پرویز رادی دهنوی در گفت وگو با خبرنکار سینمایی ایرنا اظهار داشت: در دهه ۶۰ آثار فاخری تولید شد که با آرمان‌های نظام و انقلاب همخوانی داشت و در بحبوحه جنگ تحمیلی بود اما به مرور برداشت‌ها متفاوت و تعداد احزاب بیشتر و آثار حزبی ساخته شد.
وی افزود: هر حزبی روی آثار سرمایه گذاری و فیلمسازهایی را زیر چتر حمایت خود قرار داد و فیلم‌هایی ساخته شد که بعضا از آرمان‌های انقلاب فاصله گرفتند و این روند می توان گفت با شتاب ادامه دارد.
رادی دهنوی با بیان این که فاصله سینمای ملی ما از سینمای منطبق بر آرمان‌های انقلاب هر روز بیشتر می‌شود، افزود: همیشه فضایی بر سینمای ما حاکم بود که به زعم برخی تحمیلی بود. در فیلم‌های سینمایی چادر را زیاد می‌دیدیم و رفته رفته این را کمتر می‌بینید و این به معنای فاصله گرفتن از آرمان‌های انقلاب است.
وی گفت: سینما به طور خزنده به سمت و سوی دیگری در حال حرکت است و ذائقه‌ها را تغییر می‌دهد که این با سیاست و خودخواسته از سوی برخی افراد انجام می‌شود. این گونه نیست که مسیری اتفاقی باشد، اما از نظر محتوا سینمای ملی ما حرف برای گفتن بسیار دارد.
رادی دهنوی اظهار داشت: در هالیوود فیلم‌هایی که ساخته می‌شود با پروداکشن‌های عظیم بوده و پلان ها با ۶۰ تا ۷۰ دوربین گرفته می‌شود. اما فیلم‌های ما اعم از داستانی، مستند و داستانی کوتاه بسیار کارهای ارزنده‌ای هستند که این آثار در جشنواره‌های خارجی ورای غرض ورزی‌ها دیده می‌شوند.
وی گفت: این بدان دلیل است که ما محتواهای خوبی داریم اما از نظر تکنیک از آنها ضعیف تریم. این یعنی این که آنها خوراک محتوایی کم دارند و خوراک محتوایی ما بسیار قوی و غنی است.
وی درباره جشنواره فیلم مقاومت هم گفت: همیشه آثاری که بخصوص در جشنواره سالانه و دو سالانه دفاع مقدس ارائه می‌شود و بعد از این قرار است دبیرخانه آن دائمی شود در هر دوره ای نسبت به دوره قبل خیلی متفاوت است و این دوره هم تفاوت زیادی نسبت به دوره های گذشته از نظر کیفی سازی دارد.
رادی دهنوی گفت: دو نوع اثر در این جشنواره‌ها اعم از دولتی و شخصی ساز ارائه می‌شود که تولیدات دولتی به دلیل برخورداری از امکانات مالی بیشتر نسبت به محتوا تولیدی قوی دارند و شخصی‌سازها که در برخی موارد کارگردان طلاهای همسرش را فروخته و با آن فیلم ساخته، باید در فضای مجزایی مورد قضاوت قرار گیرند.
وی تاکید کرد: وجه تمایزی بین این دو نوع تولید باید قائل شویم. فیلمی که با ۳۰۰ یا ۵۰۰ میلیون تومان ساخته می شود چگونه می تواند مورد قضاوت قرار گیرد؟