چنین است که این هنر، با همه شئون انسان ها، عجین است و پا به پایشان در همه بالا و پایین های روزگار. آنجا موسیقی اهمیتی صدچندان می یابد که ملت ها را به یکدیگر پیوند می دهد و رشته مهر و الفت شان را مستحکم می سازد.
تاجیکستان، جگرپاره ایران فرهنگی است. بخشی از هویت هزاران ساله فارسی زبانان، در کنج دل های حزین، اما پرشور تاجیکی ها، خانه کرده است. تاجیک ها، جان عاشقانه های بی پایان ایرانشهرند و نغمه نامیرای آن. به همین خاطر است که وقتی، ایرانی ها با هنرمند یا هنرمندانی از تاجیکستان مواجه می شوند، در سویدای دل شان، قیامتی به پا می شود از شوق و عشق و طلب.
آبان ماه همین امسال بود که یک گروه موسیقی از تاجیکستان به ایران آمد. برای شرکت در پانزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران. گرگان هم میزبان بود. این گروه چهارنفره، در تالار فخرالدین اسعد گرگانی، برای مخاطبان ایرانی، اجرایی دوست داشتنی داشتند و میزان طراوت را در اقلیم خوش آب و هوای گلستان، بالای بالا بردند.
در حاشیه این حضور، سه تن از این گروه، جلوی دوربین ایرنا ایستادند و از موسیقی و تاجیکستان و ایران گفتند و از پیوندی که هیچگاه گسسته نخواهد شد. با آن کلام شیرین و آن واژه های ناب پارسی، مهربانانه ترین مفاهیم را منتقل کردند و بذرهای تازه مهر را در این سرزمین کاشتند و رفتند.
«گاه بی مرگی» نمایی از این حضور است و گوشه ای از نشانه های نامیرایی ملت پارسی زبان در ایران فرهنگی بزرگ. این فیلم را در ضمیمه مشاهده کنید.