در سال ۱۹۹۲ اوژه برای نخستین بار از مفهوم نامکانی سخن به میان آورد و آن را زاده‌ی دوران سوپرمدرن تعریف کرد، نامکان‌ها فضاهایی هستند که به مناسبت و برای اهداف و مقاصد خاصی نظیر حمل‌ونقل، عبورومرور، تجارت و تفریح شکل گرفته‌اند. بدین ترتیب می‌توان اینگونه تفسیر نمود که مکان به معنای جایی برای جاری شدن رویدادها و وقایع به‌منظور زندگی کردن است و همچنان که ارتباط نزدیکی با هستی و حیات دارد، هستی‌بخش نیز باید باشد.
در این تصاویر عابران در حال گذر از خیابان‌ها و چهارراه‌ها به کمک زمان نوردهی طولانی دوربین ناپدید شده‌اند و گاهی جریان سیال و حضوری روح مانند در محلی که از آن عبور کرده‌اند جایگزین پیکره‌های آنها شده است.