علیرضا زرین‌دست در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش که در کارنامه پرکار حرفه‌ای خود کدام اثر یا آثار را برجسته تر از دیگران می داند، بیان کرد: تعداد کارهایی که خودم شاخص می دانم زیاد است. تعدادی فیلم دارم که برای قبل از انقلاب است و کارهای خوبی هم هستند؛ آثاری چون دایی جان ناپلئون، در امتداد شب، سایه های بلند باد.
وی افزود: یک فیلمبرداری سیاه و سفید خیلی خوب دارم با عنوان تجربه با آقای کیارستمی که این اثر را بسیار دوست دارم.
فیلمبردار فیلم سینمایی آتش‌بس (تهمینه میلانی ۱۳۸۴) تصریح کرد: تعداد انبوهی از کارهایم برای بعد از انقلاب است که در این میان کارهایی که برای خودم از جهت فیلمبرداری و ساختار محبوب است فیلم هایی هستند مانند خط قرمز (که هیچ وقت شانس نمایش پیدا نکرده است) نقطه ضعف، طلسم، بایسکلران، دستفروش، بازمانده و خانه خلوت.
زرین‌دست اظهار داشت: من بسیار زیاد فیلم گرفته ام؛ بالای صد فیلم که در میان آنها چند فیلم برجسته است و چندتایشان جزو آثار ارزشمند و ماندگار سینمای ایران هستند و این برای من شانس بزرگی بوده است که چندین اثر از من جزو آثار ماندگار سینمای ایران بوده است.
برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری برای فیلم پری (داریوش مهرجویی۱۳۷۳) در پاسخ به این پرسش که دلیل ماندگاری و درخشش سریال دایی جان ناپلئون (ناصر تقوایی ۱۳۵۳) را در چه می داند، بیان کرد: دایی جان ناپلئون مبتنی بر رمانی درخشان است؛ رمانی که دوره اشرافیت و چیزی که آن طبقه در آن دوران به آن افتخار می کردند و طبقه اشراف را بسیار عالی به تمسخر می گیرد.
وی افزود: القابی که در دایی جان ناپلئون وجود دارد مانند ببرالسلطنه، پلنگ الدوله و اینها در آن دوران توسط سران قاجار و پادشاهان پس از آن که با یک ناهار خوب از طرف یکی از متمولین آن دوران میزبانی می شدند اعطا می شد؛ یعنی اگر شاه زمانه به خانه یکی از آدم های ثروتمند آن دوره می رفت و به آنان ناهار خوبی می دادند و پذیرایی خوبی می کردند و پادشاه از میان کنیزهای آن آدم ها کنیزی را انتخاب می کرد مترادف با این بود که پادشاه یکی از این القاب را به او می داد مثلا دوله یا سلطنه ای را این ور و آن ور اسم می گذاشتند و خلاصه یک آدم سر یک ناهار مفصل به یک لقب تبدیل می شده است. البته که باید در مجمع (مجمع یا مجمه از ظروف مسی - سینی - قدیم) تعدادی سکه به پادشاه تقدیم می کرد.
فیلمبردار فیلم سینمایی پنجاه و سه نفر (یوسف سیدمهدوی ۱۳۶۸) گفت: بر اساس آنچه بیان شد این نگاه بسیار شوخی است که سمت عمده اش واقعیت دارد و در دایی جان ناپلئون اتفاق افتاده است و رمان ایرج پزشکزاد که خدایش بیامرزاد یکی از آثار ماندگار تاریخ صدساله ایران است.
وی در توضیح مدت زمان فیلمبرداری دایی جان ناپلئون گفت: فیلمبرداری اش حدود ۷ ماه به طول انجامید. خاطره اش بسیار بود و از آدم های آن تیم بسیاری شان امروز دیگر در میان ما نیستند و تعدادی که مانده اند معدودند؛ دایی جان ناپلئون کاری است که آن دوران با عشق انجام شده است.
فیلمبردار فیلم سینمایی ساحره (داوود میرباقری ۱۳۷۶) تصریح کرد: تعدادی بازیگر بسیار توانا در این کار بودند که همه شان با هم حس رقابت داشتند و این حس رقابت وقتی این سریال را تماشا می کنید به راحتی قابل درک و دریافت است. این که این بازیگران تا چه اندازه روبروی همدیگر تلاش کردند تا از طرف مقابل عقب نیفتند.
زرین‌دست گفت: اغلب بازیگران «دایی‌جان ناپلئون» آن گونه که من به خاطر می آورم هیچ وقت دیالوگی را سر صحنه حفظ نکردند و با این که بعضی اوقات برخی از سکانس ها دیالوگ های بسیار طولانی داشتند آنها با دیالوگ حفظ شده و کاملا مسلط روبروی هم قرار می گرفتند. شوخی نبود آنها نمی خواستند چیزی کمتر از بازیگر روبرویشان باشند و بازیگر روبرویشان هم همینطور. نتیجه اش هم همان بازی های درخشانی است که در این سریال وجود دارد.
فیلمبردار سریال شبکه مخفی زنان (افشین هاشمی ۱۴۰۱) در پاسخ به این پرسش که کدام فیلمساز در کارنامه کاری خود را شاخص یا متفاوت می داند، گفت: بسیاری از کارگردان هایی که با آنها کار کردم برایم متفاوت بودند ولی همینقدر بگویم که در کارنامه من با اغلب کارگردان ها تعداد فیلم هایی که کارکرده ام به لحاظ کمیت زیاد هستند؛ مثلا با مسعود کیمیایی ۸ فیلم با تهمینه میلانی ۷ با محمدعلی باشه آهنگر ۴ فیلم و باخیلی از کارگردان ها تعداد زیادی فیلم دارم.
وی افزود: این موضوع نشان دهنده این است که هم در من جوهر و گوهری بوده که آنان بارها به من اعتماد کرده اند و هم در آنها این جوهر و گوهر بوده که ما توانستیم با هم ارتباط برقرار کنیم و آثاری را خلق کنیم. این چیزی است که معدل فوق العاده ای برای یک مدیر فیلمبرداری است؛ این که تعداد زیادی فیلم داشته باشد و با اغلب کارگردان ها تعداد زیادی اثر تولید کرده باشد.
به گزارش ایرنا علیرضا زرین‌دست (متولد۱۳۲۴) مدیر فیلمبرداری ایرانی است.
شروع فعالیت سینمایی وی با فیلم وسوسهٔ شیطان به عنوان دستیار فیلمبردار در سال (محمد زرین‌دست ۱۳۴۶) بوده است.
سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری برای فیلم پری در جشنواره فیلم فجر دوره سیزدهم، لوح و دیپلم بهترین فیلمبرداری برای فیلم سوپر استار جشنواره داکا، آر طلایی بهترین فیلمبرداری برای فیلم بای سیکل ران در جشنواره فیلم ریمینی دوره دوم (ایتالیا)، سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجربرای فیلمبرداری فرزند خاک، سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری برای فیلم سرو زیر آب در جشنواره فیلم فجر دوره سی و ششم و سیمرغ بلورین بهترین فیلم برداری برای فیلم سینما متروپل در جشنواره فیلم فجر دوره چهل و یکم از جمله افتخارات این هنرمند است.