امروز ۱۲ فروردین که روز جمهوری اسلامی ایران است، مصادف شده با دهم ماه مبارک رمضان و سالروز وفات حضرت خدیجه (س) همسر رسول خدا (ص) و مادر حضرت فاطمه زهرا(س). این روزها برخی افراد با توجه به مطالب منتشر شده در فضای مجازی در حوزه دین به ویژه موضوع حجاب دچار شک و شبهه می شوند و گاهی در گرداب شایعات فرو می روند و با تعجب می پرسند مگر در زمان صدر اسلام، مساله حجاب مثل دوران کنونی از اهمیت برخوردار بوده یا به دنبال این هستند که بدانند نحوه حجاب ام المومنین و همسر رسول خدا (ص) چگونه بوده؛ آن هم در زمانی که هنوز پیامبر خدا به رسالت نرسیده و احکام دین تبیین نشده بود.
این افراد گویی خبر ندارند که مشهورترین لقب حضرت خدیجه(ع) در عصر جاهلیت طاهره بوده و به عنوان پاک ترین و عفیف ترین بانوی آن دوران بوده است. اگر این افراد مقداری درمنابع تاریخی جست و جو می کردند، به جنگ فِجار المره یا فِجار الثانی می رسیدند که به فاصله ۲۰ سال بعد از عام الفیل از سوی عرب جاهلی به وقوع پیوست و نکته جالب این است که پای یک زن در میان بود که حتی به خاطر عفت و حجاب جنگی میان قبائل عرب درگرفت و تعدادی نیز کشته شدند.
داستان از این قرار بود که گوشه نقاب زنی زیبا از طائفه بنی عامر،باز شد و توجه جوان چشم چرانی را به خود جلب کرد. آن جوان، از او درخواست کرد که صورت خود را باز کند اما آن زن خودداری کرد و جوان هوس باز پشت سر او نشست و دامن های بلند زن را با خار به هم دوخت، به طوری که موقع برخاستن، صورت آن زن باز شد. در این هنگام هر کدام قبیله خود را صدا زدند و در نهایت پس از کشته شدن عده ای دست از هم برداشتند!
حضرت خدیجه(ع) در چنین دورانی زندگی می کرد که یک زن برای حفظ حیا و عفت خود مردان را به کمک می طلبید و دو قبیله در دوران جاهلیت با آن رسوم جاهلی در مساله عفاف حساس بودند و اینگونه بر سر ناموس خود با هم می جنگیدند.
هنگامی که ام المومنین، حضرت خدیجه(ع) به محمد امین (ص) پیشنهاد ازدواج داد، درباره علت شیفتگی خود به آن حضرت گفت به خاطر خویشاوندی، بزرگواری و امانتداری پیامبر در میان مردم، اخلاق نیک و راستگوئی آن حضرت ازدواج می کند. ارزش این انتخاب حضرت خدیجه آنگاه نمایان می شود که بدانیم او در آن هنگام، موقعیتی عالی و ممتاز در جامعه خود داشت و تمام امکانات و زمینه ها برای ازدواج با هر یک از جوانان نامدار و ثروتمند قریش فراهم بود.
عفّت و حیای همسر رسول خدا(ص) در تاریخ اینگونه آمده است که آن بانوی مکرمه در طول زندگی به ویژه در برخورد با نامحرم همیشه از پشت پرده و حجاب و حتی در جلسه خواستگاری، از پشت پرده صحبت می کرد.
علامه محمدباقر مجلسی(ره) در کتاب بحارالأنوار بارها به عفاف و حجاب حضرت خدیجه(ع) چه قبل و چه بعد ازدواج با پیامبر(ص) اشاره کرده و می نویسد: هر کس از نامحرمان در آن شب ملاقات می کرد، خدیجه پشت پرده بود. وقتی پدرش به همراه عده ای نزد پیامبر آمد او در حجاب کامل بود. ابوطالب در پس پرده ایستاد و خدیجه به او سلام کرد.
ابو محمد بن هشام حمیری، محدث و صاحب یکی از مشهورترین کتاب های موضوع سیره نبوی می نویسد: خدیجه صاحب نسب والا، دارای برترین شرافت، صاحب بیش ترین ثروت وحریص ترین بانوان قریش به حفظ امانت و التزام به معیارهای اخلاقی، عفّت و کرامت انسانی، بود به این جهت خداوند متعال بلندترین قله شرف را به او عنایت کرد.
شمس الدین محمد بن عثمان ذهبی از شخصیت نگاران برجسته اهل سنت در مورد تقوی و عفاف حضرت خدیجه(ع) اینگونه می نویسد: فضایل خدیجه(ع) بسیار است؛ او از جمله زنان کامل، عاقل، والا، پای بند به دیانت و عفیف و کریم و از اهل بهشت بود. پیامبر اکرم(ص) بارها او را به کمالات اخلاقی به ویژه پاکی و عفاف می ستود و بر سایر امّهات مؤمنین ترجیح می داد و او را بسیار تجلیل می کرد.
حضرت خدیجه (س) نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آورد و اولین بانویی بود که همراه حضرت علی (ع) با پیامبر به نماز ایستاد؛ همان بانویی که در سن ۶۵ سالگی و در سال دهم بعثت جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و هنگامی که پیغمبر خدا (ص) پیکر همسر خود را در قبرستان مکه در حجون یا همان نام قبرستان ابوطالب به خاک می سپرد؛ به درون قبر رفت، سپس خدیجه را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جای خویش استوار ساخت. آن حضرت بر خدیجه اشک می ریخت، دعا می کرد و برایش آمرزش می طلبید.
حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد. پیغمبر (ص) به آن حضرت فرمود آیا می دانی که خداوند تو را دربهشت نیز همسرم ساخته است؟ آنگاه از خدیجه دل جویی و تفقد کرد؛ به او وعده بهشت داد و درجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود.
امروز که دشمن به دنبال کمرنگ کردن عفاف و حجاب در میان دختران این مرز و بوم است، برخی افراد همصدا با دشمن بیرونی با طرح مسائل و شبهاتی درصدد دامن زدن به مسائل حجاب هستند؛ به ویژه در ۶ ماه گذشته که طمع دشمنان برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی به بیشترین درجه خود رسید اما همانگونه که رهبر انقلاب فرمود خود زن ها در مقابل این فراخوان ها ایستادگی کردند و زمانی که امید دشمنان به زن هایی بود که حجاب نیمه‌کاره دارند، همین زن ها توی دهن تبلیغ کننده و فراخوان فرستنده زدند.
رهبر انقلاب با بیان این که حجاب یک ضرورت شرعی است و هیچ تردیدی در وجوب آن وجود ندارد؛ تاکید کردند آن کسانی را که حجاب را به طور کامل رعایت نمی کنند، نباید به بی‌دینی و ضدّانقلابی متهم کرد. حالا سه ماه پس از این سخنان وزارت کشور طی بیانیه ای اعلام کرده هیچ گونه عقب‌نشینی یا تساهل در اصول و احکام دینی و ارزش های سنتی، صورت نگرفته و نخواهد گرفت و حجاب به عنوان یک ضرورت شرعی غیر قابل تردید همواره از اصول عملی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
وزارت کشور با اعلام این مطلب که مجموعه دولت و این وزارت خانه، مخاطب مطالبات مردم در موضوع حجاب است، بر این مساله تاکید کرد که گوشی شنوا و زبانی پاسخگو و بازویی توانمند برای تأمین حقوق مردم به ویژه حق زیست عفیفانه به عنوان یکی از حقوق اساسی ملت خواهد بود. البته وزارت کشور از نهادهای دینی، فرهنگی و اجتماعی خواست تا باب گفت و گوی مثبت را در امر حجاب برای همه طیف های نیازمند به بهره های فکری و ذهنی بیش از پیش باز کنند.
هر چند برخی کارشناسان سیاسی معتقدند که این بیانیه خیلی دیر صادر شده و از صراحت لازم هم برخوردار نیست ولی می توان گفت بیانیه وزارت کشور پاسخی بر دغدغه های مردان و زنان عفیف بود و باید دید مدیریت حجاب در اماکن و معابر عمومی چگونه خواهد بود و دستگاه های دولتی، قضائی، ضابطان و سایر نهادهای مربوط چه سیاست هایی را درپیش خواهند گرفت.