علی قره‌گوزلو روز سه‌شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا در خصوص سطح اسنوکر ایران اظهار داشت: درحال حاضر ۳ یا ۴ بازیکن با سطح بسیار بالا داریم که ظرفیت ورود به سطح حرفه‌ای را دارند و فکر می‌کنم در آینده بسیار نزدیک این اتفاق خواهد افتاد و در کنار حسین وفایی سهمیه‌های بیشتری را نمایندگان کشورمان خواهند داشت. ملی‌پوش بودن برای ما حس روزهای سختی را دارد که پشت سرگذاشتیم. خدا را شکر می‌کنم بابت تمام جایگاه‌هایی که کسب کردیم.
ملی‌پوش اسنوکر کشور درباره تعداد مخاطبین و خانواده اسنوکر ایران عنوان کرد: این ورزش به تازگی درحال جا افتادن در کشور است و کم لطفی‌های زیادی هم می‌شود. ما یکی از ورزش‌های مدال آور هستیم و تقریبا در هر مسابقه مدال می‌آوریم. نمایندگان کشورمان تا کنون ۱۳۰ مدال بین‌المللی کسب کرده‌اند و به همین دلیل این رشته لایق حمایت هست و امیدوارم مسوولان ورزش به ورزشکاران این رشته نیز توجه داشته باشند.
وی با اشاره به استقبال بالای مردم از رشته بیلیارد به عنوان یک تفریح، گفت: اسنوکر مخاطب زیادی به صورت تفریحی دارد. آکادمی‌های خوبی در ایران داریم که علاقه‌مندان کم‌کم بتوانند این رشته را به صورت حرفه‌ای پیش بگیرند.
قره‌گوزلو در مورد تفکر عامه نسبت به لاکچری بودن رشته بیلیارد خاطرنشان کرد: این رشته واقعا لاکچری یا مختص بچه پولدارها نیست. از بیرون شاید طوری چهره‌سازی شده باشد که مردم اینطور فکر کنند اما در واقعیت خیلی از ماها لحظات خوش زندگی را روی این میزها خرج کردیم و برای تمام جایگاه‌هایی که کسب کردیم، تلاش زیادی کرده‌ایم. اگر با شرایط فعلی به هر جایی رسیدیم، فکر می‌کنم افراد موفقی هستیم. روزهایی را به خاطر دارم که به مدت ۱۰ سال، روزی ۹ ساعت تمرین می‌کردم تا الان توانستم یکی از بهترین‌های اسنوکر باشم.
ملی‌پوش اسنوکر ایران ادامه داد: شغل افرادی مثل من این است که باشگاه یا آکادمی داشته باشیم. این که فقط بخواهیم تمرین کنیم به ورزش بپردازیم، هزینه‌های زندگی ما را نابود می‌کند. بیشتر ملی‌پوشان از باشگاه‌داری و آموزش درآمد کسب می‌کنند. مسابقات هم درآمد خاصی برای ما ندارد و به رشته ما خیلی کم‌لطفی می‌شود. حق ما این مقدار از توجه نیست. قراردادهای ما یک دهم فوتبالیست‌ها هم نیست با اینکه مقام‌های آسیایی و جهانی زیادی داریم و افتخارآفرینی‌های بسیاری برای ایران به ارمغان آوردیم.
وی ادامه داد: به نظرم باید به جوان‌های خوبی که به این رشته وارد می‌شوند بیشتر توجه شود. این‌ها به ما نگاه می‌کنند و روحیه می‌گیرند و فقط امیدوارم که ما نسل سوخته نباشیم. با وجود تمام سختی‌ها و مشکلات در ایران خواهیم ماند و هر وقت که روی سکو قهرمانی پرچم ایران را بالا می‌برم اشک در چشمانم جمع می‌شود و به خودم افتخار می‌کنم.