ابوالحسن موسی بن جعفر (ع) هفتمین امام شیعیان در هفتم صفر ۱۲۸ هجری قمری در ابواء محلی میان مکه و مدینه دیده به جهان گشود.
پدرش امام صادق (ع) ششمین امام و پیشوای مومنان و حمیده مادر ایشان از زنان پاکدامن و درستکار بود.
حضرت امام موسی کاظم (ع) به دلیل زهد و عبادتش در میان پیروانش به عبد صالح مشهور شد و به خاطر داشتن حلم، بردباری و فرو بردن خشم خویش به کاظم شهرت یافت و مردم مدینه او را زَیْنُ المُجتَهدین (زینت تلاش گران) می نامیدند.
از لقب های دیگر ایشان می توان به «امین و صابر» اشاره کرد و کنیه های امام هفتم (ع) «ابوعلی، ابوالحسن، ابو ابراهیم، ابو اسماعیل و باب الحوائج» است.
امامی که در وصف ایشان باید گفت: دل بیمش ازین نیست که در بند تو افتاد ترسد که کنی روزی از این بند رهایش!
این امام همام (ع) از چشمه دانش الهی و علم بیکران پدرش بهره های فراوانی برد و با آموزه های اسلامی و برترین صفت های انسانی همچون پارسایی، تقوا و بخشندگی آشنا شد و آن را توشه راه خود برای پیشوایی مسلمانان کرد.
توانایی و استعداد بی نظیر باب الحوائج (ع)، در مناظره و گفت و گوهای علمی میان ایشان و دانشمندان زمان خویش تبلور یافت و مخالفان و دشمنان خاندان عصمت و طهارت را بیش از پیش نگران ساخت.
با شهادت ششمین پیشوای شیعیان، رهبری دینی، علمی، سیاسی و تربیتی امام کاظم (ع) آغاز شد. اندیشه های سیاسی امام موسی بن جعفر(ع)، بر اصول شریعت و سنت پیامبر (ص) و امامان استوار بود.
هفتمین ستاره آسمان امامت در علم، حلم، فروتنی، سخاوت و بخشندگی زبانزد همگان بود و بدخواهان و دشمنان خویش را با عفو و احسان بی مانندش تربیت و راهنمایی می کرد.
امام همامی که در ثنای او باید زمزمه و نجوا کرد، بند همه غم های جهان بر دل من بود، در بند تو افتادم و از جمله برستم.
دوره امامت موسی بن جعفر (ع) با حکومت جور خلیفه های بنی عباس همچون منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون الرشید همزمان بود.
این امام معصوم (ع) با وجود تمام محدودیت ها و ظلم های حاکمان همواره تلاش خویش را برای انجام دادن رسالت سنگین امامت و هدایت مسلمانان به کار می بست و با تربیت افرادی شایسته و ورود آنها به دستگاه حکومتی، از وجود آنان در پیشبرد منافع و هدف های جامعه مسلمانان بهره می جست.
محبوبیت و جایگاه خاص ایشان در میان مردم و اعتقاد آنها به شایستگی امام موسی کاظم (ع) برای نشستن بر مسند خلافت و امامت موجب شد تا خشم دستگاه حاکم بر انگیخته شود و مهدی خلیفه عباسی، دستور داد تا امام(ع) را در بغداد دستگیر کنند، اما پس از خوابی که دید و به دلیل شخصیت امام (ع) با عذرخواهی موسی بن جعفر (ع) را آزاد کرد.
بیشتر عمر امام موسی کاظم (ع) در تبعید و زندان گذشت و سالیان متمادی مورد آزار و اذیت دستگاه جور بنی عباس قرار گرفت.
بر اساس منابع شیعه و سنی، امام کاظم (ع) بسیار اهل عبادت بود؛ به همین دلیل برای او از لقب عبد صالح استفاده می شود. بر پایه برخی گزارش ها امام کاظم (ع) آن قدر عبادت می کرد که زندان بانان ایشان نیز تحت تاثیر قرار می گرفتند.
شیخ مفید موسی بن جعفر را عابدترین مردم زمان خود دانسته و گزارش کرده است که آن حضرت چنان از ترس خدا گریه می کرد که محاسنش از اشک خیس می شد و دعای «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ» - («گناه از بنده ات بزرگ شد، پس عفو از پیشگاهت، نیکو و زیبا خواهد گردید) را تکرار می کرد و دعای «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ» - (بارالها از تو راحتی هنگام مرگ و گذشت هنگام محاسبه اعمال را، مسئلت می کنم) را در سجده می خواند.
نقش انگشتری امام کاظم (ع) - «حَسْبِی اللهُ حَافِظِی» به این معنی که (خداوند برای حفاظت از من کفایتم می کند) و «الْمُلْکُ لِله وَحْدَهُ» -(مُلک و فرمانروایی تنها از آن خدای یگانه است) بوده است.
احادیث فراوانی از امام کاظم (ع) در منابع حدیثی شیعه روایت شده است، این روایات بیشتر در موضوعات کلامی چون «توحید»، «بداء» و «ایمان» و نیز موضوعات اخلاقی است، همچنین مناجات هایی از جمله دعای جوشن صغیر از ایشان نقل شده است.
یا موسی بن جعفر همه محتاج ها و گرفتاران خطاب به وجود نازنین و آسمانی شما می گویند، بر آستان وفا سر نهاده ایم و هنوز اگر امید گشایش بود از این باب است.
سرانجام هارون الرشید خلیفه ظالم عباسی، با دستور به سندی بن شاهک امام هفتم (ع) را در بیست و پنجم رجب ۱۸۳ هجری قمری و در ۵۵ سالگی مسموم کرد و به شهادت رساند.
به مناسبت بیست و پنجم رجب سالروز شهادت باب الحوائج، امام موسی کاظم (ع)، آیین های سوگواری در غم شهادت هفتمین امام شیعیان جهان از شب گذشته(چهارشنبه بیست و ششم بهمن ۱۴۰۱) در مساجد و حسینه های شهرستان مرزی قشم بر پا شد و شیعیان و ارادتمندان به اهل بیت (ع) با شیوه های سنتی عزاداری راه و رسم عاشقی و دلدادگی خود را نسبت به اهل بیت (ع) نشان دادند.
امروز بارگاه نورانی و ملوکتی امام موسی کاظم (ع) در غرب بغداد، در منطقه ای به نام قریش که بعدها کاظمین خوانده شد، میعادگاه دوستداران اهل بیت (ع) است.
جزیره قشم با وسعت یک هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع از تنگه هرمز به موازات ساحل جنوبی ایران به طول ۱۳۵ کیلومتر و عرض میانگین ۱۱ کیلومتر از توابع هرمزگان است و ۳۰۰ کیلومتر خط ساحلی دارد.
شهرستان قشم شامل جزیره های قشم، هنگام و لارک با حدود ۱۵۰ هزار نفر جمعیت از تنگه هرمز به موازات ساحل استان هرمزگان به طول ۱۵۰ و عرض میانگین ۱۱ کیلومتر در میان آب های خلیج فارس گسترده شده است.