به گزارش ایرنا، یافته‌های موسسه «نگرش های اجتماعی بریتانیا» نشان می‌دهد که تنها ۲۹ درصد مردم از خدمات درمانی در این کشور رضایت دارند. این درحالیست که انتظارهای طولانی در مراکز بهداشتی و کمبود کادر درمانی اصلی‌ترین عامل نارضایتی مردم بشمار می‌رود.
از خدمات اورژانس و مراقبت‌های پزشکی در بیمارستان‌ها تا پزشک خانواده و دندان‌پزشکی، سطح عمیقی از بی‌اعتمادی در مردم موج می‌زند. این مساله در سنین، گروه‌های درآمدی و جنسیت‌های گوناگون در بین طرفداران احزاب سیاسی مختلف دیده می‌شود.
مقایسه آمارها نشان می‌دهد که سطح رضایتمندی عمومی از خدمات درمانی ۷ درصد نسبت به سال گذشته افت کرده و در قیاس با سال ۲۰۱۰ میلادی ۲۹ درصد کاهش یافته است.
تنها عاملی که در رضایتمندی عمومی مشترک است، رایگان بودن خدمات درمانی است. طبق یافته های موسسه «نگرش های اجتماعی بریتانیا» ۸۰ درصد معتقدند که هزینه‌های درمانی باید از درآمد حاصل از عوارض و مالیات‌ها تامین شود. ۴۳ درصد هم بر این باورند که دولت باید مالیات‌ها را برای ارتقاء سطح خدمات درمانی افزایش دهد.
مرگ در راهرو بیمارستان
گرت گریفیث شهروند ساکن منطقه شروپشایر می‌گوید با توجه به وضعیت خدمات درمانی، کاهش سطح رضایتمندی عمدمی تعجب‌آور نیست. پدر او، آنتونی، که شش هفته پیش در سن ۸۳ سالگی بر اثر سرطان درگذشت، دسامبر گذشته به بخش اورژانس منتقل شد. او ۹ ساعت برای آمبولانس منتظر ماند و هنگامی که به بیمارستان رسید، به دلیل نبود تخت خالی، شب را در راهرو گذراند.
گریفیث در گفت‌وگو با شبکه بی‌بی‌سی افزود: «آن شب راهروهای بیمارستان لب به لب پر از بیمارانی بود که به مراقبت نیاز داشتند. فکر می کنم زمانی که آنجا بودیم، شخصی فوت کرد. به‌نظرم مرگ در راهرو برای کسی که تمام عمرش مالیات پرداخت کرده داستان غم‌انگیزی است.
«دن ولینگ» عضو ارشد اندیشکده کینگز فاند می‌گوید که یافته‌های موسسه «نگرش های اجتماعی بریتانیا» باید هشدار برای آن‌هایی باشد که در قدرت هستند. وی هشدار داد که تغییر نگرش عمومی نسبت به خدمات درمانی، با توجه به میزان کاهش سطح رضایتمندی، زمان زیادی طول خواهد کشید.
لوئیز انصاری، از سازمان مراقبت از بیماران انگلستان هم گفت: "در حال حاضر دسترسی به خدمات درمانی یک مشکل واقعی است. انتظارهای طولانی واقعا برای مردم ناراحت کننده است. آنچه ما متوجه شدیم این است که وقتی مردم با پزشک ملاقات کنند، به خدمات درمانی امتیاز بسیار بالایی می‌دهند. اما دسترسی به پزشک و خدمات درمانی یک مشکل واقعی است." وی به شبکه خبری اسکای گفت که سازمان خدمات درمانی در انگلیس با یک طوفانی از تقاضای فزاینده، جمعیت ضعیف‌تر پس از همه‌گیری کرونا، کمبود و اعتصاب نیروی کار مواجه است و «این وضع بسیار نگران کننده است.»
«وس استریتینگ» وزیر بهداشت کابینه در سایه انگلیس هم گفت: «پس از ۱۳ سال سوء مدیریت حزب محافظه‌کار، عموم مردم باورشان را به خدمات درمانی از دست داده‌اند و فقط دعا می‌کنند کارشان به بیمارستان و اورژانس نکشد»
خدمات بهداشت ملی انگلیس (ان اچ اس) برای نخستین بار در سال ۱۹۴۸ و پس از پایان جنگ جهانی دوم به‌منظور ارائه خدمات درمانی به آسیب دیدگان و مجروحین جنگی راه‌اندازی شد و در حال حاضر با داشتن یک‌میلیون و ۶۰۰ هزار کارمند، به‌صورت رایگان به مردم انگلستان خدمات بهداشتی ارائه می‌کند.
بودجه این سازمان در سال راه‌اندازی‌اش در سال ۱۹۴۸ میلادی، بالغ‌بر ۴۳۷ میلیون پوند (به ارزش امروزی‌اش در حدود ۹ میلیارد پوند) بوده و این رقم در سال جاری میلادی به در حدود ۱۳۶ میلیارد پوند رسیده که فشار زیادی را بر بودجه دولت این کشور وارد کرده است.
متیو تیلور مدیر اجرایی کنفدراسیون خدمات ملی درمان انگلیس معتقد است که نظام سلامت با توجه به افزایش جمعیت کشور مقرون به صرفه نیست. «کی‌یر استارمر» رهبر حزب مخالف دولت انگلیس هم یکشنبه در اظهاراتی که رگه‌هایی از حمایت وی نسبت به طرح خصوصی‌سازی نظام سلامت دیده می‌شد، تصریح کرد که انجام اصلاحات تنها راه نجات سازمان ملی خدمات درمان کشور است.