مهدی یزدانخواه در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا در خصوص کسب مقام دوم آسیا اظهار داشت: واقعیت این است که سطح مسابقات نسبت به دوره پیش که در تایلند برگزار شد و چهارم شدیم، کمی متفاوت بود و تیم ژاپن هم حضور نداشت. باز هم قزاقستان را بردیم و به نظرم خیلی نسبت به قبل هماهنگی بیشتری داشتیم. توقعی از این تیم نمی‌رفت زیرا تمرینی نداشت اما تمام تلاشمان را کردیم که با کسب مدال بتوانیم دیدگاه‌های منفی از روی تیم ملی واترپلو را برداریم که بتوانیم در بازی‌ها آسیایی را به خوبی حضور پیدا کنیم.
وی افزود: این تیم چندین سال با یک مربی سطح بالا در ارتباط بوده که بسیار بر این تیم تاثیر مثبت داشته است و به نظرم موفقیت الان تیم را مدیون آن دوره هستیم. البته این نکته خیلی مهم است دانیال خاکبان خیلی به ما لطف کرد که جایگاه سرمربی این تیم را پذیرفت و زیر بار مسئولیت تیمی که ۹ روز تمرین داشته، رفته است. این موفقیت دست‌آورد چند ساله و زحمت دوره‌های مختلف بچه‌ها، الکساندر چریچ، وحید رضایی و دانیال خاکبان است. ما با کسب چنین موفقیتی، برخلاف فوتبالیست‌ها به جز یک عدد ناچیز هیچ پاداشی ندیدیم و فکر نمی‌کنم هم از این به بعد نیز چیزی بدهند. از این پس درس گرفتم که دیگر خودم را زیادی خرج نکنم زیرا جوابش را به خوبی نمی‌بینیم.
بهترین بازیکن لیگ واترپلو کشور درمورد تبعیض بین فوتبال و رشته‌های دیگر عنوان کرد: چندین سال است که گلایه‌ای را دارم از مسئولین وزارت ورزش؛ فوتبال ما در سطح ملی با این همه پول و هزینه و رفت و آمد، درحال درجا زدن است اما پاداش‌ها و مزایای خاصی را دریافت می‌کنند. می‌دانیم که فوتبال یک مدل بیزنس و سودآوری برای کشور است ولی انتظار داریم که یک درصد از این هزینه‌ها به ما که ملی پوش‌های رشته‌هایی به جز فوتبال هستیم هم برسد. سقف قرارداد یک واترپلوئیست در سال نهایتا به ۲۰۰ میلیون هم نمی‌رسد با این حال که ما از رشته‌هایی هستیم که در روز ۲ وعده تمرین می‌کنیم. این مسئله در تمام رشته‌های آبی همین طور است، مثلا در حوزه شنا سقف قراراداد به ۲۰ میلیون و شیرجه به ۲۵ میلیون تومان می‌رسد.
لژیونر واترپلو کشور با اشاره به سطح پایین لیگ واترپلو ایران گفت: لیگ‌های ما خیلی ضعیف است؛ امسال با ۶ تیم لیگ را خیلی طول دادند و نهایتا به ۲ ماه رسید و در هر هفته ۳ یا ۴ بازی داشتیم. مخاطب در کشورهای دیگر بالا است و این استقبال‌ها به اسپانسر خوب برمی‌گردد. اسپانسرها به سمت فدراسیون ما می‌آیند ولی فکر می‌کنم که با شرایط فدراسیون نمی‌توانند کنار بیایند و عقب می‌کشند. پرسپولیس و سپاهان به این رشته آمدند و نماندند، حتی پرسپولیس همچنان پول قراردادهایی که از سال ۹۸ بسته را پرداخت نکرده است. خود من ۶۰ میلیون تومان از آن زمان طلب دارم و نتوانستم که بگیرم.
یزدانخواه درباره طلبکاری واترپلوئیست‌ها از باشگاه پرسپولیس خاطر نشان کرد: همه کسانی که از پرسپولیس طلب داشتیم یک وکیل گرفتیم تا کار جلو برود و دیگر پیگیر آن نشدیم و خبر ندارم تا به حال به چه مرحله‌ای رسیده است اما همین که نتیجه‌ای حصل نشده نشان می‌دهد که قدرت ما به باشگاه پرسپولیس نرسیده و نتوانستیم حق خودمان را از این باشگاه بگیریم. به نظرم ما با کلاس‌ترین رشته ورزشی را داریم و هر کسی نمی‌تواند آن را امتحان کند و فقط به عشق و ورزش خودمان توجه می‌کنیم و این مسئله است که فکر پول و ضرر مالی را از سر ما بیرون می‌کند و دیگر به این مسائل نمی‌پردازیم.
ملی‌پوش واترپلو ایران درباره مخاطبین و اهمیت این رشته در مردم، بیان داشت: ما خودمان خیلی دنبال دلیل نیستیم که مخاطب بیشتری داشته باشیم. روزی که به بازی‌های آسیایی می‌رفتیم خیلی از خانواده واترپلو تیم ما را تخریب می‌کردند و دائم می‌گفتند نمی‌توانیم نتیجه‌ای بگیریم ولی زمانی که مدال گرفتیم همه به یکباره بهترین دوستان ما شدند. خیلی از مردم چیزی از رشته ما نمی‌دانند ولی آن‌هایی که آشنا هستند، عاشقانه ما را دوست دارند. اگر کسی می‌خواهد نظر بدهد باید کمی از شرایط ما هم با خبر باشد. ۲ وعده چهار ساعته تمرین در هر روز قطعا نیازمند غذا و مکمل خاص است و قطعا هزینه و توان بالایی نیاز دارد. بچه‌های واترپلو پولدار نیستند ولی دل بزرگی دارند و از هزینه برای خودشان دریغ نمی‌کنند و تقریبا نمی‌توانند هیچ پس‌اندازی انجام دهند.
یزدانخواه مشکلات مدیریتی رشته واترپلو را اینطور شرح داد: من لیسانس تربیت بدنی دارم و الان هم دانشجوی ارشد هستم. از نگاه مدیریتی برای گسترش این رشته باید از مربیان خارجی مثل مستر چیرو تمام استفاده را انجام دهیم و حداقل او باید ۱۰ مربی مثل خودش را برای ما در کشور پرورش دهد ولی ما از کنار او فقط وحید رضایی را داریم و به جز او و دانیال خاکبان هیچ مربی دیگری نداریم. خیلی از بازیکنان و مربیانی که می‌سازیم می‌توانند در خارج از کشور به فعالیت بپردازند و این مسئله نیازمند یک برنامه منسجم است. پخش مسابقات را باید هماهنگ کنیم تا شناخت این ملی‌پوشان بالا برود و بتوانیم اسپانسرهای مناسب جذب کنیم.
وی ادامه داد: برای یک رشته ورزشی و ملی‌پوشان آن باید شهرت ساخت تا بتوان از کنار آن تبلیغات و مخاطب خوب گرفت و این تیم را با درآمدی که حاصل می‌شود به نتیجه رساند. ما بدون هیچ تبلیغات و خبری با یک مربی بسیار عالی خارجی به مسابقات رفتیم و وقتی با مدال هم برگشتیم، فقط چند نفر از دوست و آشنایان متوجه شدند که ما چه مقامی آوردیم. باید کاری کنیم که اگر کسی ورزشی باشد، ملی‌پوشان ما را بشناسند. خیلی برای فوتبال هزینه کردیم و به نظرم کافی است. این بی‌عدالتی در توجه به رشته‌های ورزشی باعث شده که خیلی از ورزشکاران ما از کشور بروند.