گرگان - ایرنا - تولد یک راس گوساله مرال در پارک جنگلی «قرق» گرگان، امید به افزایش این گونه حمایت‌شده و کمیاب را که به‌دلیل تخریب زیستگاه و شکار بی‌رویه در معرض تهدید قرار داشت افزایش داد.

به گزارش ایرنا، حدود نیم قرن قبل نخستین مرکز تکثیر و نگهداری مرال کشور با هدف بقای نسل این گونه کمیاب در پارک جنگلی قرق گرگان تاسیس شد و قرار بود با فعالیت آن بر تعداد مرال‌های این پارک جنگلی و دیگر مناطق حفاطت شده کشور افزایش پیدا کند.

در سال های اولیه افزون بر ۶۰ راس گوزن در پارک جنگلی قرن گرگان نگهداری می‌شد اما به دلیل مشاهده بیماری «یُون» ( بیماری واگیر مخصوص نشخوارکنندگان) در این جمعیت و انتقال شماری از این گوزن‌ها به مناطق دیگر مانند اصفهان، اردبیل و کردکوی ، جمعیت آن کاهش چشمگیری یافت.

با کاهش تعداد مرال‌ها در پارک جنگلی قرق، رسیدگی به این گونه جانوری ایرانی هم دچار وقفه شد به اندازه‌ای که تامین غذای این گونه با مشکل و دشواری همراه گردید.

با انتشار خبر دشواری در تامین تغذیه مرال های پارک جنگلی قرق، دادستان مرکز گلستان مدیران دستگاه‌های مرتبط را برای حل این مشکل احضار کرد و به آنان مهلت داد در زمانی مقرر این مشکل را برطرف کنند.

با حمایت دادستانی و مسوولان ارشد گلستان، تغذیه مرال‌های پارک جنگلی قرق به ادارات منابع طبیعی و آبخیزداری و حفاظت محیط زیست گرگان و شهرداری قرق سپرده شد تا در زمان مناسب ردیف اعتباری مستقل سالانه برای آن مشخص شود.

در ادامه این حمایت‌ها و با رفع نگرانی تامین غذای مرال‌ها، رسیدگی به این گونه جانوری با آرامش کامل همراه شد که یکی از نتایج آن، به دنیا آمدن یک راس گوساله مرال از گوزن بومی ایران در این پارک جنگلی است.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری گرگان با اعلام این خبر به خبرنگار ایرنا گفت: این گوساله که صبح امروز یکشنبه هفتم خرداد متولدشده است، در شرایط مناسبی به سر می برد و تحت نظر محیطبانان قرار دارد.

رسول مقسم ادامه داد: با تولد این گوساله، تعداد مرال های پارک جنگلی قرق به ۹ راس افزایش یافت .

پارک جنگلی قرق در فاصله ۲۴ کیلومتری شهر گرگان و در نزدیکی شهر فاضل‌آباد شهرستان علی‌آبادکتول قرار دارد.

این پارک طبیعی در محیط جلگه ای قرار دارد، مکان آن در سال ۱۳۴۸ از سوی مرحوم حسین سعیدی آشتیانی بنیانگذار پارک های جنگلی ایران تهیه و عملیات احداث از سال ۱۳۵۰ آغاز شد، امروز مساحت این پارک جنگلی به۶۵۰ هکتار می رسد و درختان آن بیشتر از گونه های انجیلی و ممرز است.

در این پارک گونه‌های جنگلی دیگر شامل بلوط، نمدار، توسکای قشلاقی، افرا، خرمندی و آزاد و پوشش درختچه‌ای و گیاهی همانند سایر رویشگاه‌های جلگه‌ای ایران وجود دارد.