تهران – ایرنا – یک تاریخدان و استاد دانشگاه‌های آمریکا به مناسبت انتشار گزارش‌های جدید از روش‌های شکنجه در زندان‌های ایالات متحده، به تلاش ۲۰ ساله واشنگتن در سرپوش گذاشتن بر جزئیات این عملیات غیرانسانی پرداخت.

به گزارش ایرنا، کارِن گرینبرگ در تارنمای تام دیسپچ (TomDispatch.com) نوشت: برنامه شکنجه دولت آمریکا پس از فاجعه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و آغاز جنگ شوربختانه علیه تروریسم اجرا شد. مردم آمریکا را به عنوان کودکی چشم بسته در نظر بگیرید که در تاریکی رها شده اند تا به دنبال چیزی بگردند که احساسش می کنند.

مردم در جستجوی حقایق پیرامون برنامه شکنجه ای هستند که توسط دولت جورج دبلیو بوش ساخته و اجرا شده است. اکنون ۲۰ سال است که تعقیب عاملان، شناسایی شکنجه گاه ها و تکنیک‌ های آن در جریان است. در عین حال ۲۰ سال است که به نام "امنیت ملی"، این چشم بند حفظ شده تا مانع از تابش نور بر تاریکی ها شود.

این نویسنده ۶۷ ساله ادامه داد: از همان ابتدا، برنامه شکنجه آکنده از سیاهی بود. از "اماکن سیاه" مخفی که در آن بازجویی های وحشیانه انجام می شد تا صفحات سیاه شده اسنادی که شاید اسرار بیشتری از تروریسمی که به نام مردم آمریکا در جریان بود را فاش کند. علاوه بر این، از بین بردن شواهد و خنثی کردن گزارش‌های داخلی، درّه نادانسته های ما را عمیق تر و تاریک تر می کرد.

در همین حال، دادگاه‌ها و نظام قضایی پیوسته از کسانی حمایت می‌کردند که بر حفظ این چشم‌بند پافشاری می‌کردند و مدعی بودند که اگر وکلای مدافع از جزئیات بازجویی‌های مطلع شوند، امنیت ملی به خطر می‌افتد.

علیرغم تلاش های فراوان برای حفظ آن چشم بند، جستجو نیز بیهوده نبوده است. برعکس، در طی این ۲ دهه، لایه‌های آن و تار و پود به آرامی فرسوده شده و مجموعه‌ای از حقایق و تصاویر مربوط به شکنجه به سبک آمریکایی در این قرن را آشکار می ‌کند.

بنیانگذار و مدیر مرکز امنیت ملی دانشگاه فوردهام افزود: در مجموع، روزنامه نگاری تحقیقی، گزارش های دولتی و شهادت شاهدان تصویر کامل تری از اماکن، افراد، تکنیک های شکنجه و نتایج آن برنامه را آشکار کرده است. هنوز بسیاری از موارد نامعلوم باقی مانده و در همین حال کنگره و سیاستگذاران آمریکایی همچنان از پرداختن به پیامد چنین اقدام های نادرستی خودداری می کنند.

همانطور که نشت مداوم اطلاعات نشان می دهد، این داستان به سادگی از بین نخواهد رفت مگر آنکه آمریکا به شکل رسمی آنچه را که انجام داد و آنچه که احتمال می رود کشورهای دیگر انجام می دهند را اعلام و بابت شکنجه عذرخواهی کند. گزارش های تحقیقاتی را از طبقه بندی خارج کرده و امکان بازپروری زندانیانی را که سلامت جسمی و روانی شان به دلیل بدرفتاری آسیب دیده فراهم سازد.