به گزارش ایرنا، پتگر نقاش صاحب سبک تبریزی در محله گازران تبریز به دنیا آمد، وی تحصیلات ابتدائی را در تبریز گذراند و به همراه برادرش جعفر، تلاش بی‌وقفه‌ای در نقاشی از خود نشان داد، این سال‌ها دوران اقتدار میرمصور ارژنگی نقاش واقعگرا در تبریز بود که توانست هنرستان میرک را به عنوان شعبه مدرسه صنایع مستظرفه (مدرسه رشته های هنری و صنایع دستی که اکنون هنرستان می گویند) تهران در تبریز تاسیس کند.
پذیرش اصغر و برادرش در این هنرستان و درک محضر میرمصور، آغاز حرکت جدی آنها در راستای هنر نقاشی بود، علی اصغر در خلال سال های ۱۳۱۳ شمسی به همراه برادرش به سفارش و توصیه میرمصوّر، تبریز را به بهانه آموزش نقاشی و کسب علم از محضر استادان مدرسه صنایع مستظرفه، به قصد تهران ترک کرد.
حضور او در تهران مقارن با اوج شهرت کمال‌الملک و شاگردانش و رواج جریان کمال‌الملکی در نقاشی ایران بود، جریانی که قائل به خلق اشیا و فضاها با رعایت تمام جزئیات و نزدیک کردن هرچه بیشتر آنها به واقعیت بود.
این نوع آموزه‌ها در نوجوانی، علی اصغر مستعد را تحت تاثیر قرار داد و توانست در مدت کوتاهی به یکی از نقاشان به نام این سبک تبدیل شده، و در نخستین روزهای حضور در پایتخت در نقاشخانه «جهان نما» مشغول به کار شود.
علی اصغر پس از گذران چندسال در مدرسه با کسب مدرک مراحل عالی آموزش، از آن جا فارغ‌التحصیل شده و به محض دریافت مدرک لیسانس به اتفاق برادرش جعفر، در سال ۱۳۱۹ نخستین کلاس آزاد نقاشی در ایران را در خیابان نادری- کوچه نوبهار- پایه‌گذاری کرد.
این کارگاه در مدت کوتاهی به محفل و مرکز گردهمایی و رفت و آمد هنرمندان، نویسندگان و شعرا تبدیل شد و بزرگانی همچون استاد شهریار، صادق چوبک، بزرگ علوی، نیما یوشیج، و صادق هدایت به دیدار وی می‌آمدند.
از آنجایی که او یکی از نخستین معلمان هنرستان دختران بود بسیاری از بانوان علاقمند به نقاشی از جمله فروغ فرخزاد، کلارا آبکار، شوکت شقاقی، بهجت صدر، منیژه مساعد، ژینوس هاشمی، مهربانو زندشاهی و دیگر هنرجویان برای یادگیری نقاشی در کلاس های آزاد او شرکت کردند که باتوجه به سال تاسیس شاید بتوان این آموزشگاه را نخستین کلاس آزاد نقاشی بانوان در ایران دانست.
او در ۱۳۳۰ شمسی محل کلاس خود را از خیابان نادری تغییر داد و مستقل از برادرش جعفر، در خیابان ولی عصر، چهارراه جمهوری فعلی، نبش کوچه سیمرغ اغاز به کار کرد.
در آثار او شخصیت‌های اصلی، بیش تر مردم زحمت کش همچون کارگران، پیشه وران، دایه‌ها، پیش خدمتان و انسان‌های دوره‌گرد و بی‌خانمان هستند که از نظر هنرمند بار سنگین خدمات انسانی و اجتماعی را به دوش می کشند و مظلومانه به حیات پر مشقت، ولی پر از صفا و صمیمیت خود ادامه می دهند.
سرانجام وی در سن ۷۹سالگی در حالی که از بیماری قلبی رنج می برد آخرین کلاس نقاشی اش را به علت بیماری تعطیل کرد و در شامگاه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۷۱ چشم از جهان فروبست.