علّامۀ دهر

یگانۀ دوران بود. فرزانه‌ای ممتاز که فنون و فصولِ قدیمه و جدیده را به جامعیت می‌دانست و بر علومِ معقول و منقول اشرافی تام و تمام داشت. «سیّدعبدالله انوار» دو سال کم‌تر از یک قرن زیست، و درخشان و تابان و به‌سامان زیست. گزارشی که می‌بینید به یادِ اوست و نامِ منوّرش در فرهنگِ ایران‌زمین.