این یک واقعیت است که مهم تر از آمارهای بازدیدهای نوروزی از یادمان کهن و تاریخی تخت جمشید ، این است که بدانیم و متوجه باشیم که سنگ‌های باستانی در تخت جمشید صندلی نیست ، تخت جمشید محلی برای گذران اوقات فراغت و سرگرمی و دویدن کودکان نیست، پله های تخت جمشید با پله های خانه خودمان خیلی فرق می کند ، ما نباید همانطور که پله های خانه را یکی در میان در می نوردیم روی پله های تخت جمشید هم لی لی برویم.
مهمتر از بالا و پایین رفتن آمارهای بازدید نوروزی از تخت جمشید این است که بدانیم و متوجه باشیم که اگر عکس گرفتن در تخت جمشید ارزشمند است این ارزش زمانی وجود دارد که ما به زیر پایمان هم نگاه کنیم و بدانیم روی کدام سنگ تاریخی و کدام دیوار تاریخی ایستاده ایم تا از پشت زمینه تخت جمشید عکس بگیریم.گردشگران و بازدید کنندگان از تخت جمشید باید بدانند که نباید به سنگ نوشته ها دست بکشند ، نباید به آن تکیه دهند ، نباید سنگ های تاریخی را لمس کنند و نباید های دیگری که باید به خاطر داشته باشند.
چند هزار تومان بلیط ورودی تخت جمشید چه بسا زیان هایی از یک شهروند ناوارد بر جای بگذارد که جبران کردن آن با ده‌ها و صدها میلیارد تومان هزینه کرد هم قابل جبران نباشد. تخت جمشید را باید با تفکر و اندیشه بازدید کرد، بازدید های همراه با ازدحام که تنها عکسی به یادگار می گذارد هیچ سودی برای تخت جمشید و برای بازدید کننده از تخت جمشید ندارد.
مهمتر از بالا و پایین رفتن آمارهای بازدیدهای نوروزی از تخت جمشید آن است که به خودرویی که هر جا خواسته پارک کرده و با هر سرعتی خواسته در خیابان ورودی تخت جمشید تخت گاز رفته و هر چقدر خواسته زباله را در کناره های این یادمان کهن پرتاب کرده بفهمانیم که پرداخت چند هزار تومان حق ورود به پارکینگ تخت جمشید تاثیر چندانی در ورشکستگی او ندارد و از این موضوع مهمتر آن است که به پیمانکاران و متصدیان پارکینگ تخت جمشید بگوییم که به اندازه همین چند هزار تومان حق پارکنیگ حداقل سر و سامانی به این پارکنیگ بدهید و آن را در شان تخت جمشید آراسته کنید.
باید بدانیم نیازی نیست حتما بر سر و روی سرباز پارسی در تخت جمشید دستی ولو به مهر بکشیم، چه بسا همین دست کشیدن ها وقتی در ابعاد میلیونی تکرار شود دیگر سر و صورتی برای سرباز پارسی باقی نگذراد. مهمتر از بالا و پایین رفتن آمارهای بازدیدهای نوروزی آن است که به خود اجازه ندهیم از بندگیرهای تخت جمشید رد شویم، بند گیرها مثل چراغ قرمز در سر چهارراه است عبور از آن تخلف محسوب می شود اما آیا برای عبور از این چراغ خطرها در تخت جمشید جریمه ای هم در نظر گرفته شده است؟
استان فارس پیشینه ای چندین هزار ساله در تاریخ و تمدن دارد و هر چند چرخ صنعت و توسعه در بخش های مختلفی از این استان لنک می زند اما در بخش فرهنگ ، تاریخ و تمدن، کارنامه داشته های فرهنگی این استان پر بار و پر مایه است. فراوانی آثار و مفاخر فرهنگی و تاریخی در استان فارس به حدی است که بسیاری از دانشوران و اصحاب فکر بارها استان فارس را به منزله ایران کوچک توصیف کرده اند و اذعان داشتند که زیبایی های همه دیدنی های فرهنگی و تاریخی ایران زمین را یکجا می توان در استان فارس جستجو کرد. یکی از این مفاخر که همین یکی در جهان بیشتر نیست تخت جمشید است ، چگونه است که بازدید از این مکان با ارزش محدودیت بازدید ندارد و هر چه بازدید کننده باشد باید با کیفیت گردش در یک پارک از تخت جمشید بازدید کند؟
مسوولان میراث فارس باید شعاع ورود و خروج خودرو به تخت جمشید را دقیق ارزیابی کنند. براستی آیا لازم است خودروها تا نزدیکی تخت جمشید وارد شوند و به پارکینگ برسند، آیا حرکت پر شتاب خودروها در کنار تخت جمشید صدمه ای به این بنای تاریخی نمی زند، اصولا آیا ما این حق را داریم که مینی بوس و اتوبوس و کامیون را به تخت جمشید نزدیک کنیم. پرسش دیگر این روزهای گردشگران نیز این است که رسالت و وظیفه غرفه هایی که عرضه محصولات فرهنگی و صنایع دستی دارند در جوار تخت جمشید چیست؟ آیا این غرفه ها مجازند برای جلب مشتری بیشتر در اطراف این بنای کهن هر نوع سرو صدایی براه بیاندازند؟
جایگاه ترافیک در جاده باریک و توسعه نیافته دسترسی به تخت جمشید کجاست؟ چرا باید این راه دسترسی در سال های گذشته همچنان باریک و توسعه نیافته و خاموش و بی رمق باقی بماند؟ آیا این راه در خور جایگاه تخت جمشید است؟
به امید آن روز که بازدید از تخت جمشید ساختارمند و هدفمند باشد و این بنای تاریخی و کهن از آسیب های ازدحام بازدید کنندگان مصون بماند ،به امید آن روز که جایگاه اول یا دوم تخت جمشید در بازدید های نوروزی تاثیر مثبتی در حفاظت و نگهداری بهینه از این بنای تاریخی داشته باشد و به امید آن روز که وقتی سیل جمعیت مشتاق به دیدن تخت جمشید و یادمان های فرهنگی و تاریخی آن شتافته اند با آداب بازدید و محدودیت های آن آشنایی کامل تری داشته باشند.