به گزارش ایرنا محمود شالویی مروز، جمعه ۱۹ اسفند به مناسبت درگذشت سید عبدالله انوار در پیامی نوشت: فعالیت های پژوهشی و آثار ماندگار علمی این استاد فقید و چهره ماندگار نسخه شناسی ایران همواره به مثابه چراغ راه استادان و پژوهشگران متون کهن ایرانی – اسلامی است و یاد و نام این محقق گرانقدر همیشه زنده و جاودان خواهد بود.
استاد سیدعبدالله انوار نسخهشناس، تهرانپژوه، مورخ، ادیب و منطقدان پس از یک دوره بیماری و درمان در بیمارستان به منزل خود بازگشته بود که پنجشنبه، ۱۸ اسفند در ۹۸ سالگی درگذشت. نسب خانواده انوار به فقیه نامدار عصر صفوی سید نعمتالله جزایری میرسید و نام خانوادگی انوار نیز از کتاب وی یعنی انوار نعمانیه گرفته شده است. مادرش دختر عموی میرزا علی خان امینالدوله بود.
سیدعبدالله انوار در سال ۱۳۰۳ در خانوادهای مذهبی سیاسی در تهران پا به عرصه حیات گذاشت. پدر او سیدیعقوب انوار شیرازی از آزادیخواهان عصر مشروطه و از نوادگان سیدنعمتالله جزایری، فقیه معروف عصر صفوی بود. سیدعبدالله انوار پس از گذراندن دوره تحصیلات ابتدایی در مدرسه امیر معزی و سیروس در سال های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۶شمسی، برای تحصیل در دوره متوسطه به دبیرستان البرز رفت و پس از دریافت گواهینامه ششم ادبی در سال ۱۳۲۱شمسی و شرکت در کنکور، وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و همزمان زبان فرانسه را در انجمن ایران و فرانسه فرا گرفت. در سال ۱۳۲۴پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه تهران و شرکت در کنکور استخدامی بانک ملی ایران، به استخدام این بانک درآمد.
انوار حکیم ریاضیات عالی، شامل آنالیز عالی تا مکانیک استدلالی و یک دوره هندسه پروژکتیو را نزد مرحوم استاد مهندس محمد بهجت آموخت و در همین سال یعنی ۱۳۲۶ پس از شرکت در کنکور هنر سرای عالی که یک دانشکده مهندسی بود، به عنوان مدرس رشته متمم جبر و آنالیز و هندسه ترسیمی مشغول به کار شد و از کار حسابداری بانک ملی استعفا داد. پس از دو سال خدمت در این دانشکده، مشمول خدمت نظام وظیفه شد و پس از پایان دوران خدمت نظام، پنج سال در وزارت فرهنگ برای معلمی زبان انگلیسی در مدرسه مدرس و ابوریحان بیرونی مشغول به کار شد.
استاد انوار از پیشکسوتان معاصر نسخهشناسی در ایران بود. وی همچنین ریاضیدان، منطق دان، موسیقیدان، تاریخدان، فلسفهپژوه، تهرانشناس، حقوقدان، نسخهپژوه، نسخهشناس، ادیب، فهرستنویس، متخصص متون کهن و در یک کلام جامع معقول و منقول بود.
زندهیاد انوار بیش از ۲۰ سال ریاست بخش نسخ خطی کتابخانه ملی ایران را برعهده داشت و در طول دوران کاری خود حدود ۱۰ جلد فهرست نسخههای خطی به فارسی و عربی را تدوین کرد. وی یکی از حروف (مجلدات) لغتنامه دهخدا را نیز تدوین کرد و مسلط به سه زبان عربی، انگلیسی و فرانسه بود. آن مرحوم دارای تصحیحات بسیاری است که از مهمترین و مشهورترین آنها جهانگشای نادری است.