به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، بدن انسان از هزاران عروق لنفاوی ریز تشکیل شده است که گلبول‌های سفید و پروتئین‌های بدن را با خود حمل می‌کنند و مانند یک بزرگراه سیستم ایمنی بدن این پروتئین‌ها و گلبول‌ها را به نواحی مختلف بدن می‌رسانند. این سیستم حمل و نقل بسیار کارآمد است، اما در صورت آسیب دیدگی یا سرطان، عملکرد کل سیستم دچار مشکل می‌شود. احتباس و تورم مایعات حاصل، به نام لنفودما نه تنها ناراحت کننده است، بلکه غیرقابل برگشت نیز است.
هنگامی که عروق لنفاوی دچار مشکل می‌شوند، به‌طور معمول توانایی آنها برای پمپاژ مایعات به خطر می‌افتد. محققان انستیتوی فناوری جورجیا با استفاده از نانوذرات که می‌توانند پمپاژ لنفاوی را ترمیم کنند، روش درمانی جدیدی ایجاد کرده‌اند. محققان در این زمینه سعی در رشد مجدد عروق لنفاوی دارند، اما ترمیم عمل پمپاژ یک رویکرد منحصر به فرد است.
پایگاه خبری آزونانو (Azo Nano) به نقل از براندون دیکسون، استاد دانشکده مهندسی مکانیک جورج دبلیو وودروف و سرپرست این تیم تحقیقاتی اعلام کرد: در بسیاری از بیماران، عروق لنفاوی کار خود را درست انجام نمی‌دهند. بنابراین نیازی نیست که رگ‌های جدیدی را رشد دهیم بلکه باید رگ‌های موجود را بکار اندازیم که کارکرد صحیح این رگ‌ها به معنای پمپ کردن است. این دارو برای کمک به پمپ رگ‌های لنفاوی با استفاده از نانوذرات استفاده می شود. نانوذراتی که می‌تواند به این رگ‌ها تزریق می‌شوند.
دارویی که محققان از آن استفاده کردند Bayk نام دارد، که به طور معمول کانال‌های کلسیم نوع L را هدف قرار می‌دهد که عضلات اسکلتی، قلبی و غدد درون ریز را قادر می‌سازد تا منقبض شوند. در واقع، استفاده از این دارو در سراسر بدن منجر به تشنج و اسپاسم خواهد شد.
با استفاده از نانوذرات طراحی شده برای تخلیه به عروق لنفاوی پس از تزریق، دارو تنها در عروق لنفاوی جاری می‌شود. در نتیجه، این دارو در عروق لنفاوی با دوز زیاد در دسترس است. هنگامی که این دارو سرانجام به مسیر گردش خون می‌رسد، آنقدر در خون رقیق می‌شود که بر سایر سیستم‌های بدن تأثیر نمی گذارد و باعث می شود دارو برای کاربردهای لنفودما هدفمند و ایمن باشد.
تیم‌های آزمایشگاه دیکسون و توماس این فرمولاسیون را با استفاده از مدل‌های جوندگان آزمایش کردند. آنها ابتدا با تزریق یک ماده فلورسنت، بررسی کردند تا ببینند که چگونه این ترکیبات در بدن جوندگان حرکت می‌کند. سیستم رهایش به دارو اجازه می‌دهد که به داخل رگ وارد شود. محققان در حال توسعه این فرمولاسیون به مدل‌های پیشرفته بیماری هستند تا آن را برای کاربرد در بدن انسان مهیا کنند.