به گزارش روز سه‌شنبه ایرنا، سارا عبدالمالکی همان ورزشکار حرفه‌ای رشته راگبی زنان است که در مسیر توسعه ورزش اقدامات زیادی انجام داد اما این مسیر برای او هموار نبود بلکه خطراتی داشت که در نهایت ویلچرنشینی و معلولیت را نصیب این دختر پرانرژی ایرانی کرد. وی که برای کارهای استعدادیابی هندبال به استان کرمانشاه سفر کرده بود در مسیر بازگشت دچار تصادف شد و در نهایت ویلچرنشینی را در پیش گرفت.
آنگونه که درباره تصادف وی در اخبار آمده این دختر ورزشکار یکبار تا آستانه مرگ پیش رفته اما با تلاش پزشکان به زندگی برگشته است. زندگی که اکنون متفاوت از سال‌های گذشته است و او سودای بزرگی را در سردارد. او با تمرینات مستمر خود توانست در مسابقات قهرمانی آسیا مدال نقره کسب کند. مدالی که پاداش آن برای این ورزشکار و اصحاب رسانه بسیار جالب بود.
کادوی شورای شهر و شهرداری محمدشهر کرج بهانه‌ای بود تا خبرنگار ایرنا پای سخنان سارا عبدالمالکی بنشیند.
متن کامل این گفت وگو در زیر آمده است
کسب مدال نقره قهرمانی آسیا موجب شد تا کارشناسان به مدال شما در بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۲۲ هانگژو امیدوار باشند. چه میزان تمرین لازم بود تا شما به این مدال برسید؟
قبل از معلولیت در رشته راگبی فعالیت داشتم هر چند که یک تصادف موجب ویلچرنشینیم شد اما نتوانست بر اراده‌ام غلبه کند زیرا پس از مدتی به ورزش روی آوردم. رشته‌های زیادی را امتحان کردم تا در نهایت به قایقرانی رسیدم. در رشته‌ایی که من فعالیت دارم کار بسیار سخت و تنها ویلچری قایقرانی ایران هستم. در جهان نیز کمتر از ۲۰ نفر در این رشته فعالیت دارند. کار راحتی ندارم اما با تمام قدرت به تمرین می‌پردازم تا بتوانم پرچم کشورم را به اهتزاز دربیاورم. فدراسیون نیز تمام امکانات را برای ما فراهم کرده و هیچ تبعیضی بین ما و المپیکی ها قائل نیست، باید از علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی تشکر کنم.
به خاطر این تمرینات و توجه ویژه بود که تیم نتایج خوبی در مسابقات قهرمانی آسیا گرفت؟
برای مسابقات قهرمانی آسیا ۱۸ ورزشکار در ۲ بخش بزرگسالان و تیم‌های پایه اعزام شد که ۳۳ مدال کسب کرد. در این دوره ما ۱۸ مدال طلا، ۱۲ نقره و سه برنز کسب کردیم. کسب ۳۳ مدال توسط ۱۸ ورزشکار نشان از آن دارد که قایقرانی ایران در آسیا در مسیر توسعه و ترقی قرار گرفته است. نظارت پدرو سنا بر تمرینات بسیار عالی است و این موجب شده تا رکوردهای بهتری را به ثبت برسانیم. صبا رحمتی نیز به عنوان مربی زنان تمام دستورات مربی برزیلی را به ما اعلام می‌کند.
شما به مدال نقره رسیدید، اختلاف با نفر نخست چند ثانیه بود؟
در مسابقات قهرمانی آسیا که در ازبکستان برگزار شد در کلاس KL۱ مسافت ۲۰۰ متر به آب زدم. حریف هندی من تمارض کرد و ویلچری نبود زیرا هم‌تیمی‌های من نیز او را در حال راه رفتن دیده بودند اما با وجود این تنها چند ثانیه با او اختلاف داشتم و می‌توانم با تلاش و تمرین آن را جبران کنم. تمام توانم را در مسابقات قهرمانی آسیا گذاشتم که در نهایت به مدال نقره ختم شد.
پاداش مدال نقره شما هم بسیار جالب بود.
بله شورای شهر و شهرداری محمدشهر کرج بعد از مسابقات به خانه ما آمدند. بسیار خوشحال شدم که آنان تلاش من را دیدند. انتظار هیچ پاداشی نداشتم اما هدیه‌ای که در نظر گرفته بودند دور از شان یک ورزشکار بود. آنان هدیه را دادند و رفتند. من زمانی که آن را باز کردم تصورم این بود که این یک شوخی است اما متاسفانه واقعیت داشت و نمی‌دانم هدف آنان از آوردن کتری و قوری چه بود. این دور از شان یک ورزشکار است آنان حتی بعد از رفتن به صورت تلفنی پیشنهاد دادند اگر از طرح خوشم نمی‌آید آن را با یک کتری و قوری دیگر عوض کنم. به خاطر این رفتار تا چند روز در خانه حالم بد بود.
کادو شورای شهر قابل استفاده هم هست؟
این کادو اکنون در خانه ما به آیینه دق تبدیل شده و هر زمانی که از کنار آن می‌گذرم حالم بد می‌شود امیدوارم شورای شهر و شهرداری برای این کار خود دلیل منطقی داشته باشند. من انتظار هیچ کادویی نداشتم کاش دست خالی به منزل ما می‌آمدند. برخی از افراد درکی از سختی‌های ورزش ندارند آنان نمی‌دانند ما در سرما و گرما چه تمرینات سختی را داریم و حتی با دستان تاول زده به تمرینات می‌رویم. اگر آنان قصد کمک به من داشتند می‌توانستند به میزان هزینه‌هایم برای تمرینات توجه کنند. ما به عنوان ورزشکار نیاز به مکمل داریم و من اکنون برای خرید این مکمل‌ها بدهکارم، باید این مهم دیده شود.
با این گونه رفتارها آیا انگیزه یک قهرمان را کم نخواهد کرد؟
من برای یک گروه یا فرد خاص به مسابقه نمی‌روم من برای ایران و پرچم آن تلاش خواهم کرد و طرح این موضوع تنها به این خاطر بود که آنان اشتباه خود را متوجه شوند. هدف من سربلندی ایران اسلامی است و در این راه تمام توان خود را به کار خواهم گرفت. من با حضور در ورزش چند هدف مهم را دنبال می‌کنم. هدف نخستم این است که برای سربلندی ایران تلاش کنم. در هدف دوم ایجاد انگیزه برای تمام کسانی است که دچار معلولیت شدند. معلولیت را محدودیت نمی‌دانم و نمی‌توانم خانه‌نشین باشم.
این روزها داستان مهاجرت ورزشکاران داغ است به شما هم پیشنهاد می‌شود؟
شاید اگر این را بگویم کسی باور نکند اما اگر دایرکت من را ببینید متوجه خواهید شد چند نفر پیشنهاد می‌دهند و من را ترغیب به مهاجرت می‌کنند اما جواب من یک جمله کلمه است؛ من عاشق ایران هستم.
پارالمپین‌های ایرانی در جهان درخشان ظاهر می‌شوند آیا می‌توان منتظر درخشش شما در پارالمپیک پاریس باشیم؟
باید تفاوت قائل شویم بین کسی که معلول به دنیا آمده و به فعالیت ادامه می‌دهد و کسی که معلول شده است. پذیرش معلولیت برای افراد عادی سخت است و من نیز اول برایم سخت بود که ویلچر نشین شوم اما در نهایت پذیرفتم اما خانه نشینی را اختیار نکردم بله به دنبال راهی برای عبور از محدودیت‌ها بودم. این راه از طریق ورزش به دست آمد. دختران ایران در ادوار پارالمپیک نتایج درخسانی کسب کرده و در سطح جهان نیز صاحب رکورد هستند من نیز تلاش دارم تا روزی بتوانم برای خود در آوردگاه‌های بزرگ نامی دست و پا کنم. تلاش ورزشکاران پارالمپیکی باید دیده شود تا آنان به الگویی برای دیگر معلولان تبدیل شوند. من از طریق رسانه و فضای مجازی تبلیغاتی برای ورزش انجام می‌دهم تا بتوانم برخی از معلولان را از کنج خانه بیرون بیاورم.