به گزارش خبرنگار ایرنا، برای رکورددار برد در رشته تنیس روی میز بانوان کشور، باخت معنا ندارد و شروع فعالیتش در رده سنی بزرگسالان نیز با مسابقات بدون شکست سپری شده است.
صفایی در آخرین مسابقات انتخابی تنیس روی میز تیم ملی بزرگسالان در بخش بانوان با عبور از همه حریفان خود، قهرمان شد تا نشان بدهد تا چه سطح از تجربه و توان فنی رسیده است.
۶ پیروزی مقابل ندا شهسواری تنیس باز المپیکی کشورمان در همین سه الی چهار سال اخیر یکی از موفقیت‌های ماندگار صفایی است که اوج نخبه بودن او را نشان می‌دهد.
هر چند این بانوی ورزشکار همدانی آینده ورزش تنیس روی میز کشور را با توجه به هزینه‌های بالا و بودجه ناچیز، مبهم می‌داند اما همچنان امیدوار است تا در عمر ورزشی خود به المپیک برسد و حضور در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس را هدفگذاری کرده است.
گفت وگو خبرنگار ایرنا را با نابغه تنیس روی میز کشور را در زیر بخوانید:
ایرنا: نفر اول شدن در تنیس ایران چه حسی دارد؟
صفایی: اوج لذت و هیجان است و خیلی خوشحالم با عبور از سختی‌های تمرینی، توانستم نفر اول انتخابی تیم ملی شوم اما مهم‌تر از این قهرمانی، حفظ قهرمانی است که مسئولیتم را سنگین می‌کند.
ایرنا: چطور وارد این ورزش شده ای؟
صفایی: یادم هست در دوران کودکی به قدری خجالتی بودم که هر کجا می‌رفتم، پشت مادرم پنهان می‌شدم و فکر نمی‌کردم به این حد از اعتماد به نفس برسم که البته با ورزش تحقق یافت.
ایرنا: خاطره شیرین؟
صفایی: در نخستین دوره حضورم در مسابقات تنیس روی میز قهرمانی کشور در حالیکه رده سنی جوانان بودم توانستم ندا شهسواری که دو بار تجربه حضور در المپیک را تجربه کرده بود، شکست بدهم و در ادامه چند ملی پوش از جمله مهشید اشتری را در همین مسابقات بردم که لذت بخش‌ترین خاطره ورزشی‌ام در این سال‌ها بود. برد مقابل شهسواری مثل بمب در کشور پیچید و از همان مسابقات بیشتر شناخته شدم.
ایرنا: پرداختن به تنیس چقدر هزینه دارد؟
صفایی: نیاز مبرم به حضور در مسابقات برون مرزی داریم تا رنکینگ خود را در فدراسیون جهانی ارتقا بدهیم که از توان من ورزشکار خارج است. فدراسیون بودجه لازم را برای اعزام‌های پیاپی ندارد و فقط به مسابقات آسیایی، جهانی و یا المپیک توان مالی را برای اعزام دارد و سطح این مسابقات هم بسیار بالا است.
برای اعزام به مسابقات بین المللی به نزدیک‌ترین کشور که ترکیه است باید حداقل ۵۰ میلیون تومان هزینه کرد که از توان من خارج است چه برسد که بخواهم راهی مسابقات برون مرزی با فاصله دورتر شوم.
ایرنا: برای المپیکی شدن باید ارتقا رنکینگ داشته باشید آیا امکان پذیر است؟
صفایی: خیلی سخت. چون باید در مسابقات بین المللی مختلف شرکت کنیم تا بتوانیم رنکینگ خود را ارتقا بدهیم و سهمیه بگیریم. کار برای ما بسیار سخت است و این توان را نداریم که شخصا هزینه کنیم. اگر یک ملی پوش ایرانی در سال بخواهد همراه با حفظ قهرمانی، رتبه جهانی خود را ارتقا بدهد و پیشرفت کند، ۸۰۰ میلیون تومان بودجه نیاز دارد که نه در توان فدراسیون است و نه شخص ورزشکار! در کشور استعداد بسیاری داریم که اگر امکان اعزامشان به مسابقات فراملی باشد، خیلی پیشرفت می‌کنند. با این حال همه تلاشم را می‌کنم که به المپیک ۲۰۲۴ برسم.
اگر یک ملی پوش ایرانی در سال بخواهد همراه با حفظ قهرمانی، رتبه جهانی خود را ارتقا بدهد و پیشرفت کند، ۸۰۰ میلیون تومان بودجه نیاز دارد که نه در توان فدراسیون است و نه شخص ورزشکار!
ایرنا: یعنی می‌توانید به رتبه مورد نظر برای ورود به المپیک برسید؟
صفایی: باید رتبه‌ام را به زیر ۱۰۰ برسانم. آخرین رتبه‌ام نزدیک به ۴۰۰ است و بهترین رتبه‌ای که داشتم ۲۳۴ بود که پس از حضورم در مسابقات بین المللی کشور عراق به دست آمد. یعنی تاثیر حضور در مسابقات بین المللی تا این حد است که در رنکینگ جهانی ارتقا پیدا می‌کنیم.
ایرنا: اگر فردی از لحاظ مالی تامین باشد، به راحتی این رتبه را ارتقا می‌دهد؟
صفایی: دقیقا همینطور است. الان در کشور خیلی استعدادهای ناب داریم که توان مالی برای اعزام ندارند و خیلی‌ها هم هستند که با بودجه شخصی می‌روند و رتبه بالاتری دارند. پول حرف اول را می‌زند.
رسیدن به رتبه بین المللی تنیس روی میز بدون پول، شرایط را بسیار سخت می‌کند و در کنار تمرینات مداوم، باید حدقل ۸۰۰ میلیون در سال هزینه کرد تا همیشه در اوج بود.
بعد از حضورم در کشور عراق به هیچ مسابقه رنکینگ دار اعزام نشدم و رتبه‌ام تنزل یافته است. اسپانسر هم در این رشته کمتر است.
خیلی مواقع ما دنبال اسپانسر هستیم و خیلی سخت پیش می‌آید که حمایت مالی از سوی اسپانسر شویم.
ایرنا: اگر عقب گرد داشته باشید، بازهم تنیس را انتخاب می‌کنید؟
صفایی: ورزش به جز ابعاد قهرمانی، از لحاظ اجتماعی بودن کمک شایانی به من کرد و اعتماد به نفسم را بالا برد. مخصوصا در رشته تنیس روی میز. در سن ۱۷ سالگی تنهایی به مسابقات لیگ ترکیه رفتم و برگشتم. شاید اگر ورزشکار نبودم هرگز تنهایی سفر نمی‌کردم. ورزش به قدری سختی تمرین و فشار روانی را ایجاد می‌کند که خیلی راحت می‌توان مقابل مشکلات زندگی ایستاد.
استعداد فوتبال و فوتسال را داشتم که شاید با حضور در این ۲ رشته به شرایط مالی خوبی دست می‌یافتم. اما پدرم در رشته تنیس روی میز سال‌ها ورزشکار و مربی بود و این ورزش را انتخاب کردم. البته آدم پیگیری هستم و تلاش را خیلی دوست دارم. وقتی تنیس روی میز را شروع کردم، از همان روز نخست با قدرت به این ورزش پرداختم و در ۱۲ سالی که وارد این رشته شده‌ام، از عملکردم راضی هستم.
ایرنا: گویا از لیگ ترکیه پیشنهاد دارید؟
صفایی: سابقه حضور در لیگ ترکیه را از قبل داشتم اما امسال هم برای حضور در این کشور دعوت شده‌ام و امکان حضورم هست چرا که هم از نظر مالی مطلوب است هم اینکه کیفیت لیگ این کشور خوب است و به بالا رفتن تجربه‌ام کمک می‌کند.
ایرنا: بازی‌های آسیایی هانگژو را در پیش دارید؟
ایرنا: اسپانسر هم دارید؟
صفایی: بابت حضورم در تیم ملی که حقوق ماهیانه نداریم. اما با اسپانسرم که در لیگ شرکت می‌کنم، در بهترین حالت ۷۰ میلیون قرارداد دارم. در مسابقات داخلی فقط هزینه اسکان با میزبان است و همه هزینه‌ها را باید شخصا پرداخت کنم. ورزش ما پرهزینه است و هر فردی اسپانسر ندارد، نمی‌تواند دوام بیاورد. اگر از اعزام به مسابقات برون مرزی فاکتور بگیریم، باید ۱۵۰ میلیون تومان برای حضور در رقابت‌های داخلی هزینه کنیم. بخشی را اسپانسر و مابقی را خانواده‌ام هزینه می‌کنند. البته حضور در لیگ ترکیه هم کمک مالی شایانی به من می‌کند و فدراسیون هم بودجه‌ای برای ما ندارد که هزینه کند.
ایرنا: ورود به تنیس روی میز چه فاکتورهایی می‌خواهد؟
صفایی: اول اینکه خانواده بتوانند فرزند خود را به لحاظ مالی تامین کنند. خیلی‌ها فکر می‌کنند تنیس روی میز تحرک ندارد، خیلی راحت و کم هزینه است. به هیچ عنوان اینطور نیست، تنها برای خرید یک راکت تنیس حداقل هشت میلیون تومان باید هزینه کرد. پدر و مادرم معلم هستند و بخش زیادی از هزینه هایم را پرداخت می‌کنند. خیلی‌ها استعداد ناب داشتند اما به این دلیل که بضاعت مالی نداشتند، ادامه ندادند.
خیلی‌ها فکر می‌کنند تنیس روی میز تحرک ندارد، خیلی راحت و کم هزینه است. به هیچ عنوان اینطور نیست، تنها برای خرید یک راکت تنیس حداقل هشت میلیون تومان باید هزینه کرد.
ایرنا: اوقات فراغت چکار می‌کنید؟
صفایی: به صورت فشرده زبان انگلیسی را آموزش می‌بینم و اگر وقت کنم هم فیلم تماشا می‌کنم.
ایرنا: آینده تنیس روی میز بانوان را چطور می‌بینید؟
صفایی: با این وضعیت بودجه، آینده درخشانی را نمی‌بینم. خیلی استعداد داریم اما اعزام به مسابقات برون مرزی نداریم و بودجه هم نیست در حالیکه برخی کشورهایی همسایه به راحتی در مسابقات بین المللی شرکت می‌کنند. درآمد در ورزش هم مهم است و لژیونر شدن به من کمک می‌کند. فعلا تمرکزم روی بازی‌های آسیایی و رسیدن به المپیک است.
ایرنا: انتظار شما از مسئولان اجرایی چیست؟
صفایی: فقط حمایت مالی. انتظار دارم مسئولان از قهرمانان از جمله تنیس روی میز حمایت لازم را داشته باشند چرا که بدون هزینه نمی‌توانیم به رویاهای موفق در عرصه‌های بین المللی برسیم.
همه هدفم حضور در بازی‌های المپیک پاریس است. اگر مسابقات کسب سهمیه ما در آسیای میانه باشد می‌توانیم به نتیجه برسیم اما اگر آسیایی باشد، بعید می‌دانم چرا که قهرمانان جهان همه در شرق آسیا هستند. همه تلاشم را می‌کنم که به این سهمیه برسم و انتظار دارم مسئولان هم حمایت کنند.