به گزارش ایرنا، مریم‌جلالی روز دوشنبه - ۱۵ اسفند ۱۴۰۱- در دومین همایش به استقبال نوروز، ماه اسفند و شعبان را موسم بازنگری و بازبینی آنچه کرده‌ایم و آنچه قرار است انجام دهیم، عنوان کرد و افزود: نوروز یک اتفاق تکرارشونده است که هیچ‌گاه تازگی‌اش را از دست نمی‌دهد.
معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث‌فرهنگی با بیان اینکه میراث‌فرهنگی، سرمایه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است از علی دارابی قائم مقام وزیر و معون میراث فرهنگی کشور برای ایجاد انسجام بین سه بخش میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تشکر کرد و گفت: نوروز فصلی برای تجلی سرمایه فرهنگی، گسترس سرمایه اجتماعی و اقتصادی با کمک صنایع‌دستی وهنرهای سنتی است.
بیشتر بخوانید
جلالی با بیان اینکه پایگاه‌های میراث جهانی و ملی، کاخ موزه‌ها و موزه‌ها میزبانان نوروز هستند، افزود: این موضوع که با چه هویت و کیفیتی این میزبانی انجام می‌شود اهمیت خاصی دارد و ناظر بر تدبیر، تدارک و توکل است.
صنایع‌دستی و هنرهای سنتی محل روایت‌های جدید از نوروز
جلالی ایجاد بازارچه‌های صنایع‌دستی در موزه‌ها و پایگاه‌ها را اقدام مقدماتی در این حوزه برشمرد و ادامه داد: صنایع‌دستی و هنرهای سنتی می‌تواند ظرفیتی برای ایجاد اتفاق‌های نو و محل و قلاب روایت‌های جدید از نوروز باشد؛ هنرمندان این حوزه می‌توانند قصه‌های جدید و زاویه دیدهای تازه ایجاد کنند، همچنین موجب دمیدن و آفریدن روح خانوادگی و خاطره خوش مانا شدن سفر برای گردشگران می‌شود.
معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی بر ایجاد اتمسفر و به‌کارگیری پنج حس گردشگر برای دریافت و شهود تاکید کرد و افزود: فضای پایگاه‌ها تضمین‌کننده این رویداد است، هر پایگاه به مثابه ایران‌کوچک است که باید پیوستار کلی دیده و بهترین‌های هر استان عرضه شود.
برنامه‌ریزی پایگاه‌ها برای بیان قصه هنرمندان و روایت‌های تازه، استفاده از موسیقی، تعامل با مخاطب و ایجاد اشتراکات همچنین ایجاد فضای آموزشی برای گردشگران در کنار عرضه محصولات از جمله نکات مورد تاکید جلالی برای ایجاد اتمسفر و درگیر کردن مخاطبان و خلق خاطره خوش برای گردشگران بود.
وی با اشاره به دستور رئیس‌جمهوری به شهرداری و استانداری‌ها برای ایجاد بازارچه‌های صنایع‌دستی در ورودی شهرها به آماده کردن نقشه آمایش توسط معانت صنایع‌دستی همچنین اهمیت نگاه نظارتی و کیفیت‌بخشی به بازارچه‌های صنایع‌دستی تاکید کرد.
بیشتر بخوانید
به گزارش ایرنا، آئین باستانی و کهن نوروز به عنوان نخستین اثر ناملموس ایرانی با عضویت هفت کشور و با عنوان یک پرونده مشترک، با درخواست و مدیریت ایران و همکاری کشورهای جمهوری آذربایجان، هند، قرقیزستان، پاکستان، ترکیه و ازبکستان که آن سال به عنوان سومین میراث ناملموس جهان در سال۱۳۸۸ (۲۰۱۰) در فهرست میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسید.
نوروز با قدمتی سه هزار ساله پهنه وسیع و همگون جغرافیای فرهنگی فراتر از فلات ایران، از چین تا آن سوی فرات و با جمعیتی بیش از ۳۰۰ میلیون نفر را در برمی‌گیرد و به دلیل اهمیت و ارزش فرهنگی و باستانی مشترک، پنج کشور افغانستان، عراق، قزاقستان، تاجیکستان و ترکمنستان هم پس از ثبت جهانی، درخواست عضویت در این پرونده مشترک جهانی را مطرح کردند، پرونده جدیدی تشکیل شد و بار دیگر نوروز، پنج سال بعد از ثبت جهانی در سال۱۳۹۳ (۲۰۱۵) با مدارک و مستندات کامل‌تر به عنوان میراث ناملموس مشترک ۱۲ کشور، در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسید.
نوروز و برپایی مراسم آن، آیینی بسیار قدیمی است که ریشه آن به ایران باستان باز می‌گردد؛ بسیاری از مورخان معتقدند که نژاد پارسی (آریایی) حتی پیش از زرتشت و آغاز تمدن بابل، بهار و سال نو را جشن می‌گرفتند و این رسم، نسل‌به‌نسل در میان آنها استمرار یافته است. در کتیبه‌های برجای مانده از ایران باستان به عیدهایی به نام «اَکتیو» اشاره شده که آغاز آن همزمان با شروع فصل بهار و پایان آن، دوازدهم فروردین ماه بوده است.
ماندگاری سرزمین باستانی و قوم ایرانی مولود فرهنگ کهن، ریشه‌دار و خرد باور اقوام ایرانی است که توانسته با گذشت چند هزار سال و صدها مصایب و حوادث دردناک تا به امروز موجودیت خود را نگاه دارد. آنچه در طول هزاره‌ها مایه بقای ایران بوده و جاودانگی آینده آن را تضمین کرده است، فرهنگ غنی، باورها، آداب و رسوم انسان‌ساز و خردپسند آن بوده است که نوروز و جشن‌های دیگر ملی و مذهبی از آن شمار است.
آیین‌های نوروز از روزهای پایانی سال با خانه‌تکانی، نو کردن جامه و اسباب و اشیای زندگی آغار می‌شود، پس از آن از اول فروردین با چیدن سفره نوروزی (هفت سین)، دید و بازدید و گستردن خوان نوروزی، به مدت ۱۲ روز ادامه دارد و در این مدت نوروزانه یا عیدانه و عیدی‌دادن مرسوم است؛ روز سیزده فروردین، مردم با بیرون آمدن از خانه و رفتن به دشت و بوستان (سیزده بدر) در کنار سبزه و آب روان و چشمه‌سارها به صورت دسته‌جمعی و خانوادگی برای باز پیوستن به زندگی نوین آماده می‌شوند.
آیین‌های نوروزی اعم از شادی‌ها و بازی‌ها و جشن‌های در اقوام و مناطق مختلف در حوزه فرهنگی و جغرافیایی نوروز متعدد و متنوع است؛ این رسوم از شادی‌ها، سروده‌ها، نغمه‌ها و پایکوبی‌ها، غذاها و شیرینی‌ها تا بازی‌ها و مسابقات کشتی پهلوانی، اسب‌دوانی و بازی‌های برد و باختی محلی گرفته تا به آب‌افکندن سبزه‌های رویانده نوروزی، گره‌زدن سبزه به دست دختران دمِ بخت، خوردن آش‌رشته و باقالای پخته در دشت و صحرا در سیزدهمین روز نوروز، از آیین‌های برجسته و خاص آیین کهن نوروز است که از ۱۳سال پیش جهانی شده است.