آیت الله شیخ جواد مجتهد شبستری روز سه‌شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: امام صادق (ع) در دوران خود دانشگاه بزرگی را دایر و در رشته‌هایی چون حدیث شناسی، فقه، روایات فقهی شاگردانی چون جابربن‌حیان را که پدر علم شیمی است تربیت کرد و به این شکل مروج مکتب شیعه احیاگر آن بودند.
وی با بیان اینکه مکتب تشیع را خود نبی مکرم اسلام (ص) پایه گذاری کرد، گفت: امام صادق (ع) مروج این مکتب بودند و سهم وافری در ترویج مکتب تشیع داشتند و با تربیت شاگردان زیادی اقدامات ارزنده و بی نظیری کردند چنانکه تا چهار هزار نفر شاگرد پرورش یافته مکتب ایشان هستند.
نماینده مردم آذربایجان غربی در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: نه تنها اهل تشیع بلکه بسیاری از بزرگان اهل سنت نیز از شاگردان مکتب امام صادق (ع) هستند و برخی از آنها نظیر ابو حنیفه به شاگردی امام (ع) افتخار داشتند.
آیت الله شبستری اظهار کرد: حضور شاگردانی از مذاهب غیر شیعه در محضر درس امام صادق (ع) نشانگر سعه صدر و انعطاف امام همام است که باعث شده افرادی از مذاهب غیر شیعه هم از محضر او استفاده کنند.
نماینده مردم آذربایجان غربی در مجلس خبرگان رهبری یادآور شد: امام صادق (ع) حتی با نحله های مختلف زمان خود مناظره داشتند و سعه صدر ایشان باعث شده بود که ارباب مذاهب مختلف به محضر ایشان آمده و از علم و آگاهی آن بزرگوار استفاده کنند.
وی اضافه کرد: تبعیت از این شیوه ارزشمند امام صادق (ع) برخوردها و مناظره‌هایی که با غیر مسلمانان داشتند تقریب مذاهب را موجب شده و باعث تولید فکر می‌شود.
به گزارش ایرنا، امام جعفر صادق(ع) ششمین پیشوای شیعیان و بنیان گذار فقه جعفری است که توانست مکتب فقهی فراگیر و نهضتی دانش محور را پایه گذاری و با توسعه حوزه علمی، در علوم نقلی و عقلی شاگردان برجسته‌ای تربیت کند و زمینه پویایی تمدن اسلامی را فراهم آورد.
در روزگاری که امت اسلامی طعم تلخ حکومت ستمگرانه حاکمان بنی امیه را می‌چشیدند، امام جعفر صادق (ع) توانست نهضت علمی و فرهنگی بزرگی را شروع و پایه‌های علمی مکتب شیعه را محکم سازد تا جایی که از مذهب شیعه اثنی عشری با عنوان «مذهب جعفری» و از آن حضرت(ع) با عنوان موسس آن یاد می‌شود.
ابوعبدالله، ابواسماعیل و ابوموسی از کنیه های آن امام همام(ع) به شمار می‌رود و «صابر، طاهر و فاضل» از جمله لقب‌های ششمین پیشوای شیعیان و «صادق» نیز مشهورترین لقب ایشان است.
این امام بزرگوار(ع) در طول زندگی خویش، حکومت چند تن از خلفای اموی و پس از آن عصر سفاح و منصور از خلیفه های عباسی را درک کرد و در تمام این دوره‌ها لحظه‌ای از گسترش دین اسلام و حمایت از مردم ستم دیده دست برنداشتند.
امام جعفر صادق(ع) از نظر علمی مورد ستایش تمامی عالمان عصر خویش بود که سرانجام با دستور منصور دوانیقی خلیفه عباسی در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری مسموم شد و به شهادت رسید.