محمدرضا اورعی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا درباره اتفاقاتی که برای هندبال ایران در سال گذشته رخ داد، اظهار داشت: اولین تورمنت ما وسلین وویوویچ اعزام به بازی‌های کشورهای اسلامی بود که به دلیل بدشانسی و ناداوری نتوانستیم به مدال طلا برسیم. تیم خیلی خوب و یکدستی داشتیم و در نهایت هم به مقام سوم کشورهای اسلامی رسیدیم. شروع کار با وسلین خوب بود. پس از آن درگیر لیگ برتر با تیم سپاهان شدم و در نهایت با قهرمانی میزبان جام باشگاه های آسیا در اردیبهشت ماه هستیم.
نباید دلمان را به یک مسابقه جهانی خوش کنیم
وی یادآور شد: در این سال راهی مسابقات جهانی شدیم اما روادید من دیر صادر شد و ۲۴ ساعت دیرتر از دیگر هم تیمی‌هایم به مسابقات جهانی رسیدم. این رقابت‌ها رویداد بزرگی است هر چند نباید دل خودمان را به یک مسابقه جهانی خوش کنیم. این روند باید ادامه‌دار باشد. ما برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ راهی مسابقات جهانی شدیم و بعد از هشت سال دوباره سهمیه جهانی را کسب کردیم و این وقفه اصلا خوب نیست. هندبال رو به رشد است و پشتیبانی خوبی از طرف فدراسیون و وزارت ورزش می‌شود.
دیدار با اسپانیا تجربه بزرگی بود
ملی‌پوش هندبال ایران عنوان کرد: در دیدار اول با شیلی از آمریکای جنوبی یکی از تیم‌های خیلی خوب آن منطقه روبرو شدیم و توانستیم در بازی اول آنها را شکست دهیم. در بازی دوم با مونته‌نگرو این تیم بازیکنان خیلی خوبی دارد که در تیم‌های مطرح دنیا بازی می‌کنند. این رقابت پایاپای پیش رفت، اما در دقایق پایانی بازی از دست ما خارج شد زیرا بازیکنان تیم حریف با آمادگی بدنی و تجربه بیشتر از ما بازی را در دست گرفتند و در نهایت با امتیاز کمی بازی را واگذار کردیم.
وی اضافه کرد: اسپانیا جزو سخت‌ترین تیم‌هایی بود که به مصاف آن رفتیم. تیمی که مهارت زیادی داشت و مصاف با این تیم که سابقه قهرمانی در جهان، المپیک و اروپا را در کارنامه خود دارد، تجربه بسیار بزرگی برای ما بود. در واقع با بازیکنانی تن به تن شدیم که سطح بالایی دارند. در دور دوم به مصاف اسلوونی تیم قدیمی وسلین و تیم سوم جهان رفتیم و در آخر هم با لهستان میزبان مسابقات روبرو شدیم.
لذت بردن از بازی را از ستارگان هندبال فرانسه آموختم
اورعی خاطرنشان کرد: یکی از تجربه‌های قشنگ من بازی با فرانسه بود زیرا اسطوره‌های هندبال دنیا در این تیم حضور دارند و هر جای زمین را نگاه می‌کردیم یک بازیکن می‌دیدیم. سبک بازی و خیلی از چیزهای دیگر این تیم برایم عجیب بود. آنها فقط آمده بودند تا از هندبال لذت ببرند. این موضوع برایم جالب بود. وقتی یک بازیکن بزرگ هندبال توپی را خراب می‌کرد بدون ناراحتی دوباره به کار خود محکم‌تر ادامه می‌داد. در واقع در این بازی یاد گرفتم که اگر یک بار شکست خوردم باید دوباره ادامه دهم.
طولانی شدن لیگ معضل اصلی هندبال مردان
وی همچنین در خصوص لیگ برتر هندبال نیز گفت: وقفه‌ای در لیگ برتر به خاطر تیم ملی مردان و هندبال ساحلی رخ داد. این موضوع کار ما را سخت می‌کند زیرا باید بدن خود را تا پایان فصل آماده نگاه داریم. تا اوایل خرداد امسال درگیر لیگ هستیم و این موضوع برای یک بازیکنان خیلی خطرناک است. بدن ما در شرایط خستگی و قرار می‌گیرد و احتمال آسیب وجود دارد. امیدوارم به جای ۱۲ تیم ۱۰ یا حداقل هشت تیم در لیگ حضور یابند تا سطح لیگ بالا برود. در این فصل یک تیم وسط لیگ انصراف داد و این موضوع برای هندبال مردان که روبه رشد است جالب نیست.
وویوویچ بازیکن سالاری در تیم نداشت
ملی‌پوش هندبال ایران با اشاره به اینکه وسلین از نظر اخلاقی بسیار فرد سرسختی است، گفت: وی در تیم خود بازیکن سالاری نداشت و شایسته سالاری داشت. وسلین اخلاق خاصی دارد که ما تاکنون تجربه نکرده بودیم. او با بازیکنان رابطه خوبی برقرار کرد و صمیمانه برخورد می‌کرد.
وی خاطرنشان کرد: هندبال سال گذشته پدیده رشته‌های توپی بود و امیدوارم امسال این موفقیت‌ها ادامه‌دار باشد زیرا در ۱۴۰۲ سه تورنمت آسیایی، انتخابی المپیک و جهانی را در پیش داریم. باید حمایت‌های خیلی خوبی از طرف وزارت شود تا این موفقیت‌ها ادامه یابد. نمی‌توانیم ۳۰ روز در تهران کمپ بزنیم و بعد در انتخابی المپیک بازی کنیم. قطر با تیم‌های مطرح اروپایی بازی می‌کند و بعد وارد انتخابی می‌شود.
اگر روادیدم صادر نمی‌شد هندبال را ترک می‌کردم
او بهترین اتفاق ۱۴۰۱ را انتخاب به عنوان دهمین گلزن جهان دانست و گفت: همواره در وسط میدان بودم و بازی می‌کردم. هرچه بیشتر بازی کنیم، برای جوانان ما بهتر است. در واقع تیم ملی ترکیبی از ۱۰ بازیکن زیر ۲۵ سال در مسابقات جهانی بود. همچنین حضور در مسابقات جهانی یکی دیگر از بهترین اتفاقات هندبال ایران بود. بدترین اتفاق در سال گذشته این بود که روادیدم برای حضور در مسابقات جهانی نیامد. شوک بزرگی بود. تنها در فدراسیون بودم و در یک هفته ۴ کیلوگرم وزن کم کردم. استرس عجیی داشتم و نمی‌توانستم غذا بخورم. دلم می‌خواست در جام جهانی باشم. حس می‌کردم دارم این مسابقات را از دست می‌دهد. اگر واقعا به جام جهانی نمی‌رسیدم شاید دیگر هندبال بازی نمی‌کرد و تصمیم می‌گرفتم یکسال به تیم ملی نروم. زیرا خیلی تلاش کردم. صبح و بعد از ظهر به تنهایی هم تمرین می‌کردم. اول فکر کردم که روادید نیامده و دارند با من شوخی می‌کنند اما، متوجه شدم موضوع جدی است.