تاریخ انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ - ۰۹:۰۴

تبریز - ایرنا - معلمی شغل نیست، عشق،هنر، ذوق، ایثار و فداکاری است؛ وظیفه‌ای بس ارزشمند در اسلام؛ چون نخستین معلم، خداوند متعال است که فرمود: «الرحمن، علم القرآن» خداوند رحمان قرآن را به انسان آموخت.

معلمی عشق است و عاشقی؛ این هنر را خداوند متعال به رسولان خود و رهروان راه آنها یعنی معلمان تفویض کرده است، معلمی سوختن است، سوختنی که می سوزد ولی نمی سوزاند، هدایت می کند گمراه نمی سازد و سلام و درود او همچون رایحه اش جهانگیر؛ معلم چراغ هدایت و نجات است.

در قدرت و توان هیچ کس نیست که مقام و ارزش معلم را بشمارد، چنان که هیچ کس را یارای آن نیست که فعل ایزد بستاید یا نقش عظیم رسولان الهی را بر کاغذ بنشاند.

از این رو، خداوند متعال نسبت به شان و مقام عالم و متعلم عنایت خاصی مبذول داشته و آنان را بر سایر طبقات ممتاز ساخته است، او به شخصیت آنان ارج نهاده و برای آنان امتیاز ویژه ای قایل شده است.

پروردگار عالم، دانش و معرفت را از لحاظ شرافت و ارزش در اوج همه مراتب و مقامات قرار داد و با نخستین کلام خویش (علم و بینش ) بر حضرت آدم ابوالبشر (ع) منت نهاد؛ «و علم آدم الاسماء کلها » (بقره ۳۱) در نخستین سوره ای هم که بر پیامبر خاتمش حضرت محمد (ص) فرو می فرستد ارزش نعمت علم و دانش را بازگو کرده و خود را نخستین معلم عالم وجود قلمداد می کند.

«اقرا و ربک الاکرم الذی علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم. » (علق: ۴ و ۵) در برخی دیگر از آیات نیز به صراحت، برتری معلمان را بر سایر خلق برمی شمارد و آنان را بر تارک تمام طبقات مردم قرار می دهد؛ «قل هل یستوی الذین یعلمون و الذین لایعلمون انما یتذکر اولوالالباب » بگو آیا کسانی که می‏ دانند و کسانی که نمی‏ دانند یکسانند تنها خردمندانند که پندپذیرند. (زمر: ۹)

در زمینه اهمیت کار معلمی همین بس که او فرمود: «من احیاها فکانما احیا الناس جمیعا» (مائده: ۳۲)؛ هر کس نفسی را زنده کند به واقع، تمام جهانیان را زنده گردانیده است؛ با توجه به اینکه زنده کردن روح و دل آدمی به علم و دانش برتر از زندگی بخشیدن به بدن مادی است و همین افتخار برای معلم بس که اگر تا قیامت بدان مباهات کند برازنده اوست.

دومین معلم، پیامبر اکرم است که فرمود: من معلم برانگیخته شده ام و ائمه اطهار و بزرگان دین نیز هر یک معلمانی برجسته و راهنمایانی بس شایسته بوده اند. در عظمت منزلت و مقام معلم همین کافی است که بزرگ ترین معلم جهان بشریت حضرت رسول اکرم(ص) به این ویژگی خود افتخار می کرد. آن حضرت چنان برای معلمان و مقام ارجمند آنان ارزش قائل بود که در دعاهایش می فرمود: «اللهم اغفر للمعلمین و اطل اعمارهم و بارک لهم فی کسبهم» (کشف الخطا، ج۱، ص۴۸) خداوندا! معلمان را بیامرز و عمر طولانی به آنان عطا فرما و کسب و کارشان را مبارک گردان.

پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: «تمامی جنبندگان روی زمین و ماهیان دریا و هر موجود زنده ای در فضا و همه اهل آسمان و زمین برای معلمی که نیکی به مردم بیاموزد طلب آمرزش می کند. در مقام و جایگاه رفیع معلم همین بس که حضرت علی (ع) می فرمایند: «علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا» کسی که به من یک حرف بیاموزد مرا بنده خود کرده است.

عارفان علم عاشق می شوند

بهترین مردم معلم می شوند

عشق با دانش متمم می شود

هر که عاشق شد معلم می شود