دانش اقباشاوی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا اظهار داشت: شاید دلیل این که سینمای ما ریشه در سینمای دفاع مقدس دارد، این است که سینما یک هنر- صنعت است و بخشی صنعتی و سخت‌افزاری آن خیلی جدی است.
یک نسل تکنسین و عناصر متخصص از دل فیلم‌های دفاع مقدس استخراج شد که به بدنه سینمای ملی ایران کوچ کردندوی افزود: به برکت سینمای دفاع مقدس بعد از انقلاب از همان اوایل دهه ۶۰ سینمای ایران با فیلم‌های جنگی و دفاع مقدسی در بخش‌های فنی اعم از فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس و جلوه های ویژه میدانی و بصری و صداگذاری به شکل سخت افزاری و حتی در بخش محتوا و شاعرانگی، دستاوردهایی داشت و یک نسل تکنسین و عناصر متخصص از دل فیلم‌های دفاع مقدس استخراج شد که به بدنه سینمای ملی ایران کوچ کردند.
اقباشاوی گفت: فیلم‌هایی با مقیاس بزرگ و با سختی ویژه در حوزه دفاع مقدس ساخته شد که در مسیر آزمون و خطای ساخت این آثار، کادرها و متخصصانی تربیت شدند و ابزارهایی ابداع شد و یا احساس نیاز به آنها پیدا و آورده و اندیشه هایی تراوش شد که سینمای ایران را غنی‌تر، مستحکم‌تر و پایدارتر از لحاظ اجرایی کرد.
نقطه ضعف سینمای ما این است که زیاد آن را در زمان حاضر جدی نمی‌گیریموی به این ضرب المثل هالیوودی که «فیلم را چه می‌سازد؟ پول و زمان» اشاره کرد و افزود: نقطه ضعف سینمای ما این است که زیاد آن را در زمان حاضر جدی نمی‌گیریم و در یکی دو دهه قبل‌تر در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ و حتی تا اواسط دهه ۸۰ سینما را جدی می‌گرفتیم و سرمایه گذاری می‌کردیم و محصول و نه پروژه را سفره خودمان می‌دانستیم.
اقباشاوی گفت: فیلمسازان در این دوران سعی می‌کردند فیلم را با دقت، حساسیت و مهارت از راه‌های سخت آن بسازند تا تماشاگرها استقبال کنند و بتواند چرخ تولید ادامه پیدا کند.