به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، سید حسین نصر زاده ۱۹ فروردین ۱۳۱۲ در تهران، فرزند سید ولی‌الله نصر و نبیره شیخ فضل‌الله نوری است. وی فیلسوف و متأله سنت‌گرای ایرانی و استاد علوم اسلامی در دانشگاه جرج واشینگتن ایالات متحده آمریکا است که مقالات و کتب دانشگاهی بسیاری نوشته است.
نصر در تهران به دنیا آمد، تحصیلات خود را در ایران و آمریکا به پایان رساند و لیسانس فیزیک از موسسه فناوری ماساچوست، فوق لیسانس زمین شناسی و ژئوفیزیک و دکترای تاریخ علم از دانشگاه هاروارد گرفت. او در سال ۱۹۵۸ با رد سمت تدریس در MIT و هاروارد به وطن بازگشت و به عنوان استاد فلسفه و علوم اسلامی دانشگاه تهران منصوب شد. او در ایران سمت‌های مختلف دانشگاهی از جمله معاونت دانشگاه تهران داشت. در مدت اقامت خود در ایران نزد چند استاد سنتی فلسفه و علوم اسلامی تحصیل کرد.
بعد از انقلاب ۱۹۷۹ او به همراه خانواده‌اش به ایالات متحده رفت، جایی که از آن زمان تاکنون در آنجا زندگی می‌کند و به تدریس علوم و فلسفه اسلامی می‌پردازد و خود را به عنوان یکی از نمایندگان برجسته سنت فلسفی اسلامی و مکتب فکری دائمی در جهان معرفی می کند.
کتاب سه حکیم مسلمان تنوع اندیشه اسلامی را از راه سه تن که هر کدام در عصر خود برجسته ترین مظهر یکی از سه جنبه مختلف آن بوده اند، نشان داده است.
بحث و تحقیق روشنِ نصر درباره سه متفکر مسلمان، که در این کتاب آمده است، سبب آن خواهد شد خوانندگانی که پیش از این با آثار آن متفکران آشنایی نداشتند، فرصت یابند میراث گران بهای اسلامی را از دیدگاه جدیدی ببینند. همان گونه که خود او گفته اند: «هریک از آنان از چشماندازی سخن می‌گویند که آزموده شده و حیات داشته است و از نظری جهانی بحث می‌کند که نسل‌های متوالی حکیمان و عارفان در طی قرون درباره آن تامل کرده و آن را مشاهده کرده اند.»
سه فصل این کتاب در ابتدا صورت سخنرانی‌های آزادی را داشت که بنابر دعوت مرکز مطالعات خاورمیانه و مرکز تحقیقات در ادیان جهانی، در مارس ۱۹۶۲ در دانشگاه هاروارد ایراد شده بود. استاد ر. ه.ل. سلیتر رئیس مرکز تحقیقات در ادیان جهانی، مقدمات این سخنرانی‌ها را فراهم آوردند.
قسمتی از متن کتاب
حکیمی که نظریات وی تا حد زیادی، مخصوصادر ایران، جانشین فلسفه مشائی در معرض حمله شدید غزالی قرار گرفته شد، شهاب‌الدین یحیی‌بن‌حبش‌بن‌امیرک سهروردی بود که گاهی او را به لقب «مقتول» می‌خوانند؛ ولی بیشتر و به خصوص نزد کسانی که مکتب او را تا امروز زنده نگه داشته اند، به عنوان «شیخ اشراق» شهرت دارد. این افتخار نصیب وی نشد که آثارش در دوره قرون وسطا به زبان لاتینی ترجمه شود وتا ازمنه جدید در مغرب زمین تقریبا ناشناخته مانده بود و در این اواخر معدودی از محققان که هانری کربن یکی از آنها است، به رشته مطالعات مهمی درباره وی پرداختند و بعضی زا آثارش را ترجمه کردند.
هنوز هم تقریبا در خارج از ایران ناشناخته مانده است و این مطلب از آنجا معلوم می‌شود که در بیشتر کتاب‌های تاریخ فلسفه اسلامی، ابن رشد، یا با تحقیق بیشتری، ابن خلدون را نقطه نهایی تاریخ عقلی اسلام می‌شمارند و به کلی از مکتب اشراق و اشراقیانی که پس از سهروردی آمده اند سخنی نمی‌گویند. گذشته از این، غالب دانشمندان جدید عرب و پاکستانی و هندی نیز این اشتباه را تکرار می‌کنند و دلیل ان این است که اعتماد او بیشتر به کتاب‌های شرقشناسان جدید در تاریخ فلسفه اسلامی است و از اهمیت مکتب اشراق بی‌خبر مانده‌اند و شاید این خود بدان جهت بوده باشد که حکمت اشراق نخست در ایران پیدا شده و در همین سرزمین بوده که زمان حاضر برقرار مانده است. (صفحه ۷۶ و ۷۷).
کتاب سه حکیم مسلمان نوشته سید حسین نصر و ترجمه احمد آرام در ۲۰۰ صفحه و شمارگان ۳۰۰ نسخه و قیمت ۸۵ هزار تومان در سال ۱۴۰۱ توسط انتشارات امیرکبیر به چاپ سیزدهم رسید.