علیرضا بهرامی در حاشیه روز پایانی اکران فیلم‌های چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در ویژه برنامه ایرنا (رویای سیمرغ) اظهار داشت: با در نظر گرفتن خواست مدیران، تنها بخشی که در این دوره نسبت به دوره‌های پیشین از نظر فرمی موفق به شکستن جو تحمیلی به جشنواره نشدند، حضور بازیگران بود.
وی افزود: حضور اهالی رسانه، نمایش و تبلیغات فیلم‌ها در دوره چهل و یکم نسبتا مانند تمام دوره‌ها سر جای خودش بود اما در حضور بازیگران، فتوکال و نشستهای خبری بعد از نمایش فیلم‌ها این تغییر را شاهد بودیم.
بهرامی در قیاس نشستهای رسانه‌ای این دوره از جشنواره و شباهت‌ها و تفاوت‌های آن با نشستهای خبری تمامی جشنواره‌های جهانی گفت: در نشستهای خبری همه جشنواره‌های جهانی کارگردان بیشترین اظهار نظر را دارد و نه تنها درباره سینما که درباره فلسفه، سیاست، مسایل اجتماعی و منش فکری و ایدئولوژی ذهنی که منجر به ساخت فیلم شده صحبت می‌کند. در جشنواره امسال فیلم فجر هم تقریبا به این شکل بود و صحبت خیلی از بازیگران در حد چند جمله کوتاه و درباره همکاری خود با کارگردان‌ها بود.
وی خاطرنشان کرد: آنچه که در جشنواره امسال بر محتوا و حتی اصل حضور بازیگران - که در جشنواره‌های خارجی بیشتر روی فرش قرمز و به صورت فتوکال است - غلبه می‌کرد، آرایش و پیرایش بازیگران مرد و زن بود و از آنجایی که جشنواره به دنبال زرق و برق بود مدیران از این غلبه استقبال می کردند.
بهرامی ادامه داد: همین غلبه منجر به حذف غلبه ویترینی و حتی این شد که گزارش‌های تصویری خلیی جذاب و پر زرق و برق از نشست‌ها نداشته باشیم و همه چیز به سمت محتوای صحبت‌ها برود و عیار فیلمسازان از حیث توانمندی و قابل اتکا بودن در آن چیزی که حوزه اندیشیده به شمار می‌رود سنجیده شود.
وی گفت: این مساله در دل خود می‌تواند حتی اتفاق مثبتی را رقم بزند، بدون این که سیاست برگزار کنندکان بوده باشد.
بهرامی درباره محتوا و کفیت فیلم‌ها این دوره هم گفت: امسال نیز همانند سال‌های گذشته خیلی از فیلم‌ها دقیقه ۹۰ به جشنواره می‌رسیدند و تقلا برای رساندن آثار به جشنواره اولویت خیلی از کارگردان‌ها نبود.
وی خاطرنشان کرد: با این ذهنیت، توقع داشتیم کیفیت فیلم‌ها پایین‌تر باشد و هیات انتخاب از میان داده‌های موجود فیلم‌ها را انتخاب کند. نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه حتی نسبت به چند دوره گذشته، بسته فیلم‌ها چند درجه قابل تحمل‌تر بود و برای من تعداد فیلم‌هایی که خیلی آزاردهنده بودند و باعث عصبانیت می‌شدند از سال‌های گذشته هم کمتر بود.
وی گفت: سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا چنین اتفاقی به سیاست‌گذاری جشنواره ربط داشت یا به نقش فیلمسازان نسل جوان که در یکی دو دوره اخیر معادله‌ها را به نوعی عوض کردند که بخشی هم متکی به دیجیتالیسم و پیشرفتی باشد که فناوری ارتباطات بویژه در حوزه فیلمسازی داشته است.
بهرامی گفت: با نقش‌آفرینی بیشتری شاهد حضور جوانانی هستیم که هنوز به ۳۰ سالگی نرسیده‌اند اما توفیق حضور آثار سینمایی‌شان در جشنواره‌های داخلی و خارجی را دارند.