به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای تک دیلی»، محققانی از دانشگاه «مونسا» (ملبورن استرالیا) کشف کرده‌اند که کلید ساخت واکسن‌هایی با مدت تاثیرگذاری طولانی ممکن است یک نوع از سلول ایمنی باشد که پادتن‌ها را بطور ناکافی تولید می‌کند. واکسن‌های آینده باید تمرکز خود را بر حفظ این سلول‌ها در بدن قرار دهند که این امر بطور بالقوه دوام تاثیرگذاری واکسن‌ها را دچار تحولی بزرگ خواهد کرد.
پاندمی کووید-۱۹ نشان داد که چگونه واکسن‌های مختلف می‌توانند از لحاظ مدت تاثیرگذاری متفاوت باشند؛ به طوری که برای کووید-۱۹ نیاز به واکسن‌های تقویتی (بوستر) است اما مثلا ایمنی ناشی از واکسن در برابر ویروس سرخک چند دهه دوام دارد.
این مساله همواره یکی از اسرار پزشکی بوده است که چرا فقط برخی از واکسن‌ها مصونیت مادام‌العمر ایجاد می‌کنند. اکنون یک مقاله منتشرشده در نشریه «مصونیت» (Immunity) با هدایت پروفسور «دیوید تارلینتون» و دکتر «مارکوس رابینسون» از دانشگاه «مونسا» در ملبورن استرالیا نشان می دهد که بدن در واکنش به برخی از واکسن ها و نه همه واکسن ها یک نوع خاص و منحصر به فرد از سلول ایمنی تولید می‌کند. این کشف می‌تواند تحولی مهم در زمینه ساخت انواع واکسن‌ها و افزایش ماندگاری تاثیرگذاری آنها ایجاد کند.
واکسن‌ها این تصور را به بدن القا می کنند که بدن آلوده به ویروس شده است و در نتیجه در واکنش به آن پادتن‌هایی برای مبارزه با عفونت تصورشده، تولید می‌کند. طول مدت دوام این آنتی‌بادی‌ها در واکنش به واکسن‌های مختلف متفاوت است. اکنون این محققان می‌گویند سرنخ این تفاوت در تولید یک نوع خاص از سلول ایمنی است.
این محققان با استفاده از یک مدل حیوانی طول عمر سلول‌های تولیدکننده پادتن را بررسی و نشانگرهای سطحی را شناسایی کردند که مشخص کننده طول عمر آنها هستند.
آنها دریافتند که برخی از سلول ها با یک نشانگر خاص احتمال بیشتری برای طول عمر طولانی دارند. آنها همچنین الگوهای ژنی متفاوتی بیان کردند که این نشان می‌دهد طول عمر آن سلول ها در درون سلول برنامه‌ریزی می‌شود.
مساله مهم اینکه این محققان همچنین دریافتند که تعدادی از سلول ها با عمر طولانی و تولیدکننده پادتن، یک سقف مشخص دارند و آنها عموما در نقاط مشخصی مانند مغز استخوان یافت می‌شوند. از این رو واکسن های بهبودیافته نیز لازم است تا بر حفظ ذخایر این سلوها با مدت فعالیت طولانی متمرکز باشند.