به گزارش خبرنگار ایرنا این اتفاق در نتیجه افزایش اعتراضاتی رقم خورد که جشنواره مستقل جهانی رقم زده بود و بازخورد چندانی از آن به دست نیامد. این ادغام به‌عنوان یکی از سیاست‌های مهم سازمان سینمایی در دولت جدید کلید خورد تا امسال، نخستین دوره تجمیع این ۲ رویداد مهم با یکدیگر باشد.
اما آیا این اتفاق، ارزش‌افزوده‌ای برای جشنواره فجر و کلیت سینمای ایران به همراه داشته یا خیر؟
قطعا تجمیع این ۲ جشنواره، در وهله نخست، مطالبه بخش گسترده‌ای از بدنه سینما بوده است. این جریان، به لحاظ حرفه‌ای در تمامی جشنواره‌های معتبر جهانی رعایت شده و این‌طور نیست که آن جشنواره‌های تراز اول، بخش ملی و جهانی را از یکدیگر منفک کنند.
پس در گام نخست، این اتفاق، منطبق با آرایش استاندارد جهانی که همه می‌شناسند، رقم خورده است. در بعد دیگر، حضور مهمانان خارجی، در بحبوحه جشنواره فجر ملی، یک امتیاز بزرگ برای سینمای ایران است.
این اتفاق که با حضور فیلمسازان، کمپانی‌ها و فعالان سینمایی جهان اتفاق می‌افتد، سبب لمس وضعیت حقیقی سینما در ایران توسط آنها شده و این امکان را برای این دسته مهم فراهم می‌آورد تا به تماشای آثار مهم و تولیدات جدید سینمای ایران بنشینند.
این رویکرد ضمن آشنایی بیشتر این فعالان با سینمای روز ایران، زمینه بازاریابی و دیده شدن آن آثار را توسط پخش‌کنندگان و بازاریابان جهانی فراهم کرده و از این نظر، اتفاق بسیار خوبی را برای کلیت سینمای ایران فراهم می‌آورد.
هم چنان‌که طی روزهای اخیر که حضور مهمانان خارجی در برج میلاد، پررنگ‌تر شده، می‌توان ردپای برخی از آنها را در سالن اصلی مرکز همایش‌ها که فیلم‌های بخش سودای سیمرغ نمایش داده می‌شود را پیدا کرد.
این موارد، ارزش‌افزوده‌ای است که تجمیع این ۲ بخش می‌تواند برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد. جریانی که طی دهه‌ها وجود داشت و سینمای ایران از این رهگذار، به اتفاق‌ها و رخدادهای خوبی رهنمون شده بود.
حالا اما با پوست‌اندازی نوین تولیدات ملی و ورود نسل جدید فیلمساز، قاعده بازی به شکلی کلی تغیبر کرده و این، یک نیاز واقعی بود که دو بخش ملی و جهانی فجر، با یکدیگر ادغام شده تا زمینه‌های دیده‌شدن آثار ایرانی توسط فعالان بیشتری از سینمای جهان فراهم گردد.