به گزارش ایرنا، اهالی دیار کویری کرمان که طبیعت لطیف با آنها سر سازگاری نداشته و ندارد با برپایی جشن هایی از جمله سده، تندرستون، نوروز، مهرگان و گاهنبارها سعی در حفظ روحیه خود و البته آشتی با طبیعت داشته اند.
جشن تندرستون درست در چهل روزگی بهار در دامنه کوه شیوشگان کرمان واقع در قسمت خلفی پارک پردیسان و در همجواری قلعه دختر و در دامنه کوهی به نام تندرستان با حضور بزرگان و اعضای خانواده برای گشایش بخت و البته دعا برای سلامتی افراد برگزار می شود.
هوای ابری عصر شنبه کرمان گواه بر بیقراری آسمان بود اما اهالی این دیار با علم به اینکه احتمال بارش باران وجود دارد از ساعاتی قبل از آغاز مراسم تندرستون در دامنه کوه شیوشگان یا همان پارک پدر جمع شده بودند و بساط خوراکی های جور و واجورشان از جمله آش، کماچ، کلمپه و ... سهن بود که ناگهان باران تندی گرفت آنچنان که حتی از دیواره چادرهای مسافرتی همراه گردشگران آب به داخل نفوذ کرد.
خانواده ها برای فرار از خیس شدن، هر کدام به زیر درخت یا داخل چادرها پناه می بردند اما انگار باران از این همه شور و شوق زن و مرد، کودک و جوان این دیار در این روز خاص به وجد آمده بود و همچنان می بارید.
توقع می رفت بعد از طولانی شدن بارش باران از جمعیت داخل پارک کاسته شود اما همچنان جمعیت بود که به تعداد افراد شرکت کننده در جشن تندرستان اضافه می شد.
مردمان دیار کویری و خشک کرمان که سالها با برگزاری جشن های متفاوت به مناسب های مختلف از خشک و بی روح شدن روحیه شان با وجود اینچنین طبیعتی جلوگیری کرده اند آنچنان که در نجابت و مهمانوازی و خلق و خویی گرم، شهره جهانیان شده اند حالا از بارش باران لذت می بردند و انگار قرار نبود پارک و جشن را ترک کنند.
این جشن از دوران کهن سه هزار ساله تا به امروز برجای مانده و به نام تندرستان یا به لهجه کرمانی ها تندرستون نامیده می شود. کرمانی ها در عهد گذشته معتقد بودند که دامنه شیوشگان در شرق قلعه کهن گواشیر و قلعه دختر، مکانی مقدس است لذا در جشن تندرستون در این مکان از خداوند روزی و سلامتی طلب می کردند.
بانوان نازا نیز در جشن تندرستون با انجام غسل به این مکان می آمدند و سرانجام دست به دعا می شدند تا حاجت بگیرند. کرمانی ها با پخت آش نذری، روشن کردن شمع، سوختن زاغ و پایکوبی از خدا سلامت و عافیت طلب می کردند.
مادران نیز در جشن تندرستون برای دختران خود از خدا طلب بخت و اقبال نیک می کردند و در این روز و در دامنه کوه شیوشگان به نیت خوش یمنی اقدام به برش چادر دختران می کردند.
بانوان کرمانی در این جشن غسل مخصوصی را در جشن‌گاه به جا می آورند که به آن “آب چهل” می گویند. “آب چهل” ریختن شبیه به غسل تعمید است و در باور مردم محلی خاصیت آن باز شدن بخت و یافتن خواستگار برای دوشیزگان، بارداری برای زنان نازایی است که در فرزندآوری مشکل دارند.
بانوان کرمانی در این جشن اقدام به پخت آش می کنند و به نیت نذر و برآورده شدن حاجت آن را به دیگران تعارف می کنند. در جوار کوه تندرستان قبرستان های قدیمی مسیحیان و یهودیان قرار دارد که در سال های گذشته تخریب شده اند.
کارشناس کرمان شناسی نیز معتقد است، یکی از ویژگی های ایرانیان در گذر تاریخ این بوده که همواره شادی را بر غم ترجیح می‌دادند و تلاش می کردند زمینه ای برای شادی و سرور خودشان در برگزاری مراسم ویژه ای به وجود آوردند.
محمدعلی گلاب زاده با اشاره به اینکه قرآن کریم و دین اسلام نیز به شاد بودن تاکید دارند تصریح کرد: لذا هر جا بحث زندگی اجتماعی مطرح می شود اول شادی و بعد اندوه مطرح می شود.
وی گفت: فلسفه جشن تندرستان این است که زمینه تندرستی را به وجود می آورده است.
این کارشناس کرمان شناسی با اشاره به برگزاری مراسمی چون نوروز، سده، سیزده بدر و جشن تندرستان در کرمان اظهار داشت: کرمانی ها معتقدند زنان نازا و یا دخترانی که درصدد ازدواج هستند با شرکت در این جشن به مرادشان می رسند.
وی تاکید کرد: هدف حرکت ها و جنب و جوش های جشن تندرستان زیباسازی و طراوت بخشی به زندگی است.
گلاب زاده گفت: بن مایه جشن تندرستون شادی و سرور بوده و در این راستا در کنار کوه شیوشگان اتاقکی بوده که در آن دو کار را انجام می دادند.
وی اظهار داشت: مردم اعتقاد داشتند اجنه و شیطان در فرد بیمار نفوذ کرده لذا سفره ای می انداختند که به آن بوخوش می گفتند و عود روشن می کردند و برای شفای بیماران دعا می کردند.
محل برگزاری جشن تندرستان اکنون در پارک پدر انتهای خیابان شهدا یا همان زریسف است.
کوه شیوشگان در شرق شهر کرمان واقع شده و قدمت ناحیه دستکند این کوه به ۱۲ هزار سال قبل بر می‌گردد که «شیوشگان» نام باستانی و امروزی این کوه و یکی از چشم‌گیرترین آثار تاریخی و گردشگری این شهر است.
وجه تسمیه این کوه به دلیل پیچیدن صدای باد در آن و تولید صدایی شبیه ناله و شیون بوده است.
استان کرمان در جنوب خاوری ایران واقع شده و از شمال با استان های خراسان و یزد، از جنوب با استان هرمزگان، از خاور با سیستان و بلوچستان و از باختر با استان فارس همسایه است.