به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا کنسرت سینا شعبانخانی در حالی دومین اجرای روز نخست جشنواره سی و هشتم بود که برخی از موسیقی دوستانی که با فضای کاری و اجرای صحنه ای این خواننده آشنایی نداشتند تصور میکردند که این اجرا، زیر سایه کنسرت اول قرار گرفته و چندان مورد توجه قرار نمیگیرد، اما در همین ابتدا باید بگوئیم که این کنسرت یکی از بهترین اجراهای شعبانخانی و قطعا یکی از بهترین اجراهای جشنواره امسال فجر بود.
مهمترین دلیل این ادعا آن است که در تمام ۷۵ دقیقه ای که این کنسرت در جریان داشت حتی برای یک دقیقه جریان شادی و استقبال مخاطبان از ریتم نیفتاد، شعبانخانی به جز دو کار تماما یک اجرای شاد را تجربه کرد که از این حیث یک رکورد عجیب به پای این خواننده نوشته میشود.
شعبانخانی در ابتدای تمام آهنگ های خود میگفت یک دو سه که گفتم سالن بره رو هوا و واقعا سالن روی هوا می رفت این اتفاق هر چه به انتهای اجرا نزدیکتر میشدیم بیشتر هم میشد چرا که مخاطب از اجرای این حجم آهنگ شاد به وجد آمده بود و واقعا دوست نداشت این ریتم دوست داشتنی حتی برای دقیقه ای بخوابد.
خواننده هم که فضا را اینگونه میدید با گفتن جملاتی مثل دستا همه بالا یا یه دونه دست هم پایین نبینم یا فلش گوشی ها روشن بشه، مخاطب را بیشتر ترغیب میکرد که هیجان خود را تخلیه کند.
این کنسرت از آن اجراهایی بود که بار اصلی کنشگری آن بر دوش خواننده بود.
سینا شعبانخانی در طول این اجرا حتی برای یک دقیقه آرام و قرار نداشت و در همان لحظات ابتدایی به اندازه ای عرق کرده بود که این حالت او به وضوح برای مخاطبان داخل سالن قابل مشاهده بود.
نکته جالب این اجرا آن که شعبانخانی در طول این اجرا هیچ صحبتی با مخاطبان خود انجام نداد و در تمام لحظات تلاش کرد تا با ادای جملات انگیزشی مخاطب را وادار به واکنش کرده و به این ترتیب شور و شوق اجرا را بالا ببرد که قطعا در انجام این امر کاملا موفق بود.
البته این خواننده در ابتدای اجرا و قبل از اجرای کار دوم خود گفت که شخصا آهنگ شیش و هشت دوست دارد و سابقه ما ایرانی ها به آهنگ شیش و هشت بر می گردد، این صحبت ها با تشویق های مکرر مخاطبان مواجه شد و آنها این گرا را به خواننده دادند که تشنه شنیدن آهنگ های شاد هستند.
این خواننده جوان در اجرای شب گذشته خود آهنگهای "نقطه حساس"، "اگه نباشی"، "جادوی خاص"، "تو عزیزی"، "دیوونه میشم"، "من بی قرارم" و "عمدا" را اجرا کرد.
در انتهای کنسرت مخاطبان اصرار زیادی داشتند که وی آهنگ های "عمدا" و "جادوی خاص" را دوباره اجرا کند. او از مخاطبان خواست تا با صدای جیغ به او بفهمانند که کدام یک از این دو کار را دوباره بخواند.
شدت سوت و جیغ ها برای هر دو آهنگ به اندازه ای بود که وی هر ۲ کار را دوباره خواند تا مخاطبان خود را با رضایت خاطر کامل از سالن بدرقه کند.
شدت شادی کنسرت شعبانخانی به اندازه ای بود که وی برای ۲ آهنگ غمگینی که اجرا کرد نیز مخاطبان را واداشت تا در طول اجرای اثر فلش گوشی ها را روشن کرده و یا کف بزنند، او به مخاطبانش گفت که با آهنگ غمگین هم میشود کف زد. اما این ۲ اجرا نیز چندان غمگین به نظر نرسیدند تا تلورانس کنسرت دوم شب گذشته تماما بر روی خط صافی از شادی سوت و جیغ قرار بگیرد.
قطعا این اجرا، غافلگیری بزرگ جشنواره سی و هشتم در بخش پاپ بود وقتی شعبانخانی از مخاطبانش خداحافظی کرد، رضایت کامل را میشد از صحبت های مردم متوجه شد، یکی میگفت در عمرش تا این اندازه هیجانش را تخلیه نکرده، یکی دیگر میگفت چه بیکاری بوده که ۱۵ هزار دلار خرج کرده و رفته ترکیه تا کنسرت یک خواننده لس آنجلسی ببیند.
اما آنچه پس از پایان این اجرا به کرات دیده شد، دست های قرمزی بود که مخاطبان به هم نشان می دادند. آنها از بس در این کنسرت کف زدند یا دستشان قرمز شده و یا دچار سوزش دست شده بود.
شعبانخانی در این اجرا، علاوه بر اینکه تحرک فوق العاده ای از خود نشان داد و موفق شد تقریبا تمام سالن را با خود همراه کند انتخاب آهنگ های درستی را تجربه کرد، آهنگ هایی که در این کنسرت اجرا شد تماما از میان آثار شناخته شده این خواننده برگزیده شده بود و به جز یک کار که به تازگی آن را خوانده بود مابقی کارها از میان آثار معروف این خواننده انتخاب شده بودند که همین مهندسی درست تاثیر بزرگی در همراهی مخاطبان با قطعات اجرا شده در این کنسرت داشت.
مخاطبان پس از پایان این کنسرت در شرایطی به سمت درب جنوب غربی نمایشگاه بین المللی بدرقه میشدند که نشانه رضایت را میشد از خنده های بلند و اظهار نظرهایی که با صدای رسا برای همراهان خود عنوان میکردند به عینه مشاهده نمود.
جشنواره سی و هشتم خیلی زود در بخش پاپ غافلگیری خود را رونمایی کرد، البته هنوز زود است که این اجرا را بهترین اجرای این دوره بنامیم و باید ۵ روز دیگر منتظر بمانیم تا عملکرد ۱۰ خواننده دیگر را محک بزنیم.