به گزارش روز شنبه گروه علم و آموزش ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، لایروان (Layerone) و موسسه تحقیقاتی سینتف (Sintef) در نروژ موفق به جذب بودجه‌ای از شورای تحقیقات این کشور شدند تا از این بودجه برای توسعه جوهرهای رسانا نوآورانه، مقیاس پذیر و پایدار استفاده کنند، جوهرهایی که در آن از اکسید گرافن احیا شده (rGO) استفاده می‌شود.
جوهرهای مبتنی بر اکسید گرافن احیا شده نوید افزایش هدایت الکتریکی و ثبات را نسبت به جوهرهای سنتی مبتنی بر کربن می‌دهد و در نهایت جایگزینی با سمیت کمتر و مقرون به صرفه برای جوهرهای مبتنی بر فلز ارائه می‌دهد.
این پروژه تحقیقاتی نتیجه موفقیت اخیر لایروان در توسعه نسل جدیدی از اکسید گرافن احیا شده با هدایت الکتریکی بسیار بیشتر از اکسید گرافن احیا شده استاندارد است. در این پروژه، لایروان مواد پیشرفته اکسید گرافن احیا شده را تأمین می‌کند در حالی که موسسه تحقیقاتی سینتف برای توسعه جوهرهای رسانا جدید، از تجربیات پیشین خود استفاده می‌کند.
این پروژه که ۱۸ میلیون کرون (بیش از ۱، ۷۲۸، ۰۰۰ دلار) ارزش دارد، ۹ میلیون کرون (بیش از ۸۶۴، ۰۰۰ دلار) آن را از طریق بودجه شورای تحقیقات نروژ تامین کرده است.
به گفته کریستین دیتلوف مدیرعامل لایروان انتظار می‌رود این فناوری مبتنی بر اکسید گرافن احیاء شده تأثیر مثبتی بر تجهیزات الکترونیکی مختلف مانند برچسب‌های RFID، حسگرها، مدارها و حتی منسوجات پیشرفته با الکترونیک یکپارچه داشته باشد.
وی افزود: این جوهر، علاوه بر اینکه یک جایگزین مقرون به صرفه‌تر است، در مقایسه با جوهرهای مبتنی بر فلز تأثیر منفی کمتری بر محیط زیست می گذارد و آن را به یک راه حل جذاب برای شرکت‌هایی که به دنبال کاهش ردپای محیطی خود هستند، تبدیل می‌کند.
کریستین دیتلوف گفت: «هدف ما اجرای یک فرآیند تولید نوآورانه برای اکسید گرافن احیاء شده است که مصرف انرژی را به حداقل می‌رساند.»
طبق تحقیقات این شرکت، جوهرهای سنتی مبتنی بر کربن اغلب هدایت الکتریکی کمی را ارائه می‌دهند و کم هزینه هستند، در حالی که جوهرهای مبتنی بر فلز عملکرد بهتری داشته اما هزینه بالاتری دارند. با این حال، از نظر عملکرد و هزینه بین این دو فناوری هنوز شکاف قابل توجهی وجود دارد. جوهرهای رسانا مبتنی بر گرافن لایروان با فراهم کردن رسانایی بهبود یافته در مقایسه با جوهرهای سنتی مبتنی بر کربن با هزینه اضافی معقول، این شکاف را برطرف می‌کنند و آن‌ها را به جایگزینی مقرون به صرفه برای جوهرهای فلزی و یک محصول برتر در مقایسه با جوهرهای مبتنی بر کربن تبدیل می‌کند.