به گزارش ایرنا از شبکه "اسکای نیوز" عربی، اعطای عضویت «شریک گفت وگو» به امارات در نشست شورای وزیران امورخارجه سازمان همکاری شانگهای درجریان امضای یادداشت تفاهم نامه روز شنبه در حاشیه نشست شورای وزیران امور خارجه ابن شورا در شهر «پانجی» در ایالت «گوا» در غرب هند صورت گرفت.
نماینده دولت امارات در مراسم امضای این یادداشت تفاهم «عبدالناصر الشعالی» سفیر این کشور در هند بوده است.
در همین راستا، عبدالله بن زاید آل نهیان وزیر امورخارجه امارات بر نقش گسترده سازمان همکاری شانگهای در دهه‌های گذشته در حمایت از ثبات سیاسی و شکوفایی اقتصادی در سراسر منطقه اوراسیا و دیگر مناطق تأکید کرد.
وضعیت شریک گفت‌وگو، نخستین گام پیش از اعطای عضویت کامل به امارات برای پیوستن به سازمان همکاری شانگهای در میان مدت خواهد است.
کویت نیز دیروز به عنوان شریک گفت وگو به سازمان همکاری شانگهای پیوست که راه را برای عضویت کامل در آینده هموار می کند.
«جاسم الناجم» سفیر کویت در هند گفت که پیوستن کویت و برخی از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به عنوان شرکای گفت وگو به سازمان همکاری شانگهای بر اهمیت روزافزون این سازمان تاکید می‌کند، امری که منجر به ایفای نقش بیشتر این سازمان در توسعه همکاری بین کشورهای آسیایی خواهد شد.
چند روز پیش نیز شورای وزیران عربستان در جلسه‌ای تصمیم دولت ریاض برای پیوستن به سازمان همکاری شانگهای را تصویب کرد.
وزرای عربستانی در این جلسه با تفاهم‌نامه اعطای وضعیت «شریک گفت‌وگو» به ریاض در سازمان شانگهای موافقت کردند.
سازمان همکاری شانگهای یک سازمان بین المللی است که در سال ۲۰۰۱ تاسیس شد و شامل هند، قزاقستان، چین، قرقیزستان، روسیه، تاجیکستان، پاکستان، جمهوری اسلامی ایران و ازبکستان است.
این سازمان همچنین شامل افغانستان، بلاروس و مغولستان به عنوان کشورهای ناظر و جمهوری آذربایجان، ارمنستان، کامبوج، نپال، ترکیه و سریلانکا به عنوان کشورهای شریک در گفت وگو است.
هدف این سازمان ترویج سیاست‌های اعتماد متقابل و حسن همجواری بین اعضای خود و همکاری در زمینه‌های سیاسی، تجاری، اقتصادی، علم و فناوری، فرهنگ، انرژی، حمل و نقل، گردشگری و حفاظت از محیط زیست است.
همچنین هدف آن تلاش برای تامین صلح، امنیت و ثبات در منطقه و رسیدن به یک نظم سیاسی و اقتصادی دموکراتیک جهانی است.
از جمله اهداف اصلی این سازمان، مبارزه با جرم و جنایت و قاچاق مواد مخدر و مقابله با جنبش‌های جدایی‌طلب، افراط‌گرایی مذهبی یا قومیتی و تروریسم است.