تهران- ایرنا- آیت الله «مکارم شیرازی» اخلاص درونی و حرکت برای عمل به وظیفه «شیخ عباس قمی» برای نوشتن کتاب مفاتیح الجنان را از دلایل جاودانگی این کتاب دانست.

به گزارش خبرنگار معارف ایرنا، آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی امروز، سه شنبه نهم خرداد با ارسال پیامی به اختتامیه جشنواره صدسالگی تالیف مفاتیح‌الجنان تاکید کرد: عالم وارسته و محدث گرانقدر مرحوم حاج شیخ عباس قمی رضوان الله تعالی علیه یکی از بزرگان این عرصه بود. اخلاص درونی و حرکت برای عمل به وظیفه به همراه سعی و مجاهدت در نشر معارف اهل بیت علیهم السلام و توجه به تالیف و تدوین کتب سودمند برای توده مردم سبب جاودانگی آثار این مردم بزرگ شد؛ آثار فراوانی همچون سفینه البحار، نفس المهموم، منتهی الامال و خصوصا کتاب مفاتیح الجنان که با گذشت زمان طولانی از نگارش آن، کماکان جایگاه خود را حفظ کرده و در میان متون ادعیه و روایات از منزلت و مقبولیت خاصی برخوردار است.

وی افزود: چنین معروف است که او خود به همه محتوای کتاب مفاتیح الجنان عمل کرده و سپس در اختیار مردم قرار داده است. چه بسا یکی از رموز تاثیر و گستره نشر آن همین نکته بوده باشد. خداوند ایشان را غریق رحمت واسعه خویش گرداند.

این مرجع تقلید از برپایی اینگونه مراسم برای احیای معنویت و تجلیل از بزرگان این عرصه تجلیل کرد و گفت: یکی از مزایای مهم مکتب اهل بیت (ع) ادعیه بسیار عالی، روح پرور، پرمحتوا و آموزنده است که از جانب معصومین به یادگار مانده و برخی از این ادعیه همچون دعای کمیل، دعای صباح، ندبه، ابوحمزه و عرفه شبیه به معجزه هستند و مانند این دعاها را در آموزه های هیچ گروهی نمی توان یافت.

وی ادامه داد: این ادعیه که منبع الهام بخش معارف غنی اسلام است، راه و رسم خودسازی و سیر و سلوک الی الله را به انسان آموخته، نفس را تربیت می کند. دعا و یاد حق تعالی است که حجاب میان دعاکننده و خدا را برمی دارد و نظر لطف و رحمت او را به سوی بنده اش جلب می کند. امیدواریم ما نیز حق این ادعیه را ادا کرده و از آن توشه ها برگرفته و سیر به سوی سعادت و رستگاری را کامل کنیم.

مفاتیح الجنان از درهای بهشت است

حجت الاسلام کاظم صدیقی دبیر یکصدمین سالگرد بزرگداشت مفاتیح الجنان در سالن همایش‌های بین المللی صدا و سیما گفت: مفاتیح الجنان یکی از درهای بهشت است. درجات بهشت با درجات قرآن معنی می‌شود و مفاتیح نیز برگرفته از قرآن است. دعا، هم خودشناسی است و هم کلید درهای بسته است. هیچ کسی از دعا بی نیاز نیست. علاوه بر ادعیه، همه بزرگانی که در زمینه مفاتیح الجنان و متون آن نقش دارند گنجی را در سخنانشان جای داده‌اند که ما را به خدا، پیامبر و امامان وصل می‌کند. دعا

باعث می‌شود انسان با مکتب اخلاق و مراتب والای وجودی و آرزوهای مطلوب عجین شود.

وی با اشاره به جایگاه دعا در آیات قرآن گفت: تنها پناهی که در ناکامی‌ها ایجاد می‌شود، دعاست و هیچ گاه خدا امید انسان را ناامید نمی‌کند. پناه بردن به خدا از همه نبودها و مشکلات در سایه دعا صورت می‌گیرد. به عبارتی دعا صیانت از آبرو است و خدا اجازه نداده که انسان خطاهای خود را در مقابل دیگری بازگو کند و فقط در پیشگاه خودش توبه را جایز دانسته است.

امام جمعه موقت تهران افزود: دعا برای لبیک گفتن به دعوت خداست و می‌توان با این امر، زمینه‌ای را ایجاد کرد تا مشکلاتی را با خدا مطرح کرد که به هیچکس نمی‌توان گفت. در روانشناسی نیز برای آرامش روانی تخلیه صورت می‌گیرد. خدا ستارالعیوب است و در دعا آنچه ناگفتنی است را می‌توان با او در میان گذاشت. خدا دلبری است که دلداری مثل او وجود ندارد.

جشنواره صد سالگی تالیف کتاب مفاتیح الجنان و تکریم مقام مرحوم حاج شیخ عباس قمی(ره) و توجه به رشد معنویت و اخلاق در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در سه محور معرفی پژوهش‌های علمی برتر، رونمایی از مفاتیح فرازبندی شده، مفاتیح دانشجویی و دانش‌آموزی، تبیین اقدامات صورت گرفته حوزه رسانه، آواها، نغمات، آموزش و انس با ادعیه و ارائه اقدامات حوزه بین‌الملل برگزار شد.

شیخ عباس قمی نوشتن کتاب مفاتیح الجنان را در دهم ذی قعده سال ۱۳۴۴ همزمان با شب ولادت حضرت ثامن الائمه (ع) به پایان رساند. شیخ عباس در سال ۱۲۹۴ قمری در قم به دنیا آمد. او از محدثان پرکار شیعه و صاحب دهها کتاب است که از مشهورترین آنها مفاتیح الجنان است؛ منتخبی از دعاها و اعمالی که آنها را از کتاب های مختلف حدیث از پیامبر (ص) و ائمه (ع) دسته بندی موضوعی کرده است.

وی پس از فراگیری قسمتی از مقدمات علوم دینی در محضر علمای قم در سال ۱۳۱۶ یعنی در ۲۰ سالگی راهی نجف شد تا تحصیلات خود را در سطوح عالی فقه و اصول تکمیل کند. شیخ عباس در سال ۱۳۴۰ قمری به دعوت آیت الله عبدالکریم حائری یزدی برای تجدید مرکزیت حوزه علمیه قم به این شهر آمد. مهم ترین کتاب حدیثی وی یعنی سفینه البحار و مدینه الحکم و الاثار حاصل این سال های زندگی شیخ عباس قمی است که در آن فهرستی از احادیث و آیات قرآن را بیان کرده است.

شیخ عباس قمی سرانجام در سن ۶۵ سالگی در سال ۱۳۵۹ قمری از دنیا رفت و در کنار مرقد حضرت علی (ع) در شهر نجف به خاک سپرده شد.