به گزارش روز یکشنبه ایرنا از تایمز آو ایندیا، بر اساس یک تحقیق جدید، افزایش سطح دریا در این قرن ممکن است به طور نامتناسبی بر برخی از ابرشهرهای آسیایی و همچنین جزایر استوایی غربی اقیانوس آرام و غرب اقیانوس هند تأثیر بگذارد.
این تیم تحقیقاتی چندین کلان شهر آسیایی را شناسایی کردند که اگر جامعه جهانی به انتشار سطوح بالای گازهای گلخانه ای ادامه دهد، ممکن است تا سال ۲۱۰۰ با خطرات قابل توجهی مواجه شوند، این شهرها شامل چنای، کلکته، یانگون، بانکوک، شهر هوشی مین و مانیل است. این مطالعه به بررسی اثرات نوسانات طبیعی سطح دریا بر افزایش پیش بینی شده ناشی از تغییرات آب و هوایی پرداخته و این کار را با نقشه برداری از نقاط حساس سطح دریا در سراسر جهان انجام داده است.
این مطالعه در مجله طبیعت تغییر آب و هوایی (Nature Climate Change) منتشر شده است.
دانشمندان مدت‌هاست می‌دانستند که سطح دریاها با افزایش دمای اقیانوس‌ها افزایش می‌یابد، به این دلیل که آب هنگام گرم شدن منبسط می‌شود و ذوب شدن صفحات یخ، آب بیشتری را به اقیانوس‌ها می‌فرستد.
مطالعات همچنین نشان داده‌اند که افزایش سطح آب دریاها در منطقه متفاوت خواهد بود زیرا تغییرات در جریان‌های اقیانوسی احتمالاً آب بیشتری را به سمت خطوط ساحلی خاص از جمله شمال شرقی ایالات متحده هدایت می‌کند.
این مطالعه گفت: آن چه قابل توجه است، نحوه ترکیب نوسانات طبیعی سطح دریا ناشی از رویدادهایی مانند ال نینو یا تغییرات در چرخه آب است، فرآیندی که به عنوان تغییرپذیری آب و هوای داخلی شناخته می شود.
بر اساس این مطالعه، با استفاده از یک مدل کامپیوتری آب و هوای جهانی و یک مدل آماری تخصصی، دانشمندان می‌توانند میزان این نوسانات طبیعی را تعیین کنند که تا چه حد می‌توانند تأثیر تغییرات آب و هوایی بر افزایش سطح دریاها در امتداد خطوط ساحلی خاص را تقویت کنند یا کاهش دهند.
این مطالعه نشان داد که تنوع آب و هوای داخلی می تواند افزایش سطح آب دریاها را در برخی مکان ها ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از آنچه که تنها از تغییرات آب و هوایی ناشی می شود، افزایش دهد و به طور تصاعدی حوادث سیل شدید را افزایش دهد.
به عنوان مثال، در مانیل، پیش‌بینی می‌شود که حوادث سیل‌های ساحلی تا سال ۲۱۰۰میلادی، ۱۸ برابر بیشتر از سال ۲۰۰۶ اتفاق بیفتد، که صرفاً بر اساس تغییرات آب و هوایی است اما، در بدترین سناریو، ممکن است ۹۶ برابر بیشتر بر اساس ترکیبی از تغییرات آب و هوا و تغییرات آب و هوایی داخلی رخ دهند.
تغییرات آب و هوایی داخلی همچنین افزایش سطح آب دریاها را در امتداد سواحل غربی ایالات متحده و استرالیا افزایش می دهد، این مطالعه بر روی مجموعه‌ای از شبیه‌سازی‌های انجام شده با مدل سیستم زمین جامعه مبتنی بر مرکز ملی تحقیقات جوی (NCAR) انجام شده است
این مقاله تاکید کرد که تخمین‌های افزایش سطح دریا به دلیل فعل و انفعالات پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی در سیستم آب و هوایی زمین، با عدم قطعیت‌های قابل‌توجهی همراه است اما نویسندگان می‌گویند که آگاهی جامعه از پتانسیل افزایش شدید سطح آب دریا به منظور توسعه استراتژی‌های سازگاری مؤثر ضروری است.