حضرت قائم آل محمد (عج) می آید، روزی از این روزها و جهان سرمست از عطر حضورش می شود، والامقامی که عدل و داد، عشق و دوستی، محبت و مهربانی را بشارت می دهد، آخرین پیشوای شیعیان جهان، مهدی موعود (عج) که قرن هاست پیروان راستینش انتظار ظهورش را به نظاره نشسته اند، او خواهد آمد همچون شهابی که روشنایی می دهد.
او می آید چرا که جهان همه منتظر قدوم مبارک اوست، او که با ظهور عالم را از جمله ناپاکی و پلیدی ها پاک می کند و بشریت را از رنج و نا امیدی می رهاند و او کسی نیست جز مهدی صاحب الزمان (عج) دوازدهمین خورشید تابناک آسمان امامت و ولایت که در شب جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرا دیده به جهان گشود.
پدر آن حضرت، امام حسن عسکری (ع) یازدهمین امام شیعیان و مادرشان حضرت نرجس خاتون است.
حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) آن حضرت در سال ۲۶۰ قمری پس از پدرشان امام حسن عسکری علیه السلام به امامت رسیدند و پس از یک دوره غیبت از سال ۲۶۰ تا ۳۲۹ قمری که به غیبت صغری موسوم است، اکنون در غیبت کبری به سر می برند و شیعه انتظار ظهور آن حضرت را می کشد.
آخرین پیشوای ما همنام پیامبر اسلام (ص) و به قائم، محمد، احمد، عبدالله، محمود، مهدی، برهان، حجت، حامد، خلف صالح، داعی، شرید صاحب، غایب و منتظر و نور آل محمد لقب گرفته و ابوالقاسم، ابو عبداللّه، ابا صالح، ابو ابراهیم، ابوالحسن و ابوتراب از کنیه های آن امام همام است.
سجایا و مکارم اخلاقی حضرت مهدی (عج) را می توان از سخنان گوهر بار ائمه معصومین شناخت، امام همامی که نام و یادش در میان کلام تمامی بزرگان دین است و همین امر زمینه ساز ایجاد ترس و وحشت در میان دشمنان اسلام شد.
پیامبر اکرم (ص) درباره حضرت مهدی (عج) می فرمایند: «شما را مژده به ظهور مهدی می دهم که به هنگام دگرگون شدن احوال مردم و اوضاع نامساعد قیام کند و زمین را پر از عدل و داد نماید چنانکه از ظلم و ستم پر شده باشد. ساکنان آسمان و زمین از حکومت او راضی خواهند بود.»
امام باقر (ع) در توصیف ویژگی های امام مهدی (ع) می فرماید: «روز پایان جهان فرا نمی رسد تا اینکه خداوند گرامی و بلند مرتبه مردی از ما اهل بیت را بر انگیزد. او به کتاب خدا عمل می کند و هیچ منکری را در شما مشاهده نمی کند مگر اینکه با آن مخالفت می کند.»
امام رضا (ع) درباره آن حضرت می فرمایند: «قائم آل محمد (عج) هاله هایی از نور چهره زیبای او را احاطه کرده است رفتار معتدل و چهره شادابی دارد. از نظر ویژگی های جسمی شبیه ترین فرد به رسول خدا(ص) است. نشانه خاصّ او آن است که گرچه عمر بسیار طولانی دارد، ولی از سیمای جوانی برخوردار است؛ تا آن جا که هر بیننده ای او را چهل ساله یا کمتر تصور می کند. از دیگر نشانه های او آن است که تا زمان مرگ با وجود گذشت زمان بسیار طولانی هرگز نشان پیری در چهره او دیده نخواهد شد.»
رسول خدا (ص) درباره غیبت مهدی موعود (عج) فرمودند: «مهدی از فرزندان من است اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است، از نظر اخلاق و رفتار شبیه ترین مردم به من است، برای او غیبت و حیرتی است که امت ها در آن گمراه شوند، سپس مانند شهاب ثاقب پیش آید و زمین را پر از عدل و داد نماید همانگونه که پر از ظلم و جور شده باشد.»
حضرت علی(ع) درباره غیبت امام مهدی (عج) می فرمایند: (امام) غایب ما، ۲ غیبت خواهد داشت که یکی طولانی تر از دیگری خواهد بود. در دوران غیبت او، تنها کسانی در اعتقاد به امامتش پایدار می مانند که دارای یقینی استوار و معرفتی کامل باشند.»
مطابق با اسناد تاریخی موجود هنگامی که ولادت امام زمان (عج) نزدیک شد، امام یازدهم در شهر سامرا تحت نظر و مراقبت ماموران حکومت وقت بود، آن هنگام زمانی بود که خطر ولادت حضرت قائم (عج) در نظر جباران قوت گرفت، درصدد برآمدند تا از پدید آمدن این نوزاد جلوگیری کنند و اگر پدید آمد و به این جهان پای نهاد، او را از میان بردارند، بدین علت بود که چگونگی احوال مهدی، دوران حمل و سپس تولد او، همه و همه از مردم نهان داشته می شد، جز چند تن معدود از نزدیکان یا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن عسکری (ع) کسی او را نمی دید.
خلفای بنی عباس از طریق روایاتی که از پیامبر (ص) و ائمه اطهار(ع) نقل شده بود، دانستند که او زمین را پر از عدل و داد می کند، دژهای گمراهی و فساد را درهم می کوبد، دولت جباران را سرنگون می سازد و خود امیر مشرق و مغرب جهان می شود.
پنج سال از زندگانی حضرت در حیات پدر بزرگوارش امام حسن عسکری (ع) گذشت و در آن مدت فعالیت اساسی امام یازدهم بر دو امر مهم «احتیاط کامل از دستگاه حاکم» و «آشنا کردن او با یاران نزدیک خود» متمرکز شد.
امام مهدی (عج) پس از پدر، امامت را برعهده گرفت و در آن روز پنج سال بیشتر نداشت، خردسالی امام پدیده ای شگفت آور نیست، از پایه امامت موهبتی است که خداوند به هریک از بندگانش که بخواهد عطا می فرماید.
امام حسن عسکری (ع) چند روز پیش از وفات، بین دوستان خود در مجلسی که ۴۰ تن از یارانش حضور داشتند و از جمله آنان «محمد بن عثمان»، «معاویه بن حکیم» و «محمد بن ایوب» بودند، به آنان فرمود: او بعد از من صاحب و خلیفه شما است، او قائمی است، که گردن ها در انتظار، بسوی او کشیده شده است، هنگامی که زمین از ستم و ناروایی پر شد، خروج می کند و زمین را از قسط و عدل سرشار می سازد.
حضرت مهدی (عج) مامور گسترش حق و عدالت در جهان است و این ماموریتی است بسیار سنگین که برای اجرای آن شرایط و امکانات کافی لازم است و به اراده رب العالمین برای آن، روزگار خاصی تعیین شده است، از این رو به امر پروردگار از نظرها ناپدید شد تا نوبت ظهور و قیام جهانی آن حضرت برسد.
غیبت حضرت مهدی (عج) به ۲ بخش غیبت صغری و غیبت کبری تقسیم می شود. غیبت صغری از سال ۲۶۰ تا سال ۳۲۹ هجری به طول انجامید و در این مدت فقط چهار نفر که به «نواب اربعه» معروف بودند، از طرف امام (عج) دارای وکالت خاصه بودند و با امام ملاقات داشتند که به ترتیب عبارتند از «عثمان بن سعید العمری» مدت نیابت پنج سال، «محمد بن عثمان العمری» مدت نیابت حدود ۴۰ سال، «حسین بن روح نوبختی» مدت نیابت حدود ۲۱ سال، «علی محمد بن محمد سمری» مدت نیابت سه سال و با پایان زندگی این چهار نفر، دوران غیبت صغری که ۶۹ سال و ۶ ماه و ۱۵ روز ادامه داشت در سال ۳۲۹ هجری به پایان رسید.
در هنگام حضرت مهدی (عج) ۷۴ سال داشتند و آنگاه غیبت کبری آغاز شد تا خداوند حکیم در زمان و شرایط مساعد به آن حضرت اجازه ظهور دهد تا زمین را پر از عدل و داد کند و حکومت واحد جهان را تشکیل دهد و آرزوی بشریت را که تحقق مدینه فاضله است محقق گرداند و ما شیعیان چنین روز باشکوهی را انتظار می کشیم و با یاد او برای رشد و تکامل خود و همه افراد اجتماع می کوشیم و با دل های حق پذیر، دیدار سعادت بخش حضرت مهدی را آرزو می کنیم.
ما شیعیان براین باوریم که انتظار ظهور او عبادت است، چرا که رسول خدا (ص) فرمودند: «بهترین اعمال امت من، انتظار رسیدن فرج است از نزد خدای عزیز و جلیل» و حضرت علی (ع) نیز می فرماید: «بهترین عبادات مومن چشم به راه فرج خدایی داشتن است».
ایشان آخرین ذخیره الهی است و با توجه خاص خدواند از سال ۲۵۵ هجری قمری تاکنون به حیات خود ادامه می دهد تا این که به اذن خداوند ظهور می کند و حکومت جهانی اسلام را تشکیل می دهد.
بسیاری از امامان معصوم عدالت گستری یگانه منجی بشریت حضرت مهدی (عج) را بشارت داده اند در این باره، امام صادق (ع) می فرمودند: شیعیان ما در دولت حضرت قائم (ع) سر افرازان و حکمرانان روی زمین هستند و هر یک نفر ایشان از جهت قوت و قدرت با چهل نفر برابرند و باز در جای دیگری فرمودند: خدواند تبارک و تعالی ترس و وحشت را از قلوب شیعیان ما بر می دارد و در قلوب دشمنان ما قرار می دهد.
زمانی که حضرت مهدی (عج) ظهور کند، بسیاری از کفار به واسطه دیدن علایم صدق و حقیقت به دین اسلام می گروند ولی آنانکه در کفر و ظلم خویش اصرار می ورزند بدست لشکریان حضرت مهدی قتل عام می شوند و یگانه دولت قدرتمند و نیرومند اسلام در سراسر زمین تشکیل می یابد و مردم از دل و جان در حفظ و حراست آن کوشش می کنند. دین اسلام، عمومی می شود و این آیین شریف به همه جا می رسد.
حکومت امام، بنا به فرموده امام صادق (ع) تا روز قیامت ادامه خواهد داشت. از روایات و احادیث نیز چنین بر می آید که در عصر دولت مهدی جز موحد و یکتا پرست و گوینده کلمه توحید، احدی در روی زمین، باقی نخواهد ماند.
همچنین در روایات آمده است، زمانی که قائم ما قیام کند خداوند چشم و گوش شیعیان ما را چنان بینا و شنوا می کند تا جایی که بین آنان و حضرت قائم (ع) هیچ پیام آوری وجود ندارد. امام زمان (ع) هر کجای عالم باشد و صحبت کند آنها می شنوند و او را می بینند.
در عصر حکومت امام زمان حضرت مهدی (عج) عدالت و امنیت سراسر جهان را فرا می گیرد و در همه جا نعمت های الهی فراوان می شود، هر حقی به صاحبش می رسد و زمین گنج های خود را آشکار می سازد و کسی برای انفاق و صدقه نیازمندی را نمی یابد، زیرا همه مومنان بی نیاز خواهند شد.
علم و دانش در نهایت خود شناخته می شود و پیشرفت های علمی و فنی به حد کمال می رسد، حکومت حضرت مهدی (عج) مشرق و مغرب را فرا می گیرد و همه جا آباد می شود. در عصر آن مصلح بزرگ، آموزش های اخلاقی با وسایل ارتباط جمعی فوق العاده پیشرفته، آن چنان وسعت می گیرد که بیشتر قاطع مردم جهان را برای یک زندگی صحیح انسانی و آمیخته با پاکی و عدالت آماده می سازد.
از این رو برای رسیدن به یک حکومت ایده آل و عدل الهی از مهم ترین وظایف شیعیان انتظار است چرا که در احادیث آمده است: هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد همانند مردم زمان جاهلیت مرده است همچنین هر کس بمیرد و آشنای به مقام امام خویش باشد مثل کسی است که همراه و همنشین حضرت قائم (عج) در خیمه اوست.
آری مهدی (عج) می آید زمانی که جهان پر از ظلم و جور شد و افکار جهانیان برای پذیرش حکومت حق آماده گشت، آنگاه در مکه ظهور کرده و منادی حق را به گوش جهانیان می رساند. به پیش خیل خیالش کشیدم ابلق چشم بدان امید که آن شهسوار باز آید...