تهران- ایرنا- شرکت‌کنندگان در پنجمین شب از محفل سینمائی آرمان شب گذشته میزبان رحیم‌پور ازغدی بودند و در این نشست به چرائی شکل گیری جریان ناامیدی در سینمای ایران پرداختند.

رحیم‌ پورازغدی با اشاره به اهمیت چگونگی استفاده از قوه خیال رای خلق اثر هنری گفت: قوه خیال انسان برای خلق یک اثرهنری اگر در خدمت شهوت و غضب قراربگیرد می تواند اثر هنری مفسد خلق کند و اگر در خدمت عقل قرار بگیرد می تواند اثرهنری مصلح خلق کند.

او در ادامه در انتقاد به مخالفت جریان سکولار با سینمای ایدئولوژی اشاره کردند: وقتی حرف از سینمای انقلاب اسلامی می شود عده ای می‌گویند ما سینمای ایدئولوژیک نمی خواهیم و در این زمینه کار نمی کنیم اما واقعیت این است که هیچ کسی بدون ایدئولوژی نیست و هرکسی هراثری تولید می کند با یک ایدئولوژی اثرخلق می کند.چنین کسانی با ایدئولوژی خودشان آثار هنری را تولید می کنند. اساسا کسانی که در دنیا سینما را در دست دارند تلاش می کنند فلسفه ی هنر و زیبائی شناسی را تغییر دهند.

عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه هنوز در دانشگاه های هنر طرح سوال جدی از جریان غربی در عرصه ی فلسفه ی هنر و زیبائی نمی‌شود، ادامه داد: آنچه امروز در دانشگاه های هنر ما تدریس می شود به عنوان نظریات هنری صرفا ترجمه از غرب است. سوالات جدی می توان از فلسفه هنر غرب مطرح کرد در اصل زیبائی شناسی و فلسفه ی هنر اما کسی نمی پرسد.اگر هم جریان انتقادی به هنر وجود داشته باشد خودش اکثرا غربی است. امروز چیزی به نام فلسفه هنر که ترجمه نباشد نداریم بلکه صرفا ترجمه هستند.به جای فلسفه هنر تاریخ هنر غرب را به عنوان یک امر رایج تدریس می کنند.

سینمای بعد از انقلاب قهرمان واقعی خلق کرد

پورازغدی ادامه داد: کسانی که به اسم سرگرمی اثرخلق می کند صرفا دنبال سرگرمی نیستند بلکه به دنبال القای یک تفکر به مخاطبین خود هستند. ۲۵ درصد در آمد تولید ناخالص آمریکا برای افکار عمومی است.اعم از خلق داستان و تولید فیلم و... آنچه سینمای غرب به دنبال آن است تحقیر واقعیت برای ترساندن مردم است که با اهداف خاصی دنبال می شود.

عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی در پایان با اشاره به تفاوت های سینما قبل و بعد از انقلاب اشاره کردند: در سینمای قبل از انقلاب قهرمان ها یا اهل مشروبات الکلی بودند یا روابط نامشرع و یا اهل خشونت های فیزیکی بودند.اما سینمای بعد از انقلاب قهرمان واقعی خلق کرد. در سینما غرب قهرمان ها را ضد قهرمان می کنند. مثلا زامبی یک رهبر مسلمان ضد استعمار در آمریکای جنوبی است اما زامبی را نام مرده های متحرک گذاشتند و تبدیل به ضد قهرمان شد. از ابتدای انقلاب تا کنون عده ای که در سینما و هنر برای انقلاب هزینه می دادند به اتهام حکومتی بودن از خدمات محروم بودن و عده ای دیگر که علیه انقلاب اسلامی بودند از همه ی مزایای کشور استفاده می کردند و همیشه هم به انقلاب ضربه می زدند.