مجید محبی روز پنجشنبه در گفت وگوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا اظهارداشت: تاثیرات خشکسالی در هر منطقه خاص و متفاوت شرایط اقلیمی آن منطقه بوده و مدت آشکار شدن آسیب‌های آن نیز ممکن است در مناطق مختلف، تفاوت داشته باشد، اما آنچه مشهود هست آسیب‌های جدی آن بر روند طبیعی فعالیت‌های انسانی، حیات گیاهی و زندگی جانوری و همچنین تاثیر آن بر حوزه کشاورزی، صنعت، اقتصادی، اجتماعی و میزان آب‌های سطحی و زیرزمینی است.
وی ادامه داد: همچنین تخریب یکی از تالاب های مهم بین المللی که زمانی مامن ۱۹۰ گونه از پرندگان بومی و مهاجر بود، تخریب ۱۷۵ هزار هکتار نیزار حاشیه هامون که منبع تغذیه گاو سیستانی بود، نابودی ماهیان دریاچه، افزایش آلودگی هوا بویژه گرد و غبار و ماسه در هوای شهرها و روستاها، افت شدید سطح آب های زیرزمینی و کاهش حاصلخیزی خاک و افزایش شوری آن از دیگر عواقب خشکسالی در سیستان است.
مدیرکل دفتر مدیریت بحران استانداری سیستان و بلوچستان افزود: افزایش تخریب مراتع براثر تشدید چرا و عدم پراکنش صحیح دام در مرتع براثر کاهش و فقر پوشش گیاهی، افزایش بیکاری براثر از بین رفتن مشاغلی همچون دامداری و کشاورزی، صیادی، حصیر بافی و تشدید مهاجر و افزایش معضلات ناشی از حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ از دیگر پیامدهای خشکسالی‌های مدام در استان است.
وی تصریح کرد:بر اساس آخرین ارزیابی خسارات وارده ناشی از خشکسالی در سیستان و بلوچستان شاهد عدم کشت اراضی آبی در سطح ۷۵ هزار و ۲۱۵ هکتار، کاهش عملکرد باغات استان به میزان پنج هزار و ۵۰۰ تن، کاهش تولیدات دام سبک به میزان هفت هزار تن، کاهش سه هزار تن تولیدات دام سنگین و ۵۰ باب دامداری روستایی هستیم.
به گزارش ایرنا تداوم خشکسالی های ۲ دهه در سیستان و بلوچستان سبب افت آب های زیر زمینی و خشک شدن قنات های متعدد و در نتیجه از بین رفتن زیر ساخت‌های بخش کشاورزی و نابودی اکوسیستم طبیعی در سطح وسیعی از اراضی کشاورزی این استان شده است.
این استان دارای ویژگی‌های اقلیمی خاص از جمله دارا بودن بیشترین میزان تبخیر سالانه کشور، بارندگی اندک، پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی ها، دامنه زیاد تغییرات دما در شبانه روز، وزش بادهای موسمی و فصلی با شدت و تداوم زیاد از جمله بادهای ۱۲۰ روزه سیستان هست که در بخش‌های وسیعی دچار کم آبی بوده و تداوم کم آبی‌ها به صورت دوره‌ای منجر به وقوع خشکسالی‌های سهمگین شده به طوریکه علاوه‌بر تخریب زیر ساخت‌های بخش کشاورزی منجر به نابودی اکوسیستم طبیعی و نیز محیط زیست انسانی منطقه شده است.