تهران- ایرنا- چند روزی است که خبر ممنوع‌الکاری چند خواننده، به تیتر نخست برخی رسانه‌ها تبدیل شده است و هر روز، بروز حاشیه‌ای جدید، سبب پررنگ شدن این موضوع و به راه افتادن بحث‌هایی فرامتن راجع به این اتفاق می‌شود. اما فارغ از درست یا نادرست بودن این خبر، لازم است که در این زمینه، به موارد مهمی اشاره شود که کمی مغفول واقع شده است.

به گزارش خبرنگار موسیقی ایرنا، نخست آن‌که، بسیاری از چهره‌هایی که از آنها تحت‌عنوان ممنوع‌الکار نام برده شده، تا دهه آخر اردیبهشت به روی صحنه بودند و فعالیت عادی آنها در اجرای چند کنسرت طی ۳ ماه اخیر، بر کسی پوشیده نیست. بنابراین اگر قرار بر ممنوع‌الکاری به شیوه سلیقه‌ای و بی‌دلیل باشد، بنابراین این چهره‌ها در فصل طلایی کنسرت‌ها که از اسفند آغاز شده است، نمی‌توانستند تا چندین اجرای تهران و شهرستان‌ها را تجربه کنند.

نکته مهم بعدی به محدودیت‌هایی بازمی‌گردد که در صورت ارتکاب، برای هر هنرمندی رقم خواهد خورد بنابراین وقتی تقریبا بسیاری از خوانندگان سنتی و پاپ به روی صحنه هستند و از فعالیت چند خواننده جلوگیری به عمل آمده است، باید منشا این اتفاق را جویا شد و از بروز حواشی بیشتر جلوگیری کرد.

در این زمینه، یادآوری یک نکته بسیار ضروری است و آن اینکه، رسانه‌ای کردن این اتفاق، قطعا سبب کورتر شدن این گره خواهد شد. وقتی این موضوع، رسانه‌ای می‌شود، دو طرف مجبور می‌شوند که توضیحاتی در این زمینه بدهند که این توضیحات، به رویارویی منجر خواهد شد و اتفاق خوشایندی را رقم نمی‌زند. همچنان‌که طی روزهای اخیر، از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تا دفتر موسیقی، اظهاراتی در این زمینه ابراز کرده‌اند که این اظهارات با پاسخ خوانندگان و تحلیل رسانه‌های مربوط به حوزه موسیقی همراه شده است.

اینکه در یک روز باخبر شویم که فلان خواننده ممنوع‌الکار شده و آن خبر را رسانه‌ای کنیم، آورده‌ای جز مشتت کردن فضا و عمیق‌تر شدن اختلاف میان هنرمند و مدیر نخواهد داشتبنابراین رسانه‌ای شدن این محدودیت‌ها، قطعا هیچ منفعتی برای خواننده ندارد. خواننده در این انتظار به سر می‌برد که در زمان باقی‌مانده تا آغاز ماه محرم، به روی صحنه برود و اعلام رسانه‌ای این اتفاق که با واکنش‌های بعدی همراه بوده است، نمی‌تواند رهاورد مطلوبی را برای آنها به همراه داشته و تنها، مدت زمان محرومیت احتمالی آنها را بیشتر می‌کند.

در همین زمان، خوانندگانی بوده‌اند و البته هستند که به دلایلی نتوانسته‌اند اجرای صحنه‌ای داشته باشند. این خوانندگان با سعه‌صدر و پیش بردن امور از مسیر قانونی خود، مراحل پایانی اخذ مجوزها را می‌گذرانند و احتمالا طی هفته‌های آتی و برخی دیگر، بعد از اتمام ماه صفر، به روی صحنه می‌روند.

بسیاری از خوانندگانی که امروز نام آنها به‌عنوان ممنوع‌الکار رسانه‌ای شده است، جزو نخستین چهره‌هایی بودند که در بهمن و اوایل اسفندماه، اجرای صحنه‌ای را تجربه کرده و جزو نخستین خوانندگانی بودند که پس از چند ماه تعطیلی کنسرت در کشور، سهم مضاعفی در رونق کنسرت‌ها و داغ شدن تنور اجرای زنده داشتند بنابراین قطعا دفتر موسیقی، با این چهره‌ها مماشات‌هایی خواهد داشت که این اعلام رسانه‌ای و حواشی بعدی آن، تنها به کم‌رنگ شدن این روند خواهد انجامید.

ساحت موسیقی کشور طی ۴ ماه اخیر، شامل ۴ رونمایی بوده است: زانکو، معین زندی، آرمین و حامیم، خوانندگانی بوده‌اند که در این مدت، نخستین اجرای صحنه‌ای خود را تجربه کردند. علاوه بر این، چند ده خواننده دیگر نیز در تهران و شهرستان‌ها اجرای برنامه داشتند. در میان این خوانندگان، چهره‌هایی بودند که موضع تندی راجع به اتفاقات پائیز کشور داشتند و شاید گمان برده نمی‌شد که تا این حد آزاد به آنها اجازه اجرای برنامه داده شود. بنابراین کاملا بی‌انصافی است اگر بخواهیم نسبت به بحث ممنوع‌الکاری، محکم حرف بزنیم و آن را پروسه‌ای طولانی بدانیم.

همچنان‌که دفتر موسیقی، این هنر را به‌عنوان یکی از پیشران‌های مهم نشاط اجتماعی می‌داند، نهایت تلاش خود را به عمل می‌آورد تا فضا را برای سبک‌ها و سلیقه‌های مختلف باز کند. در این میان، برخی رفتارهای عمدی و یا غیرعمد، زمینه‌ساز برخی محدودیت‌ها می‌شود که آن محدودیت‌ها، با رایزنی در سایه، به راحتی و در کمترین زمان ممکن رفع خواهد شد.

رسانه‌ها به‌عنوان حامی خوانندگان و البته مردم، باید این فضا را برای خواننده و جریان مدیریتی موسیقی فراهم آورند تا به دور از حاشیه و نزاع، نسبت به رفع سوءتفاهمات اقدام کنند وگرنه اینکه در یک روز باخبر شویم که فلان خواننده ممنوع‌الکار شده و آن خبر را رسانه‌ای کنیم، آورده‌ای جز مشتت کردن فضا و عمیق‌تر شدن اختلاف میان هنرمند و مدیر نخواهد داشت.

موسیقی، هنری است که باید بیشتر از زمان کنونی از آن حراست کنیم؛ این پارامتر، هم وظیفه رسانه و هم وظیفه مدیر تخصصی این حوزه است. ساحت موسیقی را دستخوش حواشی نکنیم و اجازه دهیم تا خواننده، برای مردمش بخواند.