مهرشاد افقری روز سه‌شنبه در گفت‌وگو با ایرنا، درخصوص حمایت‌های فدراسیون از شناگران تیم ملی ایران اظهار داشت: بعضی حمایت را در این می‌بینند که فدراسیون ماهانه حقوق بالایی به آنها بدهد اما همین که فدراسیون به ورزشکاران اهمیت می‌دهد و طبق بودجه دریافتی‌اش برای ما هزینه می‌کند، انتظار دیگری از آنها نداریم. فقط اگر راهی باشد برای تامین سخت افزار، شرایط را برایمان مهیا کنند،چرا که هزینه تهیه سخت‌افزارها و اقلام مربوط به این رشته بسیار بالاست و وارد کردن آنها هم کار ما نیست. برای مثال فقط یک مایو حرفه‌ای حدود ۲۰ میلیون برای من هزینه دارد و خرید آن برای من آسان نیست.
ملی‌پوش شنای ایران با اشاره به روند تمرین و آمادگی خود برای مسابقات انتخابی جهان در ترکیه، عنوان کرد: مدتی است که شرایط اردوها تغییر کرده و هرکسی با مربی شخصی خودش تمرین می‌کند، زیرا روش و زمان تمرین‌ها و خصوصا تکنیک هر شناگر متفاوت است و کار خیلی سختی است که بخواهند یک مربی واحد را برای این کار مشخص کنند. چند سالی است که با گامر گیلانچیان تمرین می‌کنم و او در این سال‌ها زحمت زیادی برای من کشیده و هزینه‌ای نیز از من نمی‌گیرد. باشگاهی که در آن تمرین می‌کنم نیز از ورزشکاران ملی هزینه نمی‌گیرد و این مسائل دغدغه‌های مرا کاهش داده و بیشتر تمرکزم روی تمرین و ورزش است.
وی ادامه داد: از یک سال پیش سهمیه ورود به مسابقات جهانی را دارم و این بار هم برای نشان دادن دوباره توانایی‌هایم به میدان می‌روم. اگر کسی هم در مسابقات ترکیه موفق به کسب سهمیه جهانی نشود، باز هم من می‌توانم در مسابقات جهانی ژاپن شرکت کنم. در حال حاضر شرایط خوبی دارم و برای مسابقات آماده هستم و اگر اتفاق خاصی نیفتد، به مردم قول می‌دهم که هم در ترکیه و هم در ژاپن رکوردشکنی کنم.
رکورددار ۱۰۰ متر پروانه ایران در مورد انتخاب نفرات تیم ملی گفت: در تیم ملی جوانگرایی شده و رکوردهای شناگران در تمام کشور بررسی شد و آن‌هایی که موفق شدند ۲ دهم درصد بالاتر از رکوردهای ورودی ژاپن را ثبت کنند را برای این مسابقات برگزیدند. این یعنی جوانگرایی درستی که به تیم ملی نیز ضربه نمی‌زند و قطعا همین جوانان هستند که می‌توانند بهترین نتایج را برای ملت ایران کسب کنند.
وی در پایان در خصوص استقبال نکردن حامیان مالی از رشته شنا، خاطرنشان کرد: تغذیه برای هر کسی حتی اگر ورزشکار هم نباشد، خیلی مهم است. فدراسیون کمی ما را از نظر مالی حمایت می‌کند، ولی بدون کمک خانواده نمی‌توانم از پس هزینه‌های تغذیه و مکمل برآییم. برخی هزینه‌های سنگین ورزشی نیازمند حمایت از سوی بخش خصوصی و حامیان مالی است اما سال‌هاست که هیچ اسپانسری به رشته ما ورود نکرده است. سال ۹۸ باشگاه پرسپولیس با ما قرارداد بست و از آن زمان تا به حال ۱۰ میلیون تومان به ما بدهکار است. آن زمان من یک جوان ۱۷ ساله بودم این پول خیلی می‌توانست به من کمک کند اما هیچی پرداخت نکرد و ما هم بی‌خیال آن شدیم.