به گزارش خبرنگار ایرنا، معاونت فرهنگی و امور رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد استان تهران با همکاری دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، این برنامه را با نام "زرین روزگاران" به مناسبت یکصدمین سالگرد تولد زنده یاد دکتر عبدالحسین زرین کوب یکی از پژوهشگران بزرگ معاصر ایرانی برگزار کرده است.
در این آئین استاد رضا عبداللهی مدیر انجمن شعر و ادب استان تهران دقایقی به شعرخوانی پرداخت.
در این آئین یک مستند ۲ بخشی درباره زندگی استاد زرین کوب از زبان همکاران و برادرزاده او پخش شد و مورد توجه حضار قرار گرفت.
رونمایی از تابلو نقاشی استاد زرین کوب دیگر بخش این آئین بود؛ این تابلو نقاشی اثر مراد فتاحی است.
استاد زرین کوب توجه به متن داشت نه حاشیه
دکتر عبدالرضا سیف رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه تهران: سخن از استاد گفتند بسیار سخت است و باید از محضر استادانی که شاگردان عبدالحسین زرین کوب بوده اند، استفاده کنیم.
وی ادامه داد: امروز تالاری به نام استاد زرین کوب نامگذاری و از سردیس ایشان هم رونمایی می شود.
سیف خاطرنشان کرد: استاد زنده و آثار فراوان و ارزنده ای از او در حوزه فرهنگ و تاریخ ایران بجا مانده است، زیرا استاد قلبش برای ایران می تپید.
این مسئول افزود: استاد ۲ قرن سکوت را در اوج جوانی و در دهه ۳۰ منتشر کرد و استاد مطهری هم دو جلد کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران را منتشر کردند؛ در سال ۱۳۳۶ استاد زرین کوب گفت که من کتاب ۲ قرن سکوت را در اوج جوانی نوشتم و ابایی ندارم که بگویم در برخی جاها اشتباه کرده ام، البته استاد زرین کوب در کتاب های بعدی از جمله بامداد اسلام از اسلام تجلیل کرد.
سیف ادامه داد: استاد زرین کوب اسیر افراط گرایی، تقلید و مکتب های ساختگی نشد؛ برخی امروز ادبیات را به حاشیه بردند اما استاد به متن اعتقاد داشت.
در پایان این آئین هم از تمبر و سردیس استاد زرین کوب هنر دست ولی الله راهدار رونمایی شد.
عبدالحسین زرین‌کوب ادیب، مورخ، اسلام‌شناس و ایران‌شناسی محسوب می‌شود که مفاهیم والای آثار بزرگان ادبیات از جمله حافظ، مولانا، نظامی گنجوی، خاقانی را در آثار متعدد خود در حوزه نقد ادبی تفسیر و تشریح کرد و نگاهی منتقدانه و عالمانه به میراث ادبی ایران زمین داشت.
دکتر عبدالحسین زرین کوب در سال ۱۳۰۱ هجری شمسی در بروجرد دیده به جهان گشود و تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خویش به پایان برد.
وی همچنین در سال های ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۴۹ در آمریکا به عنوان استاد میهمان در دانشگاه های کالیفرنیا و پرنیستون به تدریس علوم انسانی دانشگاه تهران انتقال یافت و در دو گروه تاریخ و ادبیات مشغول به کار شد.
سرانجام این ادیب و مورخ در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ خورشیدی، چشم از جهان فروبست و در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران آرمید و همسرش نیز در ۱۳۹۱ خورشیدی در جوار او به خاک سپرده شد.