به گزارش ایرنا، تیم ملی والیبال ایران روز گذشته(سه‌شنبه) در نخستین بازی خود در لیگ ملت‌های ۲۰۲۳ شکست تلخی را مقابل ژاپن تجربه کرد. در این بازی شاگردان عطایی در ۳ ست متوالی نتیجه را به تیم میزبان واگذار کردند؛ اتفاقی که در دور پیشین لیگ ملت‌ها هم رخ داده بود. در آن زمان و در حالی که تیم ایران هنوز بازی‌های زیادی در پیش داشت اما انتقادهای بی‌رحمانه‌ای از این تیم شد.
شکست دوباره ایران مقابل ژاپن دلایل مختلفی داشت؛ دلایلی که نشان می‌دهد این تیم در شرایط نابرابر مقابل شاگردان بلین قرار گرفت. در ادامه به مهمترین این دلایل پرداخته شده است.
استفاده از بازیکنانی با کمترین تجربه
در بازی با ژاپن، بهروز عطایی به ۳ بازیکن جوان بازی داد. پوریا خانزاده، علی حاجی‌پور، محمد ولی‌زاده که در فصل گذشته لیگ برتر والیبال جزو بهترین بازیکنان لیگ ایران بودند شانس بازی مقابل ژاپن را پیدا کردند. قطعا کم‌تجربگی و استرس این ۳ بازیکن در عملکرد آنها تاثیر منفی داشت؛ به خصوص خانزاده که نتوانست نمایش قابل قبولی در این بازی داشته باشد.
سرمربی تیم ملی به دلایل مختلف چاره‌ای به جز میدان دادن به این بازیکنان بی‌تجربه نداشت. عطایی در بدترین شرایط و در حالی که تیم ملی به دلیل عملکرد نتیجه گرایانه مربیان خارجی و پیشین این تیم با نبود نسل جایگزین روبرو شده بود هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت. به همین خاطر او مجبور شد هم سال گذشته و هم امسال بازیکنان جدید و بی تجربه‌ای را به تیم ملی دعوت کند.
مصدومیت ستاره‌ها
علی‌اصغر مجرد و میثم صالحی که جزو بهترین‌های والیبال ایران محسوب می‌شوند مدت‌هاست مصدوم هستند و این مسئله را هم باید به همه بدشانسی‌های تیم ملی اضافه کرد. در صورتی که مجرد و صالحی آمادگی کامل برای بازی داشتند می‌توانستند کمک حال تیم ملی باشند. علاوه بر این ۲ بازیکن، محمد فلاح هم که در اردوی تیم ملی مصدوم شده بود نتوانست تیم ملی را در لیگ ملت‌ها همراهی کند.
خبری از بازی‌های تدارکاتی نبود
تیم ملی والیبال ایران تنها ۳ بازی تدارکاتی برای آمادگی جهت حضور در لیگ ملت‌ها انجام داد که ۲ بازی آن با ترکیه بود. این در حالیست که ژاپنی‌ها ۱۰ بازی تدارکاتی انجام داده بودند. در بازی ایران مقابل ژاپن، کمبود بازی‌های تدارکاتی کاملا به چشم آمد. ناهماهنگی ملی‌پوشان باعث شد ژاپن سوار بر بازی شود و بتواند برتری خود را دیکته کند.
ژاپن غیرقابل مهار شده است
ژاپن در اخرین بازی تدارکاتی‌اش پیش از بازی با ایران، لهستان قدرتمند را مغلوب کرده بود. این تیم که در رده هفتم لیگ ملت‌ها بود حالا یکی از قدرت‌های بزرگ والیبال دنیا است. مصداق این مسئله، عملکرد تیم سانتوری در جام باشگاه‌های آسیا است. این تیم که حتی یک ملی پوش ژاپنی هم در اختیار نداشت تیم شهداب را که متشکل از بازیکنان مطرحی همچون سعید معروف، امیر غفور، شهروز همایونفر، میثم صالحی، مهدی مهدوی، مسعود غلامی و ... بود را به راحتی شکست داد.
سال گذشته هم پیکان که با حضور اروین انگاپت، نیمیر عبدالعزیز، سعید معروف و موسوی تبدیل به تیم منتخب جهان شده بود به سختی در ست پنجم از سد سانتوری گذشت. همه این موارد نشان می‌دهد والیبال ژاپن تا چه حد پیشرفت کرده است. این مسئله در المپیک توکیو هم اثبات شد.. زمانی که تیم ملی والیبال با وجود در اختیار داشتن مربی بزرگی همچون آلکنو و همچنین با حضور نسلی که نام خود را «طلایی» گذاشته بود مقابل ژاپن مغلوب شد.
انتقادهای احساسی، بلای جان تیم ملی
نسل‌سازی یکی از سخت‌ترین کارهایی است که می‌توان در ورزش انجام داد؛ به خصوص در رشته‌های تیمی همچون والیبال. کاری که در حال حاضر در تیم ملی والیبال در حال انجام است را باید مربیان خارجی که سال‌ها هدایت تیم ملی را بر عهده داشتند انجام می دادند؛ اما حالا عطایی مجبور است تیمی را بسازد که تا سال‌ها والیبال ایران را بیمه کند. قطعا شکست مقابل ژاپن تلخ است؛ اما باید بپذیرفت همان زمان که ژاپن مدام به ایران می‌باخت در حال ساخت تیمی بود که امروز جزو بهترین‌های دنیا است.
انتقادهای تخریبی و احساسی قطعا می‌تواند آثار مخربی به همراه داشته باشد. اینکه برخی از اهالی والیبال هیزم به آتش واکنش‌های احساسی مردم می‌ریزند هم مزید بر علت شده تا بازیکنان تیم ملی تحت فشار زیادی قرار بگیرند.
باید به این تیم فرصت داد و حتی اگر قرار بر انتقاد باشد این انتقادها باید منصفانه و دلسوزانه باشد.