حسن لاسجردی در گفتگو با خبرنگار سیاست خارجی ایرنا در خصوص تحریم‌ها و فشارهای چند ماه گذشته غرب علیه ایران و نقش سفارتخانه‌های ایران در کشورهای اروپایی برای تامین اهداف سیاست خارجی کشورمان، اظهار کرد: در این رابطه باید گفت که سفارتخانه‌ها و تمامی نمایندگی های ما در کشورهای مختلف اعم از اروپایی و غیر آن، موظف به تامین منافع ملی ایران هستند.
وی افزود: به طور حتم از آنجایی که آنها نماینده ما هستند باید با افراد، دستگاه‌ها و بخش‌های موثر جامعه هدف خود گفت‌وگو کرده تا بتوانند فرصت‌سازی کنند. همچنین اینکه در گپ و گفت‌ها و رایزنی‌های خود بتوانند فشار غرب را مدیریت کنند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: آنچه که مسلم است این است که معمولاً در اتفاقاتی مانند تحریم‌ها یا تنگناهای سیاسی و اقتصادی امکان دارد که آن تحریم ها، تحت تاثیر «تبلیغات منفی» یا «حوادث و وقایعی» صورت گرفته باشند.
لاسجردی عنوان کرد: دیپلمات های ایرانی می توانند در خصوص هر دو مساله فوق، با ارزیابی دقیق و توضیحات کافی با استفاده از ادبیات امروزی، ذهن طرف مقابل (افکار عمومی و مسئولین جامعه هدف) را تا حدودی اصلاح کند.
وی ادامه داد: لذا سفارتخانه‌ها به خصوص سفرای ما امروز مسئولیت تامین حداکثری منافع کشور را بر عهده دارند، هرچند ممکن است کشورهای اروپایی نسبت به ایران با پر رویی رفتار کنند ولی این سبب نمی‌شود که نمایندگان ما در راستای تبیین شرایط و دیدگاه های ایران در خصوص مسائل مختلف، پا پس بکشند.
این کارشناس مسائل بین الملل افزود: لذا این فرصت در اختیار نمایندگان ما هست که بتوانند با رایزنی، گفت‌وگو، مذاکره، ارائه اسناد لازم یا ارتباط با بخش‌های مختلفی که در جامعه هدف است و انتقال سوالات آن جامعه به سازمان‌های مرتبط در داخل کشور تلاش کنند که این ارتباط و تبادلات صورت گیرد تا ذهنیت سازی منفی نسبت به ایران کمتر یا اصلاح شود.
لاسجردی در مورد اقدامات موثر سفارتخانه‌های ایران در اروپا برای توسعه تعاملات تجاری با اروپا نیز، گفت: آنچه که مسلم این است که توسعه تبادلات تجاری در فضای عادی میسر است، اما وقتی که مسائل سیاسی بر روابط غلبه می کند، موضوع افزایش تبادلات تجاری سخت می شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی روابط میان ایران و اروپا، شاید نیاز باشد که دیپلمات‌های ما در کشورهای اروپایی با تجربه تر و کارآزموده تر باشند و از طرف دیگر وزارت امور خارجه دستور کار مناسبی تعیین کند تا بتواند گره‌های روابط اقتصادی با آنها را نیز به موازات افزایش تعاملات تجاری با کشورهای همسایه باز کند.