"ابراهیم جلیلی" روز جمعه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: پاکسازی محوطه نوشیجان توسط مدیر پایگاه، کارکنان اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ملایر و تعدادی از اعضای سازمان جمعیت هلال احمر این شهرستان انجام شد.
وی ابراز امیدواری کرد: این اقدام موجب ترویج و توجه مردم نسبت به حفظ میراث طبیعی و تاریخی به‌عنوان سرمایه‌های ملی شود.
مدیر پایگاه میراث ملی نوشیجان ملایر ادامه داد: دژ معبد نوشیجان تنها اثر به یاد مانده از دوران ماد است که به لحاظ داشته‌های فرهنگی و تاریخی بسیار حائز اهمیت است.
جلیلی بیان کرد: یکی از شاخص‌ترین و مهمترین محوطه‌های دوران ماد، ارگ باستانی نوشیجان در دشت ملایر است که سال ۱۹۶۵ شناسایی شد و در طی سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۷ توسط هیأتی به سرپرستی دیوید استروناخ مورد کاوش و مطالعه قرار گرفت.
وی همچنین از برگزاری آئین شاهنامه‌خوانی در پایگاه ملی نوشیجان خبر داد و گفت: به مناسبت فرا رسیدن نوروز، ۲۷ اسفند آئین شاهنامه‌خوانی به مناسبت پایان سرایش شاهنامه در پایگاه ملی نوشیجان برگزار خواهد شد.
به گزارش ایرنا؛ ارگ نوشیجان یکی از بزرگترین آثار تاریخی ملایر است که در ۱۵ کیلومتری شمال غرب ملایر و روبروی روستا شوشاب قرار دارد و سوم اسفند سال ۱۳۴۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
حفاری علمی این بنای باستانی در سال ۱۳۴۱ به سرپرستی «استروباخ» آغاز و در نتیجه این حفاری‌ها سه طبقه فرهنگی که علامت آن در سه قسمت توسط کارشناسان شناسایی شده است، شناخته شد.
از این سه طبقه، طبقه‌ای مربوط به استقرار مادها بوده است که با توجه به آثار تاریخی و معماری و دیگر یافته‌های باستانی، روشن می‌شود مادها از نیمه قرن هشتم تا نیمه قرن ششم قبل از میلاد در این طبقه استقرار داشته‌اند.
بقیه آثاری که از طبقه اول تپه نوشیجان به دست آمده در برگیرنده معماری مادها است و شامل ۹ بنای قدیمی جبهه غربی تپه که نخستین آتشکده است، تالار ستون دار آپادانا، تالار مرکزی که دومین نیایشگاه است و اتاق‌ها، انبارها تونل‌ها و حصار دژ نوشیجان است.
ارگ نوشیجان مهمترین نیایشگاه مادها بوده و عناصر این مجموعه به عنوان نخستین الگوهای معماری ایرانی در فلات قاره ایران از منحصر به فردترین و ارزشمندترین آثار تاریخی کشور محسوب می‌شود.
این بنای عظیم و تاریخی هفت هزار سال قدمت دارد و طبق اسناد موجود در میراث فرهنگی ملایر، روی تپه واقع شدن این بنا حاکی از آن است که در حدود چهار هزار سال پیش این منطقه زیر آب قرار داشته و تنها این قلعه از آب بیرون بوده است.