ناصر ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا و در واکنش به این سئوال که سال ۱۴۰۱ برای فوتبال ایران چگونه گذشت، اظهار داشت: متاسفانه روند فوتبال ایران را مثبت ارزیابی نمی‌کنم. سالی که گذشت را کنار بگذاریم. در ۱۰ سال گذشته فوتبال خوبی را شاهد نبودیم و هر سال بدتر از سال قبل بوده است.
وی ادامه داد: گلایه‌ای هم نداریم، خود آقایان خواستند فوتبال رو به زوال برود اما به شکل‌های مختلف سعی دارند این فوتبال را زیبا نشان بدهند. امثال من که سنی از ما گذشته به هر چه می‌خواستیم رسیدیم اما اینکه پیشکسوتان را فراموش کرده و آنها را کنار بگذارند کار درستی نیست و رفتاری که امروز با پیشکسوتان فوتبال می‌شود فردا با همین چهره‌های امروز خواهد شد.
سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران در خصوص اینکه چه تفاوتی بین فوتبال این روزها با سال‌های نه چندان دور است، گفت: اولین اختلاف و ریشه آن به زمین‌های خاکی باز می‌گردد. هنوز یادمان نرفته که بسیاری از چهره‌های فوتبالی از زمین‌های خاکی کارشان را آغاز کرده و خود را به تیم ملی رساندند اما الان در تهران اثری از زمین‌های خاکی نیست و این جای تاسف دارد. نسل علی دایی، خداداد عزیزی، کریم باقری و خیلی از بازیکنان مستعد دیگر را به یاد داریم اما فوتبال ایران از چنین افرادی تهی شده و معلوم نیست چه بر سر این فوتبال خواهد آمد.
وی یادآور شد: سالهاست فوتبال ایران پدیده‌ای چشمگیر به خود ندیده است. فوتبال باشگاهی و ملی ما رو به افول بوده و در سراشیبی تندی قرار دارد. واژه استعدادیابی در فوتبال مرده و برایش مرثیه هم نمی‌خوانند. از فوتبال محلات، بازی‌های چشم‌نواز در زمین‌های خاکی و حضور ستاره‌ها اثری نیست و همه این‌ها باعث شده تا فوتبال ما روزهای خوبی در پیش نداشته باشد.
ابراهیمی گفت: روزگاری ورزش برای مردم مجانی بود و برای همین محیط‌های ورزش فضایی امن و سالم بود. اگر ۵۰ بازیکن داشتم اما هزینه، زمین و توپ در اختیارم نبود فدراسیونِ وقت همه را تهیه می‌کرد و من بدون اینکه هزینه کنم فقط به فکر بازیکن‌سازی و استعدادپروری بودم اما الان اگر می‌خواهید ورزش کنید برای هر سانس زمین فوتبال باید رقم سنگینی را بپردازید که از توان خیلی‌ها خارج است و برای همین علاقه‌مندان به ورزش هر روز کمتر می‌شوند.
این پیشکسوت فوتبال ایران تاکید کرد: فوتبال ما را ببینید، کجای این فوتبال حرفه‌ای و زیبا است؟ هر که زورش برسد توی سر دیگری می‌زند. تنش، درگیری، جار و جنجال بیشتر فوتبال ایران را به خود اختصاص داده است. زشتی‌های فوتبال از زیبایی‌های آن بیشتر است و متاسفانه تفکر درستی در مدیریت فوتبال ما دیده نمی‌شود.
ابراهیمی به عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی اشاره کرد و گفت: سالهاست به جام‌جهانی می‌رویم اما برآیند آن برای تیم ملی ما چه بوده است؟ اگر ما در جام‌جهانی موفق بودیم، پس کشورهایی مانند ژاپن، کره و استرالیا چه کردند؟ چرا خودمان را گول می‌زنیم و به مردم هم دروغ می‌گوییم؟ مهدی تاج چرا رفت و چه شد که دوباره برگشت؟ کارلوس کی‌روش چه گلی به سر فوتبال ایران زده بود که با سلام و صلوات دوباره او را آوردیم؟ لطفی که فوتبال ایران به کی‌روش کرد و او را به جام‌جهانی برد در تاریخ ماندگار خواهد شد و هیچ وقت فراموش نمی‌شود.
ابراهیمی ادامه داد: خدا دراگان اسکوچیچ را دوست داشت که او را از تیم ملی برد زیرا در غیر این صورت با نتایجی که در جام‌جهانی رقم خورد همه اتفاقات بر سر او خراب می‌شد. ما صعود نمی‌کردیم اما اگر اسکوچیچ در راس کار بود، تاج می‌گفت شرایط صعود بود اما دشمنان داخلی و مخالفان فوتبال اجازه این صعود را ندادند.
وی تصریح کرد: فوتبال ما مدیریت درستی ندارد که بخواهیم چشم‌انتظار خلق شگفتی و معجزه باشیم. با یک شکست همه چیز را بر سر مربی ایرانی خراب می‌کنیم اما برای مربی خارجی فرصت‌های متعددی را فراهم می‌کنیم تا به کارش در آرامش و آسایش ادامه دهد. این تفاوت‌ها از کدام منبع نشات می‌گیرد و چه قدرتی از این جریان حمایت می‌کند؟