به گزارش خبرنگار ایرنا، از نخستین ساعات امروز جمعیت به سمت حرم امام خمینی (ره) روانه بود؛ در مسیر بعد از رد کردن بزرگراه شهید تندگویان به وضوح جمعیت بیشتر می شد و کاروان ها پیاده، دوچرخه سوار، موتورسوار تا اتوبوس و... فوج فوج به سمت گنبد زرین امام در حرکتند.
موکب های زیادی در مسیر منتهی به حرم و بهشت زهرا (س) برپا شده که برای لحظه ای استراحت و نوشیدن حداقل جرعه ای آب یا چایی عطش بُر مناسب است.
تقریبا هر ۵۰۰ متر یک موکب، یک خودروی انتظامی و البته پلیس راهور همیشه در صحنه
مردی حدودا ۶۰ ساله به نام صالح با دوچرخه خود در ظل گرمای خرداد رکاب زنان به سمت حرم می رود؛ در جلوی دوچرخه عکسی از سردار شهید سلیمانی دارد و بدون مکث رکاب می زند.
با او هم صحبت می شوم و نفس نفس زنان در حالی که کلاه بر سر دارد و عرق می ریزد می گوید: عکس ننداز برادر خبرنگاری که خبرنگاری. عشق که نیاز به تبلیغ و عکس و شو ندارد. " از سمنان می آیم؛ هر سال نیت کردم که ۱۴ خرداد برای زیارت امام رکاب بزنم و شکر خدا امسال هم نیتم ادا شد.
" کمی جلوتر نزدیک در اصلی بهشت زهرا (س) گروهی نوجوان پسر که انرژی از آنها فوران می کند و پیشانی بند لبیک یا خمینی دارند، نوای آشنایی را بلند می خوانند: یاد امام و شهدا دلو می بره کرب و بلا.
با گذشت زمان هوا گرم و گرمتر می شود و برای پیدا کردن جای پارک باید به پارک دوبل و حتی سوبل پناه برد؛ من هم دوبله پارک می کنم و شماره موبایلم را روی شیشه می چسابنم برای راننده ای که حرکت خودرواش منوط به جابجایی ماشین من است.
موکب و ایستگاه های صلواتی و برخی نهادها که برنامه های خاص فرهنگی دارند از سرود تا پخش کلیپ های روح الله. یک غرفه ای آب و نوشیدنی می دهد و غرفه بعدی ثبت نام خبرنگار افتخاری می کند؛ به گیت های بازرسی نزدیک می شوم و باوجود اینکه گفته بودند از در شماره سه با کارت خبرنگاری وارد شوید باز هم با هزار دردسر بالاخره رد شدم.
لحظه ای به عقب نگاه کردم که جمعیت عادی مردم در صف های حداقل ۵۰ نفره گیت ها منتظر هستند تا وارد حریم حرم شوند. چند دقیقه ای نگذشته ای بود که متوجه شدم کارت های شخصیم از خبرنگاری تا کارت سوخت از جیبم افتاده؛ پَکر بودم اما شوق و ذوق مردم برای زیارت حرم و گوش دادن بیانات رهبری ماورای تمام مسائل بود.
آنتن گوشی ها پریده بود و چند نفری هم گمشده بودند که خوشبختانه چند ایستگاه برای آن درنظر گرفته بودند؛ همهمه زیاد بود و در این بین فردی که در قسمتی خلوت تر از حریم حرم در حال گرفتن سلفی بود نظرم را جلب کرد.
به او گفتم الان و سلفی؛ گفت: انتظار فرج از نیمه خرداد کشم
کمی آنورتر چند دختر نوجوان که پشت سر خود و روی چادر سربند لبیک یا خامنه ای دارند؛ یکی از آنها به اسم زینب می گوید: راه رهبری ادامه راه امام خمینی (ره) بود و وظیفه ما اطاعت از رهبر معظم انقلاب است. هوا گرمتر و گرمتر می شد و تقریبا هر فردی یک بطری آب معدنی در دست دارد.
بگذریم از ضعف ها و کم و کاستی ها و برخی ها ناهماهنگی ها اما همه عوامل از انتظامی و امنیتی تا هلال احمر و اورژانس بودند و تا حد امکان کمک یار زائران بودند.
خیلی ها در داحل صحن اصلی منتظر بیانات رهبر معظم انقلاب بودند و خیلی ها هم در تکاپوی ورود که واقعا به دلیل زیادی جمعیت سخت بود؛ از هر سو صدایی می آمد و برخی ها هم با پلاکارد و دست نوشته هایی از دولت انقلابی خواسته هایی داشتند و خود را در معرض دوربین ها قرار می دادند.
ساعت نزدیک به ۹ شده بود و از کُرد، بلوچ، گیلک تا تُرک، تات و عرب و همه قوم هایی ایرانی در این مراسم حضور دارند؛ جالب اینکه خیلی ها هم با لباس های محلی خود بودند اما حرفشان و ذکرشان امام و رهبری و اتحاد بود.
هر لحظه جمعیت و تکاپو و سرو صدا بالاتر می رفت و گرما هم که بیداد می کرد تا نوبت به سخنرانی رهبر معظم انقلاب رسید؛ یک لحظه سکوت در حیاط و صحن حرم حس کردم و هر کسی هر سایه ای پیدا کرد، نشست؛ از پشت اتوبوس پارک شده تا زیر سایه دیوار حرم.
در داخل صحن اصلی حرم فریادهای ای رهبر آزاده بلند شد و اما شور و اشتیاق بیرون کمتر از داخل نبود؛ حتی صدای این شعارها در بین حرکت های بالگردهای در آسمان هم گم نشد. سخنرانی رهبر معظم انقلاب حسن ختامی بود به مراسم ۱۴ خرداد امسال و صلوات جمعیت پس از پایان سخنان ایشان از گوشه گوشه حرم امام خمینی(ره) بلند می شود؛ سرم را برمی گردانم و پیرمردی را می بینم که به من گفت: شرکت تو انتخابات آخر سال فراموش نشه.
سی و چهارمین سالگرد ارتحال ملکوتی امام خمینی (ره) امروز یکشنبه ۱۴ خرداد ۱۴۰۲ با حضور قشرهای مختلف مردم از اقصی نقاط کشور و سخنرانی مقام معظم رهبری برگزار شد.
به گزارش ایرنا، حضرت امام خمینی (ره) الگوی عالم عامل، وقت شناسی، مدیریت، شجاعت، خوش رفتاری، مردمداری، پارسایی و ساده زیستی ساعت ۲۲ و ۲۰ دقیقه شب سیزدهم خرداد ۱۳۶۸ به علت عارضه قلبی در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فروبست.
آیین تشییع پیکر امام راحل با حضور بیش از ۱۰ میلیون نفر (نزدیک به یک ششم جمعیت آن زمان کشور) نیز به عنوان بزرگترین تشییع تاریخ، به ثبت رسید.