به گزارش ایرنا، پرونده بیست و دومین دوره لیگ برتر فوتبال پنجشنبه‌شب با قهرمانی پرسپولیس بسته شد، رقابت‌هایی که ۲۱ مرداد سال گذشته آغاز شد و پس ۹ ماه، ۲۸ اردیبهشت به ایستگاه پایانی رسید. لیگ بیست و دوم در حالی هفته گذشته به پایان رسید که هیجان این مسابقات چه در بالا و چه در پایین جدول تا هفته آخر ادامه داشت تا یکی از جذاب‌ترین دوره‌های لیگ ثبت شود.
سبقت قهرمانی در قدم‌های آخر
فصل بیست و دوم برای پرسپولیس بازگشت به جاده قهرمانی بود، آنها فصل گذشته در رقابت با استقلال نتوانستند برای شمشمین دوره متوالی قهرمان شوند و به نایب قهرمانی بسنده کردند اما پس از وقفه یک ساله دوباره امسال جام را به خانه بردند تا با ۸ قهرمانی فاصله‌شان را به عنوان پرافتخارترین تیم لیگ برتر با رقبایشان بیشتر کنند.
پرسپولیسی‌ها در طول لیگ بیست و دوم بدون کمترین فراز ونشیب ظاهر شدند و اوج کار آنها در سال جدید بود که از هفته بیست و چهارم تا هفته سی‌ام با ۷ برد متوالی توانستند با عبور از سپاهان و استقلال، هشتمین قهرمانی‌شان را ثبت کنند. پرسپولیس در نهایت با کسب ۲۰ برد، ۶ مساوی و ۴باخت و کسب ۶۶ امتیاز قهرمانی را جشن گرفت، تیمی که با ۱۳ گل خورده بهترین خط دفاع لیگ را به نام خودش ثبت کرد.
با این حال نقش ثبات مدیریت در موفقیت این تیم را نباید دستکم گرفت، به خصوص که برای اولین بار در طول سال‌های اخیر بود که پرسپولیس با در طول فصل مدیریتش تغییر نکرد و رضا درویش که دی ۱۴۰۰ به عنوان مدیرعامل انتخاب شده بود، همچنان به کارش در این تیم ادامه می‌دهد.
در حساس‌ترین هفته‌ها کم آوردند
سپاهان و استقلال دو ناکام بزرگ لیگ بیست و دوم بودند، دو تیمی که در کنار پرسپولیس دو ضلع دیگر مدعیان قهرمانی را تشکیل می‌دادند اما در نهایت این قرمزها بودند که توانستند بالاتر از این دو تیم قرار بگیرند و دست زردها و آبی‌ها خالی بماند.
سپاهان در حالی فصل بیست و دوم شروع کرد که مدیریت این تیم با انتخاب ژوزه مواریس دستیار سابق ژوزه مورینیو به عنوان سرمربی و جذب چند ستاره نامدار تنها قهرمانی را هدف گرفته بود تا طلسم ۸ ساله این تیم شکسته شود. با این حال سپاهان که هفته‌های آخر شانس اول قهرمانی بود، با تساوی یک – یک مقابل ملوان در هفته بیست و هفتم صدر جدول را از دست داد تا قرمزها با یک امتیاز بیشتر به صدر جدول برسند و این صدرنشینی تا پایان لیگ ادامه داشته باشد.
استقلال هم که برای دفاع از قهرمانی پا به لیگ بیست و دوم گذاشته بود تا چند هفته پایانی یکی از شانس‌های جدی بود اما شکست مقابل پرسپولیس در هفته بیست و هفتم و در ادامه تساوی برابر صنعت نفت سبب شد تا شاگردان ریکاردو ساپینتو ۵ امتیاز را در حساس‌ترین شرایط از دست بدهند و در نهایت با ۴ امتیاز کمتر از پرسپولیس صدرنشین و قرار گرفتن در رده سوم لیگ را به پایان برسانند.
برخلاف پرسپولیس که تقریبا یک روند یکنواخت را در طول لیگ داشت، هم سپاهان و هم استقلال در نیم فصل دوم عملکرد به مراتب بهتری را ثبت کردند اما این درخشش برای قهرمانی کافی نبود. سپاهان در حالی در ۱۶بازی پایانی ۱۳ برد کسب کرد که در ۱۴ مسابقه قبلی تنها ۶ برد به دست آورده بود.
استقلال هم در شرایطی تا پایان هفته شانزدهم تنها ۷ برد به دست آورده بود، در ۱۴ بازی بعدی ۱۱ برد کسب کرد تا مدعی جدی قهرمانی شود اما شکست در دربی ۴ هفته قبل از پایان لیگ، برنامه‌های ساپینتو را برای تکرار قهرمانی خراب کرد. البته استقلال بر خلاف سپاهان و پرسپولیس، حواشی زیادی در خارج از زمین بازی داشت و حذف از آسیا و دو بار تغییر مدیرعامل این تیم سبب شد تا آنها نتوانند با تمام قوا در لیگ در جنگ قهرمانی حاضر باشند.
سنت‌شکنی تراکتور
منهای نتیجه هفته پایانی لیگ، تراکتور یکی از تیم‌های ویژه لیگ بیست و دوم بود، تیمی که بر خلاف سال‌های قبل، این بار تغییر مربی برای این چاره‌ساز شد تا قرمزهای تبریز دو چهره متفاوت را در لیگ امسال ثبت کنند.
آنها با قربان بردیف که تا هفته یازدهم هدایت این تیم را بر عهده داشت، ۴ برد، ۳ مساوی و ۴باخت کسب کردند و تراکتور در رده هفتم به پاکو خمس سرمربی اسپانیایی تحویل داده شد. حضور خمس اما تراکتور را متحول کرد. تراکتور در ۱۹ بازی بعدی لیگ ۱۱ برد، ۴ مساوی و ۴ باخت به دست آورد و لیگ بیست و دوم را با ۵۲ امتیاز و در رده چهارم به پایان رساند.
آنها امیدوارند که در صورت مجوز نگرفتن استقلال و پرسپولیس برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا، این شانس را داشته باشند که خودشان را برای حضور در آسیا آماده کنند.
سقوطی که قابل پیش‌بینی بود
همان طور که در بالای جدول جنگ قهرمانی در طول لیگ بیست و دوم داغ بود، در پایین جدول هم جنگ تیم‌ها برای سقوط نکردن داغ دنبال شد، به طوری که مانند تعیین قهرمان، چهره یکی از تیم‌های سقوط کننده هم در هفته آخر مشخص شد.
نفت مسجد سلیمان و صنعت نفت آبادان، دو تیمی هستند که فصل آینده در لیگ برتر حضور ندارند و به دسته اول سقوط کردند. نفت مسجد سلیمان در حالی امسال سقوط کرد که فصل گذشته توانسته بود از منطقه خطر دور شود. امسال اما آنها در شرایطی فصل را با برد آغاز و به پایان رساندند که تغییر چندین باره سرمربی و نشستن ۴ مربی مختلف در طول فصل روی نیمکت این تیم هم سبب نشد تا نفت سقوط نکند.
آنها با ۴ برد، ۸ مساوی و ۱۸ باخت و کسب تنها ۲۰ امتیاز و قرار گرفتن در رده شانزدم و قعر جدول با لیگ برتر خداحافظی کردند، تیمی که رکورد بیشترین گل خورده را با ۵۹ گل و بیشترین باخت را با ۱۸ شکست، به نام خودش ثبت کرد تا کمتر کسی در شایستگی سقوط این تیم تردید کند.
مس کرمان هم که سال گذشته پس از ۸ سال دوباره لیگ برتری شده بود، تنها یک فصل مهمان لیگ برتر بود و در نهایت با ۴برد، ۱۰ مساوی و ۱۶ باخت و کسب تنها ۲۲ امتیاز و قرار گرفتن در رده پانزدهم دوباره راهی دسته اول شد.
نکته قابل تامل در مس، صبر مدیریت این تیم در حفظ کادرفنی بود، به طوری که نتایج ضعیف این تیم بر خلاف تیم‌هایی که در منطقه سقوط بودند سبب نشد تا سرمربی مس تغییر کند و مس با سرمربی‌ای که لیگ را آغاز کرده بود به پایان رساند.
ماموریت غیرممکن با ویسی ممکن شد
لیگ برتر بدون صنعت نفت آبادان چیزی کم داشت، تیمی که تا هفته‌های آخر یکی از گزینه‌های جدی سقوط بود اما در دقیقه ۹۰ در لیگ برتر ماندنی شد تا زردپوشان و هواداران جذاب‌شان در لیگ برتر فصل آینده هم حضور داشته باشند.
عبدالله ویسی فرشته نجات آبادانی‌ها بود و ماموریتی که پیش از او رضا پرکاس، فیروز کریمی و ادسون تاوارس در انجام آن ناکام مانده بودند، را با موفقیت به پایان رساند. ویسی از هفته بیست و سوم هدایت صنعت نفت را بر عهده گرفت و در ۸ بازی باقی مانده، ۳ برد، ۴ مساوی و یک باخت کسب کرد تا نفتن با ۲۵ امتیاز و قرار گرفتن در رده چهاردهم در لیگ برتر ماندنی شود.
کار ویسی با نفت وقتی پررنگ می‌شود که بدانیم این تیم در ۲۲ بازی تنها ۲ برد کسب کرده بود اما با این مربی در ۷ بازی سه برد به دست آورد تا با این نتایج، آبادانی‌ها در لیگ برتر ماندنی شوند.