علی روشنیکیا در گفتوگو با ایرنا، درخصوص لیگ اسنوکر باشگاههای کشور اظهار داشت: تیم ما تقریبا جوانترین بازیکنها را در اختیار داشت و در این مسابقات که تیمی است، با بازیکنان اول تا سوم کشور مسابقه دادیم و اینکه توانستیم مقام سوم باشگاههای کشور را به دست بیاوریم چیز کمی نیست.
ملیپوش اسنوکر ایران در مخالفت با لاکچری بودن بیلیارد در کشور عنوان کرد: این رشته مخصوص قشر سرمایهدار نیست؛ ساعت اجاره یک میز بیلیارد در سطح شهر بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان است و این یعنی اگر دو نفر بخواهند یک کافه بروند باید بیشتر از اینها هزینه کنند. قیمت میز بیلیارد در بازار حدود ۳۰۰ میلیون تومان است اما ورزشی مثل پینگپنگ که میز آن حدود ۳۰ میلیون است، قیمت اجاره بالاتری نسبت به رشته ما دارد. هزینههای نگهداری هم شامل میز بیلیارد میشود و درواقع باشگاهدارهای ما به اندازه سرمایهای که خرج میکنند، درآمد حاصل نمیکنند. تنها چیزی که این رشته را سرپا نگاه داشته، عشق به این ورزش است.
وی با اشاره به درآمد بازیکنان بیلیارد گفت: یک ملیپوش یا قهرمان اسنوکر نمیتواند مثل یک بازیکن فوتبال فقط تمرین کند و مسابقه دهد بلکه مجبور است برای گذران زندگی به سراغ یک شغل دیگر برود و درآمد کسب کند. نه تنها بیلیارد، خیلی از رشتههای دیگر هم نیازمند درآمد در کنار ورزش حرفهای است. حرفهایهای ما نیز نیازمند یک درآمد هستند تا بتوانند زندگی کنند.
مربی اسنوکر فدراسیون بولینگ و بیلیارد با اشاره به استعدادهای موجود در بیلیارد، خاطرنشان کرد: آکادمی، آموزشهای رایگان برای استعدادها دارد و استعدادیابیهای خوبی در هیئت استان تهران برگزار میکند. خودم مسئول استعدادیابی هستم و کارهای خوبی در این رشته پرطرفدار انجام دادیم. شاید اگر در بُعد رسانهای قویتر عمل کنیم، وجهه بهتری بتوانیم داشته باشیم.خانواده بیلیارد کوچک نیست و هرکس که چنین فکری میکند داخل این رشته را ندیده است. تعداد باشگاههای بیلیارد در سطح کشور نسبت به خیلی رشتههای دیگر بیشتر است و اکثرا مخاطب زیادی دارند. ما رشته سختی داریم و برای ورود به مرحله حرفهای در کشور ما نیازمند هزینه زیادی است برای همین است که قهرمانان و حرفهایهای ما به نظر کم میرسند.