغاز شد.
در روزهای اول محرم، با شنیدن خبر رفتن شاه از ایران، شور برای پایان کشیدن مجسمه بیشتر شد و مردم با راه‌اندازی یک تظاهرات به سمت میدان مجسمه رفتند و مجسمه شاه را پایین کشیدند.
در آن روزها یکی از ترفندهای بختیار برای مشروعیت بخشی خویش، جذب مردم برای حمایت از خود بود که به دنبال جمع کردن جامعه عشایری بود که بتواند از ظرفیت این افراد برای حمایت از خود کمک بگیرد.
بختیار که زاده یکی از روستاهای استان بود می‌خواست از این ظرفیت استفاده کند و بختیاری‌های این شهرستان را به سمت خود ببرد اما با حرکت مردم بروجن در روز ۱۹ بهمن‌ماه به سمت تهران برای اعلام انزجار از بختیار و بعیت با امام راحل حرکت کردند و این دسیسه بختیار ناکام ماند و بختیاری‌های استان روز ۲۰ بهمن‌ماه با حضور در تهران با امام خمنی(ره) بیعت کردند و پس از دیدار با امام خمینی، بختیاری‌های استان که نزدیک به ۳۰۰ نفر بودند به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند و با شعارهایی علیه بختیار؛ در سخنرانی نخست وزیر آن زمان در دانشگاه تهران شرکت کردند و بی‌زاری خود را از بختیار اعلام کردند.
ایرنا: برخی به دنبال نسبت دادن مشکلات امروز جامعه به انقلاب هستند، نظر شما در این ارتباط چیست؟
پیکار: در طول بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، وضعیت کشور و نظام تغییرات زیادی کرده است و بسیاری از مشکلات و کاستی‌های آن روز کم شده است و زیرساخت‌های مختلف در سطح استان و کشور فراهم شده، اما هنوز مشکلات و کاستی‌های نیز وجود دارد که باید این مشکلات رفع شود، در حالی که شعارها و ارزشهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی اگر مرور شود، همین شعارهایی است که امروز مردم برخی از کشورها هم‌خواهان آن هستند، شعارها عوض نشدند، آرمانها تغییر نکردند بلکه مسیر رسیدن به برخی از اهداف طولانی و زمان‌بر شده است.
در آن زمان مردم به دنبال رفع مشکلات اقتصادی ، اشتغال، زیرساخت‌ها و یا ارزان شدن اقلام و کالاهای اساسی زندگی نبودند و برای این مسایل قیام نکردند، بلکه به دنبال استقلال کشور بودند تا ارزشهای اسلامی در کشور نهادینه شود و زنده نگهداشته شود.
در آن زمان ممکلت ما در دست بیگانه بود و مردم برای رهایی از چنگال بیگانه قیام کردند و امنیت و آرامش حاکم بر کشور در حال حاضر مدیون تلاش و رشادت جوانان و حمایت از دستاوردهای انقلاب اسلامی است.
اوضاع کنونی جامعه، بروز مشکلات اقتصادی، اجتماعی مربوط به اهداف نظام و انقلاب نیست و مربوط به عملکرد دولت‌ها است که تغییر کرده است و مشکلات اقتصادی و معیشتی حاکم بر جامعه به عملکرد ضعیف عملکرد افراد در جامعه برمی‌گردد.
امروزه نظام اسلامی در بسیاری از حوزه‌ها از جمله سیاست، امنیت به استقلال کافی رسیده و ارزشهای مترقی و پیشرفته در سطح بین‌المللی تبدیل شده در حالی که در برخی حوزه‌های از جمله اقتصاد، تامین معیشت مردم به جایگاه اصلی خود نرسیده و باید برای رفع این مشکلات بیشتر تلاش شود