به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، رابرت اندرو به بررسی روایت‌های شخصی و خانوادگی می‌پردازد که انکار یا فراموش شده‌اند. آثار او در عین حالی که از گذشته صحبت می‌کند بیانگر یک رابطه معاصر با کشورش با استفاده از فناوری برای قابل مشاهده کردن روابط متقابل معنوی، فرهنگی، فیزیکی و تاریخی با زمین، آب، آسمان و همه موجودات زنده نیز است.
آثار اندرو اغلب ترکیبی از رنگدانه‌های زمین، رنگ اُخرا، سنگ‌ها و خاک است تا از این طریق رویدادهای تاریخی، فرهنگی و شخصی که توسط الگوهای غالب فرهنگ غربی مدفون شده و فاصله گرفته را استخراج کند.
زبانی که اجداد اندرو به آن صحبت می‌کردند یاورو و متعلق به ساحل جنوبی بروم واقع در غرب استرالیاست که از نظر دستور زبان به سدیگر ایر زبان‌های نیولنیولانی شباهت دارد.
این هنرمند تجسمی از کودکی به اصل و نسب بومی خود واقف بود اما زمانی که شروع به کشف تاریخ از طریق هنر کرد، به ریشه خود دست یافت.
در خانواده اندرو به خوبی این مساله که آنها از نوادگان یاورو هستند درک شده بود، اما فهمیدن معنای آن دهه‌ها زمان برد.
اندرو می‌گوید در ۱۳ سالگی فهمیده که میراث بومی دارد اما دقیقا معنای آن را متوجه نمی‌شد.
او گفته از دوران تحصیل چیزی که به من آموخته شد این بود که یک فرد بومی در بوته‌ها زندگی می‌کرد و شیوه زندگی کاملا متفاوتی با من داشت.
چند دهه بعد، اندرو با الهام از تحقیقات خواهرش، شروع به کشف بومی بودن خود و در سال ۲۰۰۸ در یک دوره هنر بومی استرالیا در بریزبن ثبت نام کرد.
این هنرمند تجسمی استرالیایی در دو اثر خود در نمایشگاه «در یک کلمه» که در موسسه هنرهای معاصر پرث PICA دایر شده، استفاده از زبان انگلیسی در بیان روایت استعمارگران را به چالش می‌کشد و از چیدمان‌های در مقیاس بزرگ و متحرک برای روایت داستان‌ها به شیوه‌ای متفاوت استفاده می‌کند.