به گزارش ایرنا، سیروس مصطفی با اشاره به پیشینه تئاتر تبریز و ظرفیت های غنی انسانی در این عرصه، اظهار کرد: در عین حال که اتفاقات خوبی در چندین سال در عرصه تئاتر تبریز روی داده است اما بنا به دلایل متعدد رشدمان متناسب با پیش زمینه مان نیست.
وی با بیان اینکه به لحاظ نرم افزاری (صاحبان تخصص، دانشگاهیان و هنرمندان تئاتری ) نیروی انسانی خوبی در عرصه تئاتر داریم، گفت: در حوزه آموزش با داشتن سه مرکز آموزش عالی نبی اکرم، چرخ نیلوفری و علمی کاربردی الف و ۲ هنرستان دخترانه و پسرانه هنرهای زیبا در تبریز اتفاقات خوبی اتفاق افتاده است اما زیرساخت هایمان برای اجرا متعلق به ۶۰ سال پیش است.
کارگردان تبریزی با بیان اینکه سالانه دانش آموختگان زیادی از دانشگاه های هنر تبریز فارغ التحصیل می شوند که نیاز به بازار کار دارند، افزود: مجموعه تئاتر شهر تبریز در ادوار مختلف با اسم های متفاوت بازسازی و افتتاح شده است و تالار مرکزی در جنب لاله پارک سال های مدیدی است که از پی فراتر نرفته و ما بارها این موضوع را با نمایندگان مجلس و مسئولان فرهنگ و ارشاد مطرح کرده ایم.
مصطفی با تاکید بر اینکه زمینه رشد و حمایت از تئاتر فقط مجوز دادن نیست بلکه امکانات زیرساختی نقش مهمی در رشد و رونق این هنر فاخر و دیرینه دارد، خاطر نشان کرد: در کلانشهر تبریز با جمعیت ۲ میلیون نفری چهار تا پنج سالن بیشتر نداریم در حالی که این تعداد سالن نمایش در بیش از ۴۰ سال گذشته برای جمعیت حدود ۵۰۰ هزار نفری تبریز بوده است.
وی با اشاره به اینکه البته در زمینه سینما تحولات بزرگی با ایجاد پردیس های مختلف سینمایی رخ داده است، اما در تئاتر همچنان درجا می زنیم، گفت: فارغ التحصیلان این عرصه عمر و سرمایه جوانی شان را در هنر صرف کرده اند و برای اشتغال این افراد باید حمایت شوند که مهم ترین راه هم ایجاد زیرساخت برای تولید آثار نمایشی است.
کارگردان تبریزی مساله اصلی مشکل تئاتر تبریز را بدنه نحیف و شکننده زیرساخت ها، نبود فضای مناسب تبلیغات شهری و نبود عناصر هویتی تئاتر در نمادهای شهری دانست و افزود: تبریز پایتخت تئاتر ایران است و باید این مساله در فضاهای شهری نمود عینی داشته باشد.
تئاتر تبریز فراتر از مرزها حضوری فعال دارد
مصطفی، با اشاره به ظرفیت های غنی تئاتر تبریز با بیان اینکه تئاتر تبریز فراتر از مرزهای ایران حضوری فعال دارد، گفت: گروه های تئاتری تبریز علاوه بر اجرای نمایش در کشورهای همسایه، در کشورهای دوری همچون آلمان، بوسنی، ترکیه ، عراق، قزاقستان و شرق آسیا اجرا کرده اند که نشانگر پیشرفت کیفی تئاتر تبریز است اما برای اینکه این هنر به جایگاه والای خود برسد نیاز به یکسری بسته های تشویقی است تا هنرمندان درجه یک ما عرصه را ترک نکنند.
کارگردان و بازیگر مطرح تبریزی خاطرنشان کرد: برای اینکه یک بازیگر رشد کرده و به جایگاه بالای هنری برسد زمان زیادی می برد؛ ما سرمایه های بزرگ تئاتر شهر را از دست می دهیم و نباید اجازه دهیم این افراد به راحتی کنار بکشند و این برعهده نهاد متولی است.
مصطفی، تولید محتوا را پاشنه آشیل تئاتر دانست و گفت: ماندگاری تئاتر و تاثیرگذاری آن مرهون پیوند میان تئاتر و مخاطب است و این امر زمانی محقق می شود که متون نمایشی برگرفته از آداب و رسوم و ارزش های هر منطقه باشد.
وی ادامه داد: با اندک تاملی در پیشینه غنی فرهنگی و هنری این مرز و بوم می توان گفت تبریز در تمام عرصه ها اولین بوده و بر همین اساس نمایشنامه نویسان این منطقه نباید وامدار نمایش‌های دیگر نقاط کشور باشند.
کارگردان تبریزی خاطر نشان کرد: ما نویسندگان خوبی داریم و باید تلاش کنیم محتوای مبتنی بر فرهنگ بومی تولید کنیم و شاخصه های بومی و فرهنگی را در کشور به همه نشان دهیم؛ به طور مثال نمایش« اتابک پارکی نین تراژدی سی» ( تراژدی پارک اتابک ) در جشنواره تئاتر فجر خوش درخشید و بسیار مورد علاقه تماشاگران و داوران قرار گرفت و نویسندگان ما چه در تبریز و شمال غرب باید نسبت به شرایط اقلیم، جغرافیا و فرهنگ بومی تولید محتوا کنند.
وی در ارتباط با نحوه شکل گیری نمایش «تراژدی پارک اتابک» گفت: فرایند تولید متن و دراماتورژی اثر بیش از ۲ سال به طول انجامیده است. نمایشنامه با موضوع و سوژه‌ای نگاشته شد که تا کنون به آن پرداخته نشده بود و اگر هم پرداخته شده نتوانسته به خوبی حق مطلب را ادا کند. در آغاز تولید نمایش تراژدی پارک اتابک با یک سؤال روبه‌رو بودیم آیا هر مبارز استبدادستیزی در دنیا می‌تواند جایگزین شخصیت نمایش ما شود؟ این سؤال از آنجا در ذهن شکل گرفت که هدف اصلی ما برای اجرای این نمایش چیست؟ یکی از اهداف ما معرفی شخصیت‌های ماندگار کشور بود در نتیجه متوجه شدیم که این موضوع با توجه به اقلیم جغرافیایی هر منطقه و استان شدنی است.
سیروس مصطفی، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما، سال ۱۳۵۷ در شهر تبریز متولد شد. وی دارای مدرک لیسانس بازیگری تئاتر از دانشگاه آزاد اراک و فوق لیسانس کارگردانی از دانشکده هنر و معماری تهران مرکز است که از درخشان ترین نقش وی در مقام بازیگری می‌توان به فیلم او ، "خانه" اشاره کرد. بازی در نمایش«حماسه کوراوغلو»، «در انتظار گودو» ،«روبینسون و کروزو»،«خدای کشتار»، «ادیپوس شهریار» از دیگر آثار وی می باشد.
انیستیتو بین‌المللی تئاتر (International Theatre Institute) از سال ۱۹۶۱ روز ۲۷ مارس /امروز/ را به عنوان روز جهانی تئاتر تعیین کرد، پیام سالانه این روز نیز هر سال توسط یکی از صاحب نظران و هنرمندان عرصه تئاتر نوشته می‌شود.
همچنین با موافقت مدیر کل مرکز هنرهای نمایشی، در جلسه ۷۸۳ شورای عالی فرهنگی در سال ۱۳۹۵، هفتم فروردین به عنوان روز ملی هنرهای نمایشی نام گرفت. این رویداد در تقویم ملی کشور ثبت شد و با اجرای جشنی تحت عنوان «نوروزِ نمایش» گرامی داشته می شود، همچنین هر ساله پیام این روز را یکی از بزرگان تئاتر ایران می نویسد.
هنرهای نمایشی شکلی از هنر است که هنرمند با استفاده از بدن و فیزیک خود در وهله نخست و سپس بهره‌گیری از امکانات دیگر به خلق هنر خود می‌پردازد. اصطلاح «هنرهای نمایشی» برای اولین بار در سال ۱۷۱۱ در زبان انگلیسی برای مجموعه‌ای از هنرهای دیداری متکی به بازیگر مورد استفاده قرار گرفت.
هنرهای نمایشی شامل انواع حرکات موزون، موسیقی زنده، اپرا، تئاتر (زنده و عروسکی)، سینما و سایر هنرهای مشابه است.هنرمندان این نمایش‌ها با عنوان‌هایی چون هنرپیشه، کمدین، نوازندگان و خوانندگان نام برده می‌شوند.
تبریز با بیش از یک قرن پیشینه در هنر نمایش جدید، مهد تئاتر یا خاستگاه هنر نمایش نوین در ایران است؛ هنری که نشانگر پیشرفت تمدن و فرهنگ یک ملت و یکی از رساترین ابزار فرهنگی آن قوم می‌باشد.